Disclaimer: Ακολουθεί σεντόνι.
Μιας και δημοσιεύθηκε και η προσωπική μου 15δα στην κεντρική, να αυτή εδώ (spoil το no1 χαχ γελάνε και οι πέτρες):
Να τηρήσω την παράδοση (που ξεκίνησα πέρσυ ξέρω γω) και να παραθέσω 10 ακόμη δίσκους που στερούνται ελαχίστων και δεν βρήκαν θέση στη λίστα μου, με το ανάλογο σχόλιο (αναλυτικότερα περί τίνος πρόκειται έκαστος, αλλά και για να ακούσετε, με κλικ στον τίτλο).
Για να μην αδικώ λοιπόν, και με αυτοσυγκράτηση μην παραθέσω και συμπληρωματική δεκάδα*:
- Emma Ruth Rundle & Thou – “May Our Chambers Be Full”
Όταν μια ετερόκλητη σύμπραξη ηχεί τόσο εθιστική και τόσο οικεία, τόσο ωμή αλλά και τόσο γαλήνια, τότε μόνο να υποκλιθείς μπορείς.
- Τhe Ocean Collective – “Phanerozoic II: Mesozoic/Cenozoic”
Η πιο προοδευτική μουσική τους στιγμή, δεν παρέλειψε να εμπεριέχει και τα πιο ακραία τους περάσματα εδώ και χρόνια. Η πιο ειλικρινής τους όμως στιχουργική στιγμή, δεν παρέλειψε να με στείλει αδιάβαστο σε μια περίοδο που πίστευα πως τίποτα δεν μπορεί να με ταρακουνήσει έτσι.
- Golden Light – “Sacred Colour Of The Source Of Light”
Τρόμος. Αυτός, που ξεπροβάλλει, δήθεν σωτήριος, ως φως στο απόλυτο σκοτάδι, που έπειτα από μια υπόκωφη έκρηξη έρχεται σταδιακά προς το μέρος σου, με εσένα να τον περιμένεις καρτερικά να σε λυτρώσει από την παράλυση στην οποία σε υπέβαλλε. “Strident minimalism vs. subverted maximalism”
- Pyrrhon – “Abcess Time”
Οι Pyrrhon με το magnum opus της έως τώρα πορείας τους, συνέθεσαν σκεπτόμενη μουσική. Τι σημαίνει αυτό; Δίχως να μένουν στιγμή αδρανείς, σπάνε τα δεσμά κάθε ηχητικού συνόρου του πρωτοποριακού ακραίου ήχου καθώς και τις αλυσίδες της Μεγαμηχανής που εξουσιάζει απρόσωπα το παρόν.
- Ancst – “Summits Of Despodency”
Πιο συχνά από όσο μπορώ να παραδεχθώ, η βιωματική αντιμετώπιση μερικών φαινομένων, ειδικά στην τέχνη, με απωθεί ελαφρώς. Οι Ancst όμως, με κάθε τους νότα κάνουν κατάθεση ψυχής. Ισορροπούν μεταξύ κάθε πτυχής του ήχου τους, με τον συνδυασμό αυτό να αποτελεί προσωπική αδυναμία, προσφέροντας την λύτρωση. Α, και αυτό εδώ:
“I never thought that I could be without you. And so we’ve reached the sky of our own demise.”
- The End - “Allt Är Intet”
Τα έγραψα και πρόσφατα σε άλλο νήμα. Ο δεύτερος πιο επικίνδυνος ηχητικός πειραματισμός που ήρθα αντιμέτωπος φέτος, με βρήκε να προσπαθώ να πάρω ανάσες κατά την εναλλαγή ρυθμών και μουσικών χωρίων, μια ειλικρινής καλλιτεχνική ακρότητα.
- Vassafor – “To The Death”
Μια διαφορετική, και τρόπον τινά παραμελημένη, αντίληψη περί σπηλαϊκού black/death. Κιθάρες οι οποίες κατακλύζουν τον χώρο συνθέτοντας ένα ενιαίο, μακροσκελές και κατάμαυρο μουσικό θέμα. Οι Vassafor κινούνται στην δική τους σφαίρα και ακόμη και σήμερα με εκπλήσσουν με την τροπή των συνθέσεων.
- Medieval Demon – “Arcadian Witchcraft”
Γίνεται να βγουν σήμερα έργα αντάξια των μυθικών απαρχών της ελληνικής black metal σκηνής; Δεν μπορώ να απαντήσω παρά με αμφιβολία. Ένας από τους λόγους, είναι το φετινό πόνημα των Medieval Demon που ηχεί αβίαστα συγκλονιστικό. Με κάθε ακρόαση, ο αυθάδης σπόρος της αμφισβήτησης ριζώνει.
- Lamp Of Murmuur – “Heir Of Ecliptical Romanticism”
Ένστικτο και ριζική δημιουργία. Κάθε φορά που ένα riff βγαλμένο από το ’94 τεμαχίζει μια γοτθική μελωδία στα πλήκτρα, φαντάζομαι αυτές τις δύο έννοιες να χορεύουν με κεριά στα χέρια και να προκαλούν παροξυσμό.
- Tvivler – “Ego”
Κάτι τέτοιες κυκλοφορίες, που τολμούν, με ένα Positive Mental Attitude και φαντασία να συγκρουστούν με κάθε μαύρη πτυχή του Υπερεγώ, που τολμούν να αυτοσχεδιάσουν και να πειραματιστούν, χωρίς να λοξοδρομήσουν από τον μοναχικό και συνειδητό δρόμο του «χώρου» που ανήκουν, είναι που στο τέλος της ημέρας δίνουν κουράγιο να συνεχίσεις. Μουσική που νικάει τους χειμώνες:
“Lev, tag intet for givet”, δηλαδή «ζήσε, μην παίρνεις τίποτα δεδομένο»
*Και επειδή δεν κρατιέμαι άλλα 5 που οφείλω να αναφέρω γιατί τα άκουσα υπερβολικά πολύ για να χαθούν στη σιωπή:
Summary
Abigor - “Totschläger (A Saintslayer’s Songbook)” (με αρρώστησαν αυτές τις 15 μέρες, εδώ η καθόλου ψύχραιμη γνώμη μου για το άλμπουμ)
Fake Names - "Fake Names"
Necrot - "Mortal"
Bruce Springsteen - "Letter To You"
Destruct - "Echoes Of Life"
εβαλα και το Metz - Atlas Vending που ηταν στην απεξω.