H κριτική του Mariner των Cult Of Luna με Julie Christmas είναι ουσιώδης, περιγραφική, κατατοπιστική, σωστά δομημένη και βάλτε ό,τι θέλετε δίπλα. ¨Ο συγκεκριμένος συντάκτης τυγχάνει να χαίρει πλήρως της εκτιμησής μου, έχοντας δώσει αρκετά δείγματα γραφής κατά το παρελθόν για την σκέψη του και για το ήθος τους. Αυτή τη φορά έκανε όμως δύο τεράστια φάουλ. Τα επισημαίνω για να καταλάβει το λάθος του.
[COLOR=#282828][FONT=Open Sans]Γίνονται πραγματικότητα, γιατί κάπου στο μέσο, αυτή η σατανική κιθάρα έρχεται και δένει τόσο γαμημένα όμορφα στην σύνθεση και ακολουθείται από το ασύλληπτο εύρος αυτής της φωνής, αυτής της απίθανης [B]καριόλας[/B][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#282828][FONT=Open Sans]Έχεις αρχίσει και ιδρώνεις και αυτή η[B] πόρνη (με την καλή έννοια) [/B]σου χαρίζει τσιρίδες, κραυγές, κορόνες και μελωδίες με το θεϊκό λαρύγγι της[/FONT][/COLOR]
Καταλαβαίνω πως ο γραπτός λόγος έχει τεράστια διαφορά με τον προφορικό, αλλά αν και οι προθέσεις είναι οι καλύτερες λόγω του ενθουσιασμού για το δίσκο, το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ αρνητικό.
Την τελευταία φορά που τσέκαρα, στην πορνεία δεν υπάρχει κάτι το θετικό,. Το να δίνει κάποιος καλή έννοια στον όρο πόρνη ισοδυναμεί με το να αρνείται τη σεξιστική διάσταση της πορνείας και τελικώς να αδιαφορεί για τις βίαιες κοινωνικο-οικονομικές σχέσεις ισχύος που δημιουργεί.
Για την κριτική στο Mariner θα συμφωνήσω ότι ο χαρακτηρισμός μιας καλλιτέχνιδας ως πόρνης ( με την καλή έννοια!) και καριόλας είναι μεγάλο φάουλ. Φίλε δεν την ξέρω την κοπέλα αλλά δεν νομίζω να εκτιμούσε τις φιλοφρονήσεις σου. Τα γραπτά μένουν. Ελπίζω σε επόμενη κριτική ο Bruce Springsteen να μην γίνει γαμιόλης και οι Μuse μπασταρδάκια!
Προσωπικά φέτος πιο εύκολα μπορώ να φτιάξω μια λίστα με τις 30 απογοητεύσεις της χρονιάς παρά με τα καλύτερα!!!
Η λίστα του rocking προσπαθεί να χωρέσει άλμπουμς από αρκετά παρακλάδια της rock-metal σκηνής και καλά κάνει,τώρα εαν οι επιλογές είναι καλές ή όχι αυτό εξαρτάται από τα αυτιά του καθενός!Εκατό άτομα να βάλεις να σου φτιάξουν λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς,δεν θα πετύχεις καμία ίδια.
Σε ότι λίστα έχω δει είναι μέσα το Metallica είτε στην κορυφή είτε κάπου τελοσπάντων…γιατί να μην ήταν και εδώ; Προφανώς τελικά ήταν καλό, τώρα αν εσένα δεν σου άρεσε αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Επειδή διαβάζω διάφορα σχόλια που δίνουν μια ανθρώπινη υπόσταση στη “λίστα του rocking” που προσπαθεί να κάνει εκείνο και να ράνει το άλλο. Η λίστα δεν αποφασίζει μόνη της ποιος θα μπει νο1 , 2, 3 …100. Η λίστα βγαίνει αφού όλοι οι συντάκτες του R! ψηφίσουν τα 15 “καλύτερα” άλμπουμ της χρονιάς. Λόγω του μεγάλου εύρους των ακουσμάτων των συντακτών (ένα σάιτ όλο το ροκ είναι το μοτο) μέσα στην τριαντάδα μπορεί να βρει κανείς από μπλακ μεταλ μέχρι κάτι πολύ πιο κοντά στην ποπ. It is what it is.
Όταν δημοσιοποιηθεί η λίστα του κάθε συντάκτη, εκεί μέσα θα βρεις και τους Gojira και τους Avenged Sevenfold και ένα κάρο πραγματικά καλά άλμπουμ που όμως δεν κατάφεραν να διακριθούν για τον λόγο που ανέφερα παραπάνω.
Νο1 της καρδιάς μας το Metallica και να πάνε να γαμηθούν οι καλτ οφ λούνα
Δεν το έχω ακούσει αλλά αντικειμενικά βγάζουν οι Metallica τον καλύτερο τους δίσκο εδώ και 20 χρόνια και δεν είναι νούμερο 1;;; Κάτι δεν πάει καλά με την λίστα
ρε παιδιά,χωρίς παρεξήγηση,πως καταφέρατε και ακούσατε το Torment από Six Feet Under?Rocking επιλογή?(ναι ναι ξέρω περι ορέξεως σπανακόπιτα κτλ κτλ κτλ αλλά το Torment ρε γμτ)…τι να πώ…δεν έχω λόγια!!!
Ρε τρώγληδες, άμα είναι να “δανειστείτε” φωτογραφίες άλλων για να συνοδεύσετε τα εμπεριστατωμένα λάηβ ρηπόρτ σας, τουλάχιστον “δανειστείτε” καμιά πρόσφατη και όχι από λάηβ του '11 που έχει και διαφορά στο λαηνάπ.
Επιτέλους, βρήκα το πλέον κατάλληλο θρεντ μετά την αστοχία της προηγούμενης φοράς για να πω την αποψάρα μου. Η οποία θα είναι εκθειαστική και πάλι και έχει πλάκα που έρχεται σε τόση αντίθεση με τα από πάνω, μπατ οκ… ;p
Λοιπόν, η ιστορία είναι απλή, βλέπεις ένα εξώφυλλο που σου κινεί το ενδιαφέρον και απλά βάζεις τον δίσκο να παίξει ή διαβάζεις την κριτική του ή και τα δύο κλπ. Για τώρα εμένα με αφορά η δεύτερη περίπτωση και συγκεκριμένα αυτό το εξώφυλλο
Οι τύποι δεν ξέρω ποιοί είναι και δεν ξέρω ούτε τι ακριβώς παίζουν και βασικά ούτε αν αυτό θα μου αρέσει. Κατάλαβα βέβαια από πρόχειρο σερτς ότι είναι κάτι σούπερ ομπσκιουρ (100κατι λαικς στο φβ, εμ γουοτ??!!) κ αυτό είναι από μόνο του intriguing. Έχω σκοπό να τσεκάρω και την συνέντευξη αμέσως μετά και προφανώς και την μουσική, χαίρω πολύ, αλλά δεν είναι καν αυτό το θέμα μου, δεν με ενδιαφέρει καν δηλαδή εάν θα μου αρέσουν ή όχι. Ο λόγος που κάνω αυτό το ποστ είναι για να πω ένα ταπεινό ΟΥΑΟΥ και ότι το κείμενο του @apostolisza8 είναι από τα καλύτερα άρθρα που έχω διαβάσει έβερ, όχι μόνο για μουσική, αλλά γενικότερα. Όλη αυτή η αναδρομή/καταγραφή/κουβέντα για την τέχνη με άγγιξε σε ένα μεταφυσικό λέβελ -χωρίς καμία υπερβολή- και χωρίς ταυτόχρονα να μπορώ καν να καταλάβω ποιά η ακριβής σύνδεση με τον δίσκο, αλλά και χωρίς να νιώθω ότι χρειάζεται να το κάνω. Δηλαδή οκ, τα έχω ξαναπεί από δω και από κει διάσπαρτα και απροκάλυπτα για το πόσο απολαμβάνω την γραφή σου αγαπητέ, αλλά τούτο δω είναι από άλλο παραμύθι. Συγχαρητήρια, αλήθεια. : )
Του το είπα και προσωπικά: η συγκεκριμένη κριτική καθώς και η απίστευτη, συνοδευτική συνέντευξη, θα είναι σημεία αναφοράς τόσο για τον ίδιο, όσο και για το site.
Τον περιμένω να μιλήσει για κάποιους δίσκους που έχει στο μυαλό του και θα συμπληρώσω κι εγώ την ταπεινή μου άποψη για τους Non Serviam. Άντε ρε Αποστόλη, μίλα!
Μπράβο στη She Wolf που το post-αρε εδώ, γιατί κάποιοι άχρηστοι τα προσπερνάμε αυτά μες στη βιασύνη, τώρα διαβάζουμε τέτοια reviews και προσπαθούμε να φανταστούμε ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ θα ακούγονται όλα αυτά που γράφει, και μας πιάνει απόγνωση που πρέπει να βρούμε χρόνο να ακούσουμε και αυτό προσεκτικά.
Μπορεί με τον Αποστόλη να έχουμε αρκετά διαφορετική προσέγγιση, γούστο και ενίοτε απόψεις για πρόσωπα και πράγματα που αφορούν τη μουσική, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως είναι από τους ελάχιστους αρθρογράφους που προσωπικά έχω διαβάσει και σέβομαι στο ακέραιο, μέχρι τελείας.
Ασχέτως αν τον θεωρώ φίλο ή έχουμε συνεργαστεί κατά καιρούς οπότε ίσως η γνώμη ακούγεται υποκειμενική, θεωρώ ότι αυτή του η αναγωγή της μουσικής ως τρόπος ζωής και της μουσικής έκφρασης ως αναπόσπαστο κι εξέχον κομμάτι της κοινωνίας είναι αξιοθαύμαστη.
Η παρουσίαση του άλμπουμ των Non Serviam είναι από τα κείμενα που πραγματικά ζήλεψα που δεν έχω γράψει εγώ, κάτι που δεν λέω καθόλου συχνά. Μάλιστα, εντελώς αδαής ή απλά συνεπαρμένος, τον ρώτησα ευθέως αν το άλμπουμ είναι τόσο καλό ή αν το προτείνει σε εμένα ως άκουσμα - κάτι που στην τελική, έχει την ελάχιστη σημασία αν δει κάποιος την μεγάλη εικόνα της κυκλοφορίας και των όσων ειπώθηκαν και την αφορούν.
