Φυσικά και πρέπει. Αλλά γνώμη μου είναι πως θα πρέπει να τα κυνηγάς παράλληλα με μια εργασία, καθαρά για βιοποριστικούς σκοπούς, είτε σου είναι ευχάριστη, είτε οχι.
Μα η κατάσταση που περιγράφεις και στην 1η και στη 2η περίπτωση εμπίπτει σε αυτά που υποστηρίζουμε Σοφία. Αυτό που δεν υποστηρίζουμε είναι το να είσαι σε μία κατάσταση που σου είναι αφόρητη και να μην κάνεις καμία προσπάθεια να την αλλάξεις γιατί φοβάσαι την αλλαγή. Αν ο φόβος της αλλαγής είναι ικανός να μην κυνηγάς κάτι καλύτερο, τότε μάλλον δε θες και το κάτι καλύτερο τόσο πολύ. Το ονειρεύεσαι, αλλά δεν καίγεσαι κι όλας. Θα προτιμούσες να σου πέσει σαν μάννα εξ ουρανού.
Εσύ που μαθαίνεις κι άλλες γλώσσες, κάνεις επιπλέον σπουδές (π.χ. Τόλκι) και ψάχνεις συνεχώς κάτι καλύτερο, τότε εισαι σε αυτούς που κυνηγούν αυτό που θέλουν, δηλαδή έχεις λογική που αρέσει σε εμένα και τον Έλλανορ.
Πάντως, εγώ χαίρομαι που κάποιοι γονείς ήταν κάποτε αρκετά ανεκτικοί με τα παιδιά τους και τα στήριξαν για να αναπτύξουν τα καλλιτεχνικά τους ταλέντα. Δίχως αυτούς τους γονείς, η ροκ σκηνή θα ήταν πολύ πιο φτωχή.
Ναι, I agree. Θέλω να είμαι ρομαντικός, αλλά πάνε οι εποχές αυτές νομίζω…
Δε θα μπορούσες όμως ρε συ, παράλληλα με τη σχολή να παρακολουθείς και μαθήματα γλυπτικής, εφ’ όσον σου το επέτρεπαν οι οικονομικές σου υποχρεώσεις (δλδ να έχεις μια δουλειά του ποδαριού)?
Οι περισσότεροι δε το κάνουν γιατί φοβούνται. Εγώ ακόμα θυμάμαι όταν είχαμε πει στο χωριό σε κάτι γνωστούς, πως ο γιος τους έχει καταπληκτική φωνή και θα μπορούσε να το εκμεταλλευτεί και αυτοί εξεγέρθηκαν, πως και καλά θέλαμε να κάνουμε το γιο τους οργανοπαίκτη για τα πανηγύρια.
Όπως είχε πει και ο Μπλουζικ (νομίζω) ή ο Πουλικάκος, όλοι θέλουν έναν καλλιτέχνη για παρέα, αλλά κανένας δε τον θέλει για γαμπρό. Και εγώ ήθελα να μάθω κάποτε ένα μουσικό όργανο, αλλά το χρόνο που είχα τον αφιέρωσα αλλού, γιατί κάποια άλλα πράγματα τα ήθελα περισσότερο. Το ίδιο εκτιμώ και με τη Σοφία. Αν ήθελε πραγματικά να είχε γίνει γλύπτρια θα το είχε κυνηγήσει έστω και στον ελάχιστον βαθμό.
Αν δεν σε καινε τοσο ωστε να ψηθεις να τα κυνηγησεις τοτε ισως δεν τα θες και τοσο πολυ, αρα καλα κανεις και δεν τα κυνηγας. Δικαιωμα του καθενος ειναι και επιλογη του, το τι θα βαλει ως προτεραιοτητα.
Οσο με παιρνει και οικονομικα και απο αποψη χρονου, φυσικα.
Παντως γλυπτρια δεν θελω να γινω, παραδειγμα εφερα.
Οτι αλλο με ευχαριστει το κανω ως χομπυ μεχρι στιγμης και ειμαι ευχαριστημενη.
Για την πρώτη πρόταση: δε σε τιμάει όμως αν γκρινιάζεις ακόμα και για αυτό που δε θα άλλαζες…
Για τις υπόλοιπες: Ο Μαρξ έλεγε πως η ιδανική κοινωνία είναι μια κοινωνία που ο άνθρωπος θα δούλευε 3-4 ώρες την ημέρα και μετά θα έκανε τα χόμπυ του. Επειδή όμως αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, κάποιοι επιλέγουν να κάνουν τα χόμπι τους δουλειά. Αφού τους παίρνει οικονομικώς (γιατί π.χ. είναι λιτοδίαιτοι ή έχουν αρκετά λεφτά για να μην πεινάνε) γιατί είναι κακό? Εγώ πάντως τους ζηλεύω…
Πληροφοριακά, εδώ που είμαι υπάρχουν οικογένειες αριστοκρατικές, που έχει να δουλέψει άνδρας της οικογένειας αυτής πάνω από 7 γενιές. Ώρες ώρες εύχομαι να ήμουν και εγώ von karvou
Υπεραπλουστευση φιλτατε, που οδηγει σε ακουσια διαστρεβλωση. Και εξηγω. Ο Μαρξ δεν ελεγε αυτο, ελεγε οτι στην ιδανικη κοινωνια, γι αυτον τη σοσιαλιστικη, ο καταμερισμος της εργασιας θα ειναι τετοιος που θα συμβαλλει στη μειωση του χρονου παραγωγης. Συνεπεια αυτης της μειωσης θα ειναι η αυξηση του ελευθερου χρονου, με αποτελεσμα τη δημιουργικη αναπτυξη ικανοτητων/δυνατοτητων/ταλεντων/χομπυ/οτιδηποτε για τον εργαζομενο. Παραλληλα αυτο θα οδηγει στο να μπορουν ολοι να κανουν ολο και περισσοτερα πραγματα με καλυτερο τροπο. Αυτο με οδηγει στο δευτερο σημειο που πιανεις. Δεν ειναι κακο σε ατομικη βαση να κανεις τα χομπι επαγγελμα, σε συλλογικη βαση ειναι ομως. Μια κοινωνια για να αναπτυσσεται και να επιβιωνει, συμφωνα με το Μαρξ, αλλα και με την αστικη πολιτικη οικονομια, απαραιτητος ορος ειναι να παραγει αυτα που ειναι αναγκαια για την ικανοποιηση των αναγκων της. Δηλαδη, μεσα παραγωγης κατα πρωτον, και υλικα αγαθα κατα δευτερον. Πρεπει να παραγει και πνευματικα αγαθα, τεχνη δηλαδη, αλλα αυτα πρεπει να ειναι σε αντιστοιχια με τα δυο πρωτα, και δεν ειναι απαραιτητος ορος για την επιβιωση της. Αρα η συμμετοχη του καθε εργαζομενου στην παραγωγικη διαδικασια πρεπει να εχει κριτηριο τις 2 αυτες κατηγοριες. Και για να το απλουστευσω. Μπορω να φανταστουμε μια κοινωνια χωρις 1.000.000 διαφορετικα cd διαφορετικων καλλιτεχνων πιστευω. Και να καταληξω εκει που θελω. Γιατι αφου η παραγωγη ειναι αναρχα δομημενη να λιωνω στη δουλεια 9-10 ωρες κι ο αλλος να κανει το χομπυ-επαγγελμα του μια ωρα την ημερα και να επιβιωνει με τους ιδιους αν οχι καλυτερους ορους?
Επειδη πρεπει να βγω και θα στησω κοσμο :? παταω pause και θα επανελθω αυριο. Καλο βραδυ σ ολους. Και ελπιζω η κουβεντα να παιρνει παντα τροπη αντιπαραθεσης επιχειρηματων κι οχι προσωπων
Ειλικρινά δε βλέπω σε τι διαφέρει αυτό που έγραψα, από αυτό που έγραψες εσύ. Εσύ απλά το ανέπτυξες λίγο παραπάνω, κάτι που δεν έκανα επειδή βαριέμαι.
Για τα υπόλοιπα, προβλέπω να έχω πολλές διαφωνίες, αλλά μιας και αναφέρονται σε κάποια πράγματα που δεν έχουμε αναφερθεί μέχρι τώρα, θα περιμένω να τα αναπτύξεις.
Δυο σχόλια σχετικά με τις εξυπνάδες τύπου “αν είχα λεφτά και με συντηρούσαν οι γονείς μου θα γινόμουν και γω καλλιτέχνης”.
Μα την αλήθεια, έχετε την εντύπωση πως εκείνοι που αποφασίζουν να ασχοληθούν με την τέχνη είναι τίποτα αριστοκράτες με βίλες? Και πως έχουν μια ζωή τα λεφτά απο τους γονείς και κααααθονται και λένε “ε, ας κάνω και λίγη τέχνη μια που κάθομαι”. Στα 30 τους και στα 40 τους και γενικά?
Αν ναι τότε , μα την αλήθεια, πετάτε πάνω σε ένα ροζ συννεφάκι.
(όχι οτι θα με χάλαγε να είχα τις πάνω ανέσεις ε. Όλα κι όλα. )
Ο καλλιτεχνικός (γενικότερα) χώρος είναι σκληρός και με τεράστιο ανταγωνισμό. Εδώ δεν υπάρχουν Δημόσια. Δεν υπάρχουν μόνιμες θέσεις εργασίας και η αντίστοιχη ασφάλεια τους. Δεν υπάρχουν συντάξεις και ένσημα. Έχει πολλή δουλειά και πέραν όλων των άλλων, εκθέτεις συχνά και τον εαυτό σου. Ξεχωρίζεις? Τότε μπορείς να τα καταφέρεις. Όχι? Τότε δύσκολα τα πράγματα. Συν το οτι πρέπει να βρίσκεσαι συνέχεια με νέες ιδέες, με έμπνευση, με θέληση για δημιουργικότητα. Κάποιος μπορεί να βγάλει πολλά χρήματα απο αυτό τον χώρο… αλλά μπορεί και όχι. Μπορεί να αναγκαστεί να κάνει και 2 δουλειές ταυτόχρονα σε φάσεις.
Εξ’ ου και η χρησιμότητα ενός ήδη υπάρχοντος πτυχίου ή πτυχίων. Κάτι που ισχύει για τα πάντα σήμερα. Ζούμε στην εποχή των χαρτιών και των μέσων. Και όσο και αν το δεύτερο δε μου αρέσει, το πρώτο το κατανοώ. Υπάρχουν εργασίες, και εδώ αναφέρομαι για εκείνες τις εξειδικευμένες επιστημονικές εργασίες, που απαιτούν όχι ένα, αλλά πολλά πτυχία και συστάσεις. Απαιτούν συνεχή εκπαίδευση. Και λόγω της οικονομικής δυσκολίας των καιρών μας, ο άλλος συχνά αναγκάζεται να μείνει με τους γονείς του, μέχρι το σημείο εκείνο που θα έχει καταφέρει να γίνει οικονομικά ανεξάρτητος.
Με την ίδια λογική θα πρεπε να απολογηθεί κάποιος που ασχολείται με την ιατρική, και σπουδάζει ως τα 30τόσα του? Ή ο 18χρονος φοιτητής απο επαρχία που περνάει στην πόλη, ή πάει στο εξωτερικό για σπουδές, και φυσικά βάζουν οι γονείς του τα λεφτά γι’ αυτό? (και πολύ καλά κάνουν, οι γονείς οφείλουν να στηρίζουν τις επιλογές του παιδιού τους). Εννοείται πως όχι.
Ο δρόμος που θα επιλέξει ο καθένας είναι προσωπική του επιλογή και δικαίωμα του. Το μόνο αξιοκατάκριτο για μένα είναι να μην επιλέγει κάποιο δρόμο ο άλλος, να φυτοζωεί, να ζει σ’ ένα ατελείωτο παρόν χωρίς να στοχεύει πουθενά (και εδώ δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε επαγγελματικές φιλοδοξίες).
Αυτά. Το ποστ το έγραψα για πολύ συγκεκριμένο λόγο και σχόλια (πόσο μάλλον ειρωνίες κλπ) πάνω σε αυτό ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ. Κανονικά δε θα πρεπε να γράψω καν αυτά που είπα, αλλά το έκανα για να ξηγιέμαι. Κατανοητό? Χαίρομαι.
ΥΓ - Το διάβασμα κάνει καλό, ακούστε που σας λέω…
Διαφορετικα
α) θα σβηστει?
β) θα φαει ποντο οποιος σχολιασει?
γ) θα τον φαει η μαρμαγκα?
δ) θα τον φαει ο φουφουτος?
Ρε συ ελλανορ.Εχω παρατηρησει οτι εχει αλλαξει κατα πολυ ο τροπος που γραφεις απο τοτε που εγινες μοντ.Προσεξε…εγινες…δεν γεννηθηκες μοντ…So be cool 8)
θα τον φάει η βαρεμάρα
Σορι μοντε αλλα δεν δεχομαι σε ενα φορουμ τη φραση “μη τολμησει να σχολιασει κανεις”…
Αν ειναι ετσι ο καθενας να γραφει το κατεβατο να λεει “μη σχολιασει κανεις” να δουμε τι θα γινει…
Είναι δικιά μας δουλειά να μην επιτρέπουμε να διαρρέει η προσωπική ζωή των χρηστών και το κυριότερο να ΜΗΝ την ειρωνεύονται. Τα πράγματα αυτά διέρρευσαν όχι με ευθύνη του Ελ και όπως αντιμετωπίζουμε τα δικαιώματα όλων των χρηστών, έτσι θα αντιμετωπίσουμε και οι υπόλοιποι μοντ τα δικαιώματα των μοντ. Δε βλέπω γιατί πρέπει να γίνει εξαίρεση, επειδή ο Ελ είναι μοντ.
Και δεν εννοεί να σχολιαστούν πράγματα πάνω στις ιδέες που έθεσε, όσο το να σχολιαστούν με κακόβουλο τρόπο, όπως συνέβη τις προάλλες από κάποιους που θέλουν να τρολάρουν και να τον ειρωνεύονται όπως κάνουν τα μικρά παιδάκια στο σχολείο, για να νιώσουν ανώτεροι και ελπίζοντας να κερδίσουν το θαυμασμό άλλων πιονιών
βασικά τόλκαρε δεν ήταν μπιχτή το παραπάνω σχόλιό μου
απλά το να συνεχίσουμε να συζητάμε την προσωπική ζωή του ελ, μου φαίνεται βαρετό - αυτό
Σε αυτο συμφωνω μαζι σου 100%,αλλα καποιοι πρεπει να καταλαβουν οτι ειναι μοντς στο ροκιγκ.γρ και οχι πλανηταρχες στον λευκο οικο 
εγώ δε βλέπω καμία διαφορά πάντως στα κείμενα του Ελ πριν και μετά. Δε συμφωνώ πως πράττει αυτό που λες, συμφωνώ όμως πως δεν είμαστε ο Λευκός οίκος. Έχω ζητήσει να μετακομίσουμε εκεί για να εργαζόμαστε με περισσότερη χαρά, αλλά δε με έχουν ακούσει
Αν ειστε κι εσεις αλλεργικοι στα σκυλια καλυτερα να μετακομισετε.Τελευταια εχουν μπει αρκετα μεσα στο φορουμ.
Κα κα κα κα κα κια
To topic μου “Τι ακούτε από σκυλάδικα” φταίει… Μας βρίσκουν στο google
(παρακαλώ μη γκρινιάσει κανείς πως είμαστε οφ τόπικ, γιατί βαριέμαι να με διαγράφω… θενκς :oops:)
Tolκι είσαι φαουλ 100%…δεν ειπε κατι τετοιο ο ανθρωπος…Διαφωνω με αυτο που εγραψε εν μερει ο ελλανορ αλλα δεν ηταν αυτο το πνευμα του…
Και αυτο για τα σκυλια ηταν κακια…Ενταξει μου πετας κανα κοκαλο που και που αλλα οχι και σκυλί:p
Η λιτή άποψή μου επί του θέματος:
Το να σε συντηρούν οι γονείς σου μετά τα 25 σου χρόνια (άντε τα αγόρια ας βάλουμε +1, λόγω στρατού) το θεωρώ 100 φορές χειρότερο βόλεμα από την οποιαδήποτε θεσούλα σε ένα γραφείο ή στο δημόσιο. Είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου.
Είσαι μάγκας κύριε? Δούλεψε, βγάλε τα προς το ζην και κυνήγα όσα όνειρα θες.
Και αν δεν μας ικανοποιούν οι συνθήκες εργασίας που επικρατούν στην κοινωνία, το να τις κριτικάρουμε μέσα από τα σπιτάκια μας βολεύει απεριόριστα αυτούς που τις επιβάλλουν. Βγες στο δρόμο και αγωνίσου για να αλλάξουν.