Θα σας τη σπάσω αλλά ας μείνουμε στο θέμα μας χωρίς επιθέσεις.
Ευχαριστώ
Για να είμαι και ον τοπικ συμφωνώ με Mike Stan.
Δε παρακολουθώ ποιος το ξεκίνησε, αλλά τα εκτός θέματος σχόλια ας γίνουν σε πμ…
Ο ellanor γουστάρει να κυνηγάει τα όνειρα του, οι υπόλοιποι απλά δε θέλετε να πάρετε αυτό το ρίσκο, διοτι περι ρίσκου πρόκειται, άμα σου κάτσει ή όχι…
Το παν νομιζω είναι να κυνηγάς αυτό που πραγματικά θες, είτε είναι το όνειρο σου, είτε να κάθεσαι σε ένα γραφείο, σε μια εταιρεία. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, και στο τέλος θα δει αμα τον δικαίωσαν.
Ειτε να σπουδαζεις και να δουλευεις ταυτοχρονα ε 
Ναι, δε νομίζω οτι διαφωνούμε κάπου.
Το να δουλεύεις σε ένα γραφείο δε το είπα απαξιωτικά, προς θεου.
Να πω κι εγώ κάτι για το αφεντικό μου, αν και αυτήν την στιγμή είμαι άνεργος εδώ και μερικούς μήνες…
Το πρωήν, λοιπόν, αφεντικό μου ήταν μεγάλη μούρη. Βάζελος μέχρι κόκκαλο, και αμπελοφιλόσοφος μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο. Πολύ δυνατό ποτήρι και εν γένει καλός άνθρωπος. Όταν όμως ήρθε η στιγμή της απόλυσης, το έπαιξε “κότα”…Απλά καθόταν και κοίταζε ελαφρώς συνοφρυωμένος παρά τα όσα έλεγε…Δεν πειράζει, δεν του κράταω κακία και τον θεωρώ φίλο μου. 8 χρόνια πέρασα εκεί μέσα και ήταν ΟΚ, θα μπορούσε να είναι και πολύ χειρότερα. Πάμε για άλλα…
Αν και δεν συμμετέχω, ιδιαίτερα, στο forum (παρακολουθώ διακριτικά εκ των έξω), και μια και αρκετοί με γνωρίζετε προσωπικά…ελπίζω πως θα μου επιτρέψετε ένα σχόλιο σε όσα ειπώθηκαν μέχρι εδώ…
Παρουσιάστηκαν 2 απόψεις, σε σχέση με δουλειές κ.λ.π… Η πρώτη λέει βρες το όνειρο σου και πάλεψε για το κάνεις πραγματικότητα αδιαφορώντας για τους κανόνες και τα δεδομένα, ενώ η δεύτερη λέει πάλεψε μέσα στην πραγματικότητα για να φτάσεις μέχρι εκεί που μπορείς ή μέχρι εκεί που θα σου επιτρέψουν μέσα στα πλαίσια των γενικών κανόνων. Και οι 2 απόψεις είναι απολύτως σεβαστές. Όπως συνηθίζω να λέω “Οι απόψεις είναι σαν τις κ…οτρυπίδες, ο καθένας έχει από μία.”.
Η δεύτερη άποψη, όπως τις παρουσίασα παραπάνω, μου φαίνεται πιο θετική. Τρέφω μεγάλο σεβασμό σε όλα τα παιδιά εκεί έξω που παλεύουν για να βγάλουν τα προς το ζην σε μια άδικα διαμορφωμένη κάτασταση που, πολλές φορές, τους ρουφάει κάθε ενεργητικότητα και θέληση για δημιουργία. Ό,τι κι αν κυνηγάει ο καθένας είναι θεμιτό και σεβαστό, είτε πρόκειται, κυνικά, για λεφτά, είτε πρόκειται για ανεξαρτησία.
Η δεύτερη άποψη είναι λίγο, εώς πολύ, ουτοπική. Οι νόμοι της φυσικής και της κοινωνίας, όπως είναι διαμορφωμένοι, ισχυούν για όλους μας. Οι εποχές των μεγάλων επαναστάσεων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η άποψη αυτή δεν είναι πεσιμιστική, όπως θα σπεύσουν κάποιοι να πουν… Οι δραστικές αλλάγές δεν μπορούν να έρθουν από μονάδες και οι μάζες δεν είναι πρόθυμες να ακολουθήσουν, τουλάχιστον προς το παρόν. Οποιαδήποτε άποψη δεν εντάσσεται στην πραγματικότητα που επικρατεί, για μένα, εκ προοιμίου, είναι ανάξια λόγου και ουσίας. Όπως έλεγε και ένας φίλος μου (ο πρώτος και τελευταίος, πιθανότατα, θεωρητικός αναρχικός που γνώρισα στην ζωή μου) είναι θεμιτό να πολεμάς το σύστημα, αρκεί να το κάνεις από μέσα, με τους δικούς του όρους και κανόνες. Απο την στιγμή που θές να αλλάξεις τους κανόνες του συστήματος, τάσσεσαι στο περιθώριο και το περιθώριο είναι η πεμπτουσία του συστήματος γιατί το χρησιμοποιεί, ως φόβητρο, για να εγκλωβίσει και άλλους στον ατέρμονο κύκλο του. Αν, λοιπόν, κάποιος θέλει να κατακρίνει το σύστημα θα πρέπει να γίνει μέρος του. Θα πρέπει να μπει στο “λουκί”, και στην συνεχεία θα έχει την δυνατότητα να κρίνει εκ νέου το καθημερινό “παλούκι”.
Όσα έγραψα πιο πάνω, δεν έχουν σκοπό την προσωπική αντιπαράθεση με κανέναν, από όσους υποστήριξαν την μια ή την άλλη άποψη. Αν κριθεί από τους moderators, πως εμποδίζουν την εύρυθμη λειτουργία του forum ας σβηστούν…
Ανδρέας.
+1…Αντε πες το αυτό στους αναρχικούς των καναπέδων και των σαλονιών που πετανε μια μολοτοφ και νομιζουν οτι πολεμανε το συστημα…Το εργασιακο ειναι τερατιο ζητημα γενικότερα και εν μεσω οικονομικής κριση που παιρνει ολο και πιο απροβλεπτες διαστασεις,οι ρομαντισμοί και οι ουτοπίες ειναι μονο για οσους φοβούνται να δουν μερικά πραγματα κατάματα…δυστυχως η ευτυχως φτασαμε να λέμε οτι ο σκοπός αγιάζει τα μεσα και οτι πρεπει να λέμε και ευχαριστώ…αυτη είναι πλεον η κατασταση,οχι μόνο στην χώρα μας αλλα και παγκοσμίως…
α) Λυπάμαι που βλέπω τόσους βολεμένους στη μετριότητα και που είναι βέβαιοι πως εκεί ανήκουν και για αυτό και δεν κάνουν τίποτα για να το αλλάξουν, αλλά:
καλά ρε σεις? Την ίδια άποψη έχετε και για τους μουσικούς που ακούτε στο ροκ και παράτησαν το βόλεμα για να γίνουν ροκ καλλιτέχνες? Είστε βέβαιοι πως μπαίνετε στο σωστό φόρουμ? Είστε βέβαιοι πως τους εκτιμάτε όντως?
Διάβασα πολλά πράγματα, που δε θα τα χαρακτηρίσω όπως θα ήθελα. Σχεδόν όλα όμως είχαν μία κοινή συνισταμένη. Ελάχιστοι διάβασαν σοβαρά τα ποστς του Έλλανορ. Του ζητούσατε να απολογηθεί για πράγματα που δεν είπε, τον κατηγορούσατε για πράγματα που δεν είπε και επιμένατε σώνει και καλά να βάλετε λόγια στο στόμα του, πως υποτίμησε όσους δουλεύουν. Σοφία κόψε τους χαρακτηρισμούς, Βικεντία κάτσε και διάβασε τι γράφει και μετά κρίνε, μην κρίνεις με βάση τις αντιπάθειες σου στο φόρουμ, Κώστα ξέρω πόση δουλειά έχεις ρίξει και ξέροντας αυτό, αλλά γνωρίζοντας και έναν Κώστα που συνεχίζει με τη μουσική του, συνεχίζει να ψάχνεται (το ότι δε μένεις στα ΕΛΤΑ και τα γράμματα του Κάργια, αλλά ξεκινάς νέα σχολή είναι ενδεικτικότατο) και πολλά ακόμα από όσα πολύ σωστά επιλέγεις, εμπίπτουν μέσα στα γραφόμενα του Αλέξανδρου 100%. Απλά διαβάστε unbiased τα ποστ του.
Υπάρχει μία τάση δυστυχώς στον κόσμο, όταν κάποιος μας λέει πως όλες οι αποφάσεις στη ζωή που παίρνει κάποιος είναι αξιοσέβαστες, εμείς να θεωρούμε πως υποτιμά τη δικιά μας. Αυτό λέει ο Έλλανορ. Και πολύ λυπάμαι που βλέπω τόσα προσωπικά προβλήματα να βγαίνουν στη φόρα. Εγώ καιρό τώρα υποστηρίζω πως δεν είμαστε πλέον ιντερνετικές περσόνες όπως έλεγε ο Χόκαμ κάποτε. Είμαι βέβαιος πως πλέον το βλέπουν όλο και περισσότεροι. Δε μου αρέσει που σε αυτό το τόπικ Λαρόκα το γύρισες σε Big Brother. Ειλικρινά το θεωρώ κάκιστο δείγμα παιδείας…
ΥΓ. Ως άνθρωπος που λατρεύει τα εικαστικά, πολύ χαίρομαι που ο Βαν Γκογκ δε συμβιβάστηκε σε κάποιο δημόσιο και έγινε ζωγράφος (με πολύ πείνα). Την ασφάλεια και το κυνήγι για τα όνειρα ο καθένας τα ζυγίζει διαφορετικά. Αυτό είπε ο Έλλανορ. Και ναι, το θεωρώ προφανές. Αν η ασφάλεια που έχεις σε ικανοποιεί, τότε δεν έχεις λόγο να την αλλάξεις. Αν αυτό που έχεις δε σε ικανοποιεί, τότε προσπαθείς να το αλλάξεις.
Και ναι, αν επιδίωκα το όνειρο μου, τώρα θα ήμουν απολυμμένος προπονητής του Ολυμπιακού 
Και ναι, αν ήθελα ασφάλεια, δε θα ήμουν τώρα στην Ελβετία, όπου μέσα στον επόμενο χρόνο μπορούν να με διώξουν ως ανεπαρκή για το δικό τους υψηλότατο επίπεδο. Ο καθένας ζυγίζει τις καταστάσεις της ζωής του, όπως επιλέγει. Δικαίωμα τους και μπράβο σε όλους όσους ζύγισαν διαφορετικά τα πράγματα. Μαγκιά τους. Το ότι εγώ όμως επέλεξα αυτό το τρόπο ζωής, δε σημαίνει πως εγώ πήρα τη σωστή απόφαση. Εγώ πήρα τη σωστη απόφαση για τη δικιά μου ζωή. Σε άλλους αυτή η απόφαση ίσως να μην ήταν η ενδεδειγμένη.
ΥΓ2. Είναι η πρώτη φορά που ο Βάκιλλος έχει μείνει περισσότερο ον τόπικ από εμάς. Βάκιλε, τσέκαρε μην έχεις πυρετό…
ΥΓ3. Το τόπικ σύντομα θα καθαριστεί. Ό,τι απαντήσετε από κάτω να ξέρετε πως θα έχει την ίδια τύχη και με το δικό μου. Ντιλίτ δηλαδή. Όλος ο διάλογος είναι εκτός τόπικ και θα φύγει…
Στην τελικη ο καθενας επιλέγει αυτο που γουστάρει με βάση το συμφερον του…
so simple…
Λιγα λογια για τον χαμουλη που επικρατησε… (οχι που δεν θα σχολιαζα!:roll:)
Εγω παιδια δεν βρισκω τιποτα κακο σε αυτα που ειπε ο ellanor.Εχει επιλογη να τον βοηθουν οι γονεις του στα οικονομικα, να παιρνει το ενα πτυχιο μετα το αλλο, να καθεται γιατι εχει την επιλογη; Μαγκια του! Οπως αντιστοιχα μαγκια μου ειναι να γ@@@@μαι για να παρω 600 ευρω τον μηνα, ισως και λιγοτερα στην συγκεκριμενη δουλεια που ειμαι!Αυτο που εχω να τονισω βεβαια ειναι πως η δουλεια σου δινει απιστευτες εμπειριες, σε σκληραγωγει, σε κανει να φιλοσοφεις πολλα περισσοτερα πραγματα απο οτι εκανες οταν ελεγες το κλασσικο “Μαμα δωσε μου 15 ευρω να παω σινεμα” και πανω απ’ολα νιωθεις δημιουργικος!Οτι τις ωρες που ισως καθοσουν και ετρωγες πατατακια, τις κανεις λεφτα και γουσταρεις που ο κοπος σου σε κανει να ζεις αξιοπρεπως! (Γενικευω ellanor, δεν λεω οτι δεν εχεις δουλεψει ή το οτιδηποτε.Δεν σε ξερω!)
Αν ειχα την επιλογη και εγω λοιπον, ναι θα καθομουν.Βεβαια ισως να μην μαθαινα ποτε οσα εχω μαθει τωρα και οσα θα μαθω στην πορεια αλλα ο καθενας πορευεται με αυτα που εχει και με αυτα που μπορουν να του προσφερουν τοσο τα προσωπα οσο και οι καταστασεις στις οποιες ζει.
Τελος, ellanor πιστευω να καταφερεις να κανεις τα ονειρα σου πραγματικοτητα και καλα κανεις που εχεις την επιλογη και τα κυνηγας!
Οσο για τα αφεντικα.Τα μεγαλα αφεντικα με καρασυμπαθουν οπως και εγω αντιστοιχα.Ο διευθυντης ομως ειναι ΖΩΑΡΑ με ολη την σημασια της λεξης.Καταρχην εχει χαζεψει απο τα πολλα menculid (πως γραφονται) που παιρνει! Μου τη σπαει το υφος του, μου τη σπαει καθε φορα που με λεει Δεσποινις Κατερινα, μου τη σπανε τα ματια του και το χαμογελο του την ωρα που μου λεει να κανω κατι και που ειμαι πολυ κουρασμενη… ο συνδυασμος αυτος σκοτωνει και μου ερχεται να τον χωσω στα ψυγεια και να τον κλειδωσω εκει και να τον βγαλω μετα απο μια βδομαδα.:bounce:
Επισης μου τη σπαει που με βαζει συνεχεια σε παρτυ την ωρα που το μαγαζι εχει τιγκαρει στους δισκους.ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΕΙ ΛΕΜΕ.
(Παραληρω!)
Διαβασα το συνολο των παραθεσεων, αλλα επειδη βαριεμαι τωρα να γραφω, εχω να πω το εξης, μεταξύ σοβαρου και …αστειου :
“Αμα η δουλεια ήταν καλό πραγμα, δε θα σε πληρωναν για να την κανεις”…νομιζω ο Πανουσης το εχει πει…
Στο τόπικ αυτό: Μιλούσα για διαρκή επιθυμία αλλαγής, εφόσον κάποιον δε τον ικανοποιούν αυτά που κάνει. Για προσπάθεια να επιθυμείς πάντα το καλύτερο απο τον εαυτό σου. Ερμηνεύτηκε ως “παρατήστε τη δουλειά σας και επαναστατήστε” ξέρω γω. Ερμηνεύτηκαν ως “αγνοήστε την πραγματικότητα που ζούμε, η οποία εξαναγκάζει τόσους και τόσους να εργάζονται σε μειοτικές για τους ίδιους καταστάσεις και παίχτε το ρέμπελοι”. Μίλησα για αποφυγή στασιμότητας, και αναφέρατε άγνοια απο την πλευρά μου της κατάστασης του κόσμου. Μίλησα για θέσπιση στόχων, και με είπατε ρομαντικό.
Είναι ρομαντικός εκείνος που αναγκάζεται να κάνει 2 δουλειές ταυτόχρονα, 2 ΚΑΚΕΣ για τον ίδιο δουλειές, μέσω των οποίων όμως θέλει να μαζέψει χρήματα για να πάει στο εξωτερικό να σπουδάσει και να πραγματοποιήσει το όνειρο του? Είναι ρομαντικός αυτός που επιδιώκει δεύτερες σπουδές, γιατί οι πρώτες δε τον ικανοποίησαν, κι ας είναι 25 ξέρω γω? Είναι ρομαντικός αυτός που, αν και εργάζεται κάπου, έχει τα μάτια του ανοιχτά και για άλλες προτάσεις, στέλνει βιογραφικά, και γενικά ψάχνει κάτι καλύτερο απο αυτό που έχει ήδη, και δε συμβιβάζεται, με τη λογική πως “αυτό έχω, δεν έχει νόημα να αλλάξω τίποτα”? Είναι ρομαντικός αυτός που προσπαθεί να συνδυάσει κάποια εργασία με μια τέχνη, προσδοκώντας απο τη δεύτερη κάποια πράγματα στη ζωή του κάποτε? Ε τότε ναι παιδιά, είμαι “ρομαντικός”.
Όσοι όμως νομίζετε κάτι τέτοιο, ξεχνάτε ποιά είναι η αληθινή πραγματικότητα του κόσμου στον οποίο ζούμε: ένας κόσμος όπου ένα πτυχίο, μία εργασία, μια θέση, ΔΕΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ ΠΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ. Και στον οποίο η λέξη “κινητικότητα” έχει μεγαλύτερη σπουδαίοτητα απο τη λέξη “στασιμότητα και βόλεμα”. Δε ζούμε πια στη δεκαετία του 70. Το να έχει κάποιος τα μάτια ανοιχτά, το να μπορεί να ελίσσεται, να ψάχνει πάντα το διαφορετικό μέχρι (και αν) να καταλήξει κάπου που επιθυμεί δεν είναι ρομαντισμός. Είναι επιβίωση.
Δε με ενοχλεί η άλλη γνώμη. Αλλά να είναι όντως διαφορετική σε μια άποψη μου, όχι να διαστρεβλώνει ο άλλος όσα λέω ε.
Αφού σας ενοχλεί λοιπόν να την κάνω εγώ, κάνετε εσείς τουλάχιστον λίγη κριτική σε όσα σας ενοχλούν. Αν αυτά για παράδειγμα είναι μια κακή εργασία, ή ένα κακό αφεντικό. Κριτική δε σημαίνει “τα παρατάω όλα και πάω να ζήσω σ’ ένα πιθάρι” σαν τον Διογένη. Σημαίνει διερεύνηση των αιτιών, του τι δε πάει καλά. Είναι το πρώτο βήμα για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.
Μ αρεσουν αυτες οι"θεωρητικες επαναστασεις"της γενιας μας.Ειναι τοσο ακινδυνες.Εχει ομως την πλακα του να ψαχνεις κατι να επαναστατησεις,ειναι σαν να ψαχνεις το Τζοκερ.Κι αν σου κατσει?Εμενα βεβαια επειδη δε μου καθεται ουτε το Τζοκερ,αλλα ουτε και καμια επαναστατικη ιδεα,αποφασισα οτι δεν μπορω να αλλαξω τον κοσμο ,οποτε το αφηνω αυτο σε οσους αρεσκονται στο να δουν καποτε το ονομα τους να φιγουραρει σε καμια κεντρικη οδο της πολης τους.Εγινα οπως γουσταρουν να ειμαι αυτοι που εχουν την εξουσια με λιγα λογια.Εθεσα βεβαια εναν αλλο στοχο.Να ψοφησω χορτατος,απο εμπειριες κυριως και αυτη ειναι η μικρη μου επανασταση απεναντι στη μιζερια κυριως.Θεωρητικη και αναιμακτη,οπως και η πλειοψηφια των επαναστασεων σημερα.
Για να μην χαθεί λοιπόν η οφφ τοπικ συζήτηση που έγινε στο τόπικ Βγάλτε τα απωθημένα για το αφεντικό σας συνεχίζουμε εδώ…
Για μένα το καλύτερο που έχει να κάνει ένας άνθρωπος είναι να λέει αυτά που θέλει. Και στην πορεία να διεκδικεί τα “θέλω” του σε σχέση φυσικά με τα σχετικά “πρέπει”. Όντως οι άνθρωποι που κυνηγάνε τα θέλω τους γίνονται επικίνδυνοι και κυρίως πρακτικοί.
Τα ποστ που ταίριαζαν με την “συζήτηση” (όσο υπήρξε συζήτηση τέλος πάντων) απο το θέμα για τα αφεντικά μεταφέρθηκαν εδώ. Όχι εκείνα με τις προσωπικές αναφορές, τις επιθέσεις και τα τρολ-ποστ. Τα υπόλοιπα, αυτά που σχετίζονται με το θέμα μας.
Όποιος επιθυμεί να γράψει την άποψη του για την Εργασία γενικά λοιπόν, ή για συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες και καταστάσεις, μπορεί να συνεχίσει εδώ.
Εγω εχω να πω οτι η δουλεια δεν ειναι ντροπη.
EINAI ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ
Φριδομ: Τι ρισκο φοβομαστε να παρουμε οι υπολοιποι; Τι λες; Οσο ρισκο εχει να μην εχεις ενσημα μεχρι τα 30 και να κινδυνευεις να μεινεις χωρις συνταξη επειδη κυνηγας καινουργιες σχολες και ονειρα, αλλο τοσο εχει το να αλλαζω δουλειες μεχρι να βρω το καλυτερο για μενα, αλλα και για να στηριζομαι οσο γινεται στα δικα μου ποδια ,να σπουδαζω παραλληλα και να μαθαινω 3η ξενη γλωσσα ωστε να εχω πιο δυνατο βιογραφικο μεθαυριο.
Δεν είπα οτι φοβάστε να πάρω ρίσκο, ούτε έκρινα τις επιλογές κανενός. Και μάλιστα με βλέπω να καταλήγω στη κατηγορία που αναφέρεις. Μπορεί να έχω κάποια όνειρα, αλλά αμα πρωτίστως δεν μπορεσεις να ικανοποιήσεις τις βασικές σου ανάγκες, ε τι να κάτσεις να κυνηγήσεις μετά.
Τουλάχιστον σπουδάζω κάτι που μου αρέσει, πιθανώς να εργαστώ πάνω στο αντικείμενο που μου αρέσει, και άμα κάτσουν τα όνειρα έχει καλώς. Και στις 2 περιπτώσεις ευχαριστημένος θα είμαι.
Τα ονειρά σου δεν πρεπει να τα κυνηγας??:-k
Βασιστηκα σε αυτο:
Δεν διαφωνω οτι προκειται για ρισκο, αλλα μονο αν καταληξεις να πεθαινεις της πεινας επειδη κυνηγας τα ονειρα σου. Αμα εχω καβατζες και γονεις να με φροντισουν, γινομαι γλυπτρια αυριο, παντα το 'χα αχτι.
Σε αυτα που λες συμφωναμε, δεν λεμε κατι διαφορετικο.
Παντα προτιμουσα τον ρεαλισμο απο τον ρομαντισμο σε αυτα τα πραματα.