Ειλικρινά δε βλέπω σε τι διαφέρει αυτό που έγραψα, από αυτό που έγραψες εσύ. Εσύ απλά το ανέπτυξες λίγο παραπάνω, κάτι που δεν έκανα επειδή βαριέμαι.

Για τα υπόλοιπα, προβλέπω να έχω πολλές διαφωνίες, αλλά μιας και αναφέρονται σε κάποια πράγματα που δεν έχουμε αναφερθεί μέχρι τώρα, θα περιμένω να τα αναπτύξεις.

Δυο σχόλια σχετικά με τις εξυπνάδες τύπου “αν είχα λεφτά και με συντηρούσαν οι γονείς μου θα γινόμουν και γω καλλιτέχνης”.

Μα την αλήθεια, έχετε την εντύπωση πως εκείνοι που αποφασίζουν να ασχοληθούν με την τέχνη είναι τίποτα αριστοκράτες με βίλες? Και πως έχουν μια ζωή τα λεφτά απο τους γονείς και κααααθονται και λένε “ε, ας κάνω και λίγη τέχνη μια που κάθομαι”. Στα 30 τους και στα 40 τους και γενικά?

Αν ναι τότε , μα την αλήθεια, πετάτε πάνω σε ένα ροζ συννεφάκι.

(όχι οτι θα με χάλαγε να είχα τις πάνω ανέσεις ε. Όλα κι όλα. )

Ο καλλιτεχνικός (γενικότερα) χώρος είναι σκληρός και με τεράστιο ανταγωνισμό. Εδώ δεν υπάρχουν Δημόσια. Δεν υπάρχουν μόνιμες θέσεις εργασίας και η αντίστοιχη ασφάλεια τους. Δεν υπάρχουν συντάξεις και ένσημα. Έχει πολλή δουλειά και πέραν όλων των άλλων, εκθέτεις συχνά και τον εαυτό σου. Ξεχωρίζεις? Τότε μπορείς να τα καταφέρεις. Όχι? Τότε δύσκολα τα πράγματα. Συν το οτι πρέπει να βρίσκεσαι συνέχεια με νέες ιδέες, με έμπνευση, με θέληση για δημιουργικότητα. Κάποιος μπορεί να βγάλει πολλά χρήματα απο αυτό τον χώρο… αλλά μπορεί και όχι. Μπορεί να αναγκαστεί να κάνει και 2 δουλειές ταυτόχρονα σε φάσεις.

Εξ’ ου και η χρησιμότητα ενός ήδη υπάρχοντος πτυχίου ή πτυχίων. Κάτι που ισχύει για τα πάντα σήμερα. Ζούμε στην εποχή των χαρτιών και των μέσων. Και όσο και αν το δεύτερο δε μου αρέσει, το πρώτο το κατανοώ. Υπάρχουν εργασίες, και εδώ αναφέρομαι για εκείνες τις εξειδικευμένες επιστημονικές εργασίες, που απαιτούν όχι ένα, αλλά πολλά πτυχία και συστάσεις. Απαιτούν συνεχή εκπαίδευση. Και λόγω της οικονομικής δυσκολίας των καιρών μας, ο άλλος συχνά αναγκάζεται να μείνει με τους γονείς του, μέχρι το σημείο εκείνο που θα έχει καταφέρει να γίνει οικονομικά ανεξάρτητος.

Με την ίδια λογική θα πρεπε να απολογηθεί κάποιος που ασχολείται με την ιατρική, και σπουδάζει ως τα 30τόσα του? Ή ο 18χρονος φοιτητής απο επαρχία που περνάει στην πόλη, ή πάει στο εξωτερικό για σπουδές, και φυσικά βάζουν οι γονείς του τα λεφτά γι’ αυτό? (και πολύ καλά κάνουν, οι γονείς οφείλουν να στηρίζουν τις επιλογές του παιδιού τους). Εννοείται πως όχι.

Ο δρόμος που θα επιλέξει ο καθένας είναι προσωπική του επιλογή και δικαίωμα του. Το μόνο αξιοκατάκριτο για μένα είναι να μην επιλέγει κάποιο δρόμο ο άλλος, να φυτοζωεί, να ζει σ’ ένα ατελείωτο παρόν χωρίς να στοχεύει πουθενά (και εδώ δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε επαγγελματικές φιλοδοξίες).

Αυτά. Το ποστ το έγραψα για πολύ συγκεκριμένο λόγο και σχόλια (πόσο μάλλον ειρωνίες κλπ) πάνω σε αυτό ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ. Κανονικά δε θα πρεπε να γράψω καν αυτά που είπα, αλλά το έκανα για να ξηγιέμαι. Κατανοητό? Χαίρομαι.

ΥΓ - Το διάβασμα κάνει καλό, ακούστε που σας λέω…

Διαφορετικα

α) θα σβηστει?
β) θα φαει ποντο οποιος σχολιασει?
γ) θα τον φαει η μαρμαγκα?
δ) θα τον φαει ο φουφουτος?

Ρε συ ελλανορ.Εχω παρατηρησει οτι εχει αλλαξει κατα πολυ ο τροπος που γραφεις απο τοτε που εγινες μοντ.Προσεξε…εγινες…δεν γεννηθηκες μοντ…So be cool 8)

θα τον φάει η βαρεμάρα

Σορι μοντε αλλα δεν δεχομαι σε ενα φορουμ τη φραση “μη τολμησει να σχολιασει κανεις”…
Αν ειναι ετσι ο καθενας να γραφει το κατεβατο να λεει “μη σχολιασει κανεις” να δουμε τι θα γινει…

Είναι δικιά μας δουλειά να μην επιτρέπουμε να διαρρέει η προσωπική ζωή των χρηστών και το κυριότερο να ΜΗΝ την ειρωνεύονται. Τα πράγματα αυτά διέρρευσαν όχι με ευθύνη του Ελ και όπως αντιμετωπίζουμε τα δικαιώματα όλων των χρηστών, έτσι θα αντιμετωπίσουμε και οι υπόλοιποι μοντ τα δικαιώματα των μοντ. Δε βλέπω γιατί πρέπει να γίνει εξαίρεση, επειδή ο Ελ είναι μοντ.

Και δεν εννοεί να σχολιαστούν πράγματα πάνω στις ιδέες που έθεσε, όσο το να σχολιαστούν με κακόβουλο τρόπο, όπως συνέβη τις προάλλες από κάποιους που θέλουν να τρολάρουν και να τον ειρωνεύονται όπως κάνουν τα μικρά παιδάκια στο σχολείο, για να νιώσουν ανώτεροι και ελπίζοντας να κερδίσουν το θαυμασμό άλλων πιονιών

βασικά τόλκαρε δεν ήταν μπιχτή το παραπάνω σχόλιό μου

απλά το να συνεχίσουμε να συζητάμε την προσωπική ζωή του ελ, μου φαίνεται βαρετό - αυτό

Σε αυτο συμφωνω μαζι σου 100%,αλλα καποιοι πρεπει να καταλαβουν οτι ειναι μοντς στο ροκιγκ.γρ και οχι πλανηταρχες στον λευκο οικο

εγώ δε βλέπω καμία διαφορά πάντως στα κείμενα του Ελ πριν και μετά. Δε συμφωνώ πως πράττει αυτό που λες, συμφωνώ όμως πως δεν είμαστε ο Λευκός οίκος. Έχω ζητήσει να μετακομίσουμε εκεί για να εργαζόμαστε με περισσότερη χαρά, αλλά δε με έχουν ακούσει

Αν ειστε κι εσεις αλλεργικοι στα σκυλια καλυτερα να μετακομισετε.Τελευταια εχουν μπει αρκετα μεσα στο φορουμ.
Κα κα κα κα κα κια

To topic μου “Τι ακούτε από σκυλάδικα” φταίει… Μας βρίσκουν στο google

(παρακαλώ μη γκρινιάσει κανείς πως είμαστε οφ τόπικ, γιατί βαριέμαι να με διαγράφω… θενκς :oops:)

Tolκι είσαι φαουλ 100%…δεν ειπε κατι τετοιο ο ανθρωπος…Διαφωνω με αυτο που εγραψε εν μερει ο ελλανορ αλλα δεν ηταν αυτο το πνευμα του…
Και αυτο για τα σκυλια ηταν κακια…Ενταξει μου πετας κανα κοκαλο που και που αλλα οχι και σκυλί:p

Η λιτή άποψή μου επί του θέματος:

Το να σε συντηρούν οι γονείς σου μετά τα 25 σου χρόνια (άντε τα αγόρια ας βάλουμε +1, λόγω στρατού) το θεωρώ 100 φορές χειρότερο βόλεμα από την οποιαδήποτε θεσούλα σε ένα γραφείο ή στο δημόσιο. Είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου.

Είσαι μάγκας κύριε? Δούλεψε, βγάλε τα προς το ζην και κυνήγα όσα όνειρα θες.

Και αν δεν μας ικανοποιούν οι συνθήκες εργασίας που επικρατούν στην κοινωνία, το να τις κριτικάρουμε μέσα από τα σπιτάκια μας βολεύει απεριόριστα αυτούς που τις επιβάλλουν. Βγες στο δρόμο και αγωνίσου για να αλλάξουν.

μόνο και μόνο το πως οι περισσότεροι υποψήφιοι διδακτορικοί στην Ελλάδα, δεν πληρώνονται (ή πληρώνονται ψίχουλα, όποτε το θυμηθούν και χτυπάνε 12ωρα δουλειάς κάθε μέρα) δε με αφήνει να συμφωνήσω ρε ΚρισΠ…

Δηλαδή πάλι αρχίσαμε να διαφωνούμε?

θα συμφωνήσω με καρβού. στο 90% των περιπτώσεων, για να κάνεις διδακτορικό στην ελλάδα, χρειάζεσαι πλάτες… αν χώνεται το τιμ σε πρότζεκτς, έχει καλώς από χρηματική σκοπιά. που και πάλι, συνήθως τα πρότζεκτς δε σχετίζονται με το θέμα του διδακτορικού, οπότε πας πίσω…

Δούλεψε όσο κάνεις το διδακτορικό.
Ξέρω πολλούς που τα βγάζουν πέρα.

Anyway, πιάνεις μια πολύ εξειδικευμένη περίπτωση. Ας πούμε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση (του διδακτορικού) ευθύνεται η εκπαιδευτική πολιτική.

ΥΓ. Εννοείται ότι θα διαφωνούμε. Η πέρίπτωση του bourdela.com ήταν η εξαίρεση.

Για κάποιον η προτεραιότητα του μπορεί να είναι η εργασία και η ανεξαρτοποίηση. Για άλλον μπορεί να είναι η ορθή διεκπεραίωση των σπουδών του. Και λέγοντας ορθή, αναφέρομαι σε σπουδές τέτοιες που λόγω απαιτήσεων δεν επιτρέπουν παρά πολύ λίγο πρόσθετο χρόνο, και στις οποίες μια εργασία θα απέβαινε βάρος και θα τις παρεμπόδιζε. Καλύτερα να κάνεις κάτι καλά, παρά να το μισοκάνεις, εφόσον φυσικά έχεις αυτή τη δυνατότητα. Έτσι όπως το βλέπω, τα πάντα είναι θέμα στόχων και προτεραιοτήτων που έχει ο καθένας. Η ανεξαρτοποίηση θα έρθει, με το καλό. Αν έρθει κάνοντας αυτό που επιθυμείς να κάνεις, και κάνοντας το καλά, τόσο το καλύτερο. Δεν υπάρχει “σωστή” και “λάθος” θέση, ούτε είναι καλό να επιβάλλουμε στον άλλο τι θα κάνει.

Συμφωνώ.
Ποιες σπουδές όμως απαιτούν πάνω από 5-6 χρόνια (εκτός Ιατρικής)? :-k

Κυρίως αναφέρομαι στο ενδεχόμενο δεύτερων σπουδών, ή μεταπτυχιακού ή διδακτορικού, εφόσον τα οποία τυχαίνει να είναι πολύ απαιτητικά και μια δουλειά μπορεί να τα παρεμπόδιζε απο το να βγουν καλά και στην ώρα τους. Εκτός αν κάποιος τα συνδύαζε με part-time εργασία, για έξτρα χρήματα ας πούμε, αλλά αυτό εναπόκειται στον ίδιο και στο πόσα χρήματα θέλει να έχει γενικά για να ξοδεύει… Όλα αυτά φυσικά εφόσον 1) δε τον ενοχλεί κάποιον να μένει με τους γονείς του μέχρι μια ηλικία - γιατί απο ένα σημείο και έπειτα καταντάει αρκετά δύσκολο 2) οι γονείς του τον στηρίζουν οικονομικά.

Η εργασία θα έρθει σίγουρα, και με τη σειρά της η ανεξαρτοποίηση… απλά είναι θέμα προγράμματος που βάζει ο καθένας στη ζωή του το πότε θα έρθει αυτό (και σε ένα βαθμό και θέμα των κοινωνικών συνθηκών στις οποίες ζει, με την έννοια πως μπορεί συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες να αναγκάσουν κάποιον να εργάζεται πυρετωδώς απο τα 18 του ας πούμε και να προσπαθεί να το συνδιάσει με σπουδές).

Εγώ πάντως δεν θα έχω καμία διάθεση να στηρίξω οικονομικά τα παιδιά μου (αν αποκτήσω κάποτε) μετά από την ηλικία που ανέφερα.

Το θεωρώ εντελώς λάθος, κάποια στιγμή οφείλουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας…