Θα το ακούσω το πρωί. Ελπίζω να σπέρνει. 
To ακουσα 2 γεματες φορες. Το αλμουμ μου αρεσει πολυ για πρωτες ακροάσεις. Κομματικά οπως το sole, dreaming, dull, sunshower τα πατησα ενα ξεχωριστο ριπιτ.
Το μονο που νομιζω χαλαει λιγο τον ρυθμο ειναι τα μεγαλα outro που εχουν 3-4 τραγουδια.
Παμε για μεγαλο παρτι την αλλη βδομαδα.
2 Likes
ναικαλημέρα
6 Likes
Ουφ, καλό είναι.
Αναλυτικότερα, πιο μετά.
1 Like
Οσο κοντα φερνει σε Glow On, αλλο τοσο φρεσκο καταφερνει να ακουγεται. Πως το καταφεραν αυτο οι μαγκες; Δισκαρα εβγαλαν παλι.
Το μονο που με χαλαει κι εμενα ειναι τα outro που εχουν καποια κομματια!
Ενα απο τα highlights για εμενα, το σαξοφωνο/τρομπετα στο Dreaming.
Επισης, το Time Is Happening εχει λιγη απο τη μελαγχολια των No Use For A Name; Κανω λαθος;
4 Likes
Σιγουρα Δισκάρα. Επίσης ειναι Grower. Τις πρώτες φορές δεν με εντυπωσίασε να πω την αλήθεια, ειδικά την πρώτη, αλλά όσο το ακουγα γινοταν και καλύτερο. Ειναι δίσκος που επιστρέφεις ! Στην συχνή ερωτηση μεσα στη μέρα “Τι να ακούσω τώρα?” Αμέσως μου έρχεται στο μυαλό μια πιθανότητα επανάληψης με ευχαρίστηση, σε αντίθεση με άλλα πρόσφατα άλμπουμ που πρέπει σχεδόν να με εξαναγκάσω για να τα βάλω (γκχχ γκχχχ κατατονια γκχχ).
2 Likes
Εντάξει, δεν είναι κι εύκολο να παίζεις punk το 2025 και να ξεχωρίζεις έχοντας ταυτότητα. Και μόνο αυτό που έχουν καταφέρει οι Turnstile είναι μεγάλο. Αυτό συμβαίνει από το Time and Space, γιγαντώθηκε με το Glow On και συνεχίζεται με το Never Enough. Ο νέος δίσκος πατάει στο Glow On, ακούγεται νεράκι, δεν έχει βέβαια την πληθώρα hits του προκάτοχού του, είναι όμως το ίδιο κεφάτο και ζωντανό. 3 στα 3 για 'μένα από τότε που τους έμαθα/αγάπησα, μου κάνει και περιμένω με αγωνία τη συναυλία την Τετάρτη!
7 Likes
Η αλήθεια είναι πως το ακούω κι εγώ συνέχεια από προχθές. Xθες το έχω να παίζει και την ώρα που ακούγεται το I CARE, πετάγεται η σύζυγος και μου λέει από πότε ακούς Police;
Όντως σε τραβάει να το βάλεις ξανά και ξανά αλλά θα κάνω ένα διάλειμμα με… Glow On 
1 Like
Ναι! Αρχικα lagwagon σκεφτηκα, αλλα μαλλον εισαι πιο μεσα
Αγαπαμε και το sample απο Wire στο Look Out For Me… Baltimore recognises Baltimore
Σε γενικες γραμμες συμφωνω με τους προλαλησαντες, προφανω παταει στο Glow On αλλα καταφερνει και διαφοροποιειται και ειναι οσο πιασαρικο πρεπει. Δικαιως η πιο hyped ροκ μπαντα εκει εξω.
Merch καλο να δω ποτε θαχουν.
3 Likes
Ας περιοριστω σε 400 λεξεις, γιατί δεν έχω πολλά να προσθέσω στα όσα γράφτηκαν στην επίσημη θέση μας, ή σε άλλες, εκεί έξω.
Πώς διαδέχεσαι το “Glow On”? Καθένα μεταξύ μας θα είχε μια διαφορετική απάντηση, και κανένας διάδοχος δεν θα ήταν ποτέ αρκετός. Όπως είχα πει και στον Αντώνη στο λάιβ των Murder Capital, ήθελα ένα part2, οπότε χάρηκα ακραία με όσα ακούω. Όχι επειδή έμειναν στάσιμοι (πώς μπορείς να το πεις αυτό με όσα έξτρα έβαλαν μέσα σε 46 λεπτά - και ας λείπουν τα μεγάλα ρεφραίν). Αλλά επειδή, για μια μπάντα που έφερε στα ίδια λάιβ τόσο ετερόκλητα κοινά, που αποτέλεσε μια ειλικρινή και αναπολογητική, ίσως περιστασιακή, δίοδο/επιστροφή/whatever κόσμου στο punk, το hardcore, τις ρίζες του στην κοινότητα, δίχως να προσποιηθεί πως είναι το οτιδήποτε περισσότερο (κατά τη ρήση “όποιος μιλάει εκ μέρος του λαού δεν εκπροσωπεί στην πραγματικότητα τον λαό αλλά τον καπηλεύεται” - και εκτιμήθηκε και για αυτό), το να ρίξει μαύρη πέτρα καταμεσής μιας νέας συνθήκης, χαοτικής πρώτα για την ίδια, έπειτα για το πολύμορφο πλήθος με διαφορετικές αισθητικές προσλαμβάνουσες και ερμηνείες του τι αναζητά στη μουσική, πάντα σε συνάρτηση με τις καταβολές του, στην εποχή του hype και της επιφανειακής κοινωνικότητας που φέρνει πλέον η διάθεση του να είναι κάποιο παρόν σε ένα γεγονός για να το καταναλώσει, θα ήταν μια διέξοδος.
Οι Turnstile όμως, όπως απέδειξαν και στο πρώτο τους λάιβ για το νέο άλμπουμ, όταν ένιωσαν την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουν την ταυτότητά τους, το χώρο και το χρόνο στον οποίο βρίσκονται, να εκφράσουν την αβεβαιότητα, τη ρευστότητα, να ξαναμιλήσουν για τα δικά τους αγχωτικά βιώματα με τρόπο που μπορεί να ταυτιστεί οριζόντια σχεδόν το οποιοδήποτε άτομο που τους ακούσει (δεν είναι απαραίτητα θετικό αυτό), πως δεν ξέχασαν τον σκληρό πυρήνα του ήχου τους, της γενεαλογίας τους, της παράδοσης που τους διέπει και της οποίας πλέον είναι μέρος και η επόμενη σελίδα. Σκεφτείτε πχ πως ο μπασίστας Franz Lyons πήρε μαθήματα από τον Joe Lally των Fugazi πριν τη σύνθεση του άλμπουμ. Κάθε νότα του “Never Enough”, κάθε στίχος του, διέπεται από την ίδια εξερευνητική και θαρραλέα τάση που επέτρεψε σε ένα ιδίωμα να κάνει ηχητικά και καλλιτεχνικά άλματα προς πάσα κατεύθυνση σε 40 χρόνια, σε σημείο που πλέον το τι είναι punk ή hardcore, και αν ορίζεται ως μορφή ή περιεχόμενο, να σηκώνει σεντόνια αναλύσεων. Άσε που περιέχει και τραγουδάρες μέσα.
Κλασική περίπτωση όπου το σύνολο, υπερβαίνει τα επιμέρους, και όπου η κουβέντα για μουσική καθεαυτή έρχεται δεύτερη, ίσως επειδή ποτέ δεν στάθηκε αυτόνομη. Ή, έχω συγκινηθεί, λέω μαλακίες και περιμένω το λαιβ μεθαύριο.
12 Likes
Πάντως υπάρχουν σημεία που λες “αυτό το ρεφρεν το έχω ξανακούσει” κι επειδή άκουσα τους 2 δίσκους καπάκι δεν το είπα μόνο μία φορά. Αυτό δεν αναιρεί το ότι είναι ένας πολύ ωραίος δίσκος που προφανώς ακούγεται πολύ ευχάριστα.
3 Likes
Να ξεκινήσω από αυτά που δε μ άρεσαν στον δίσκο, για να έχω happy end με αυτά που μ άρεσαν.
Από το πρώτο κομμάτι που βγήκε, φάνηκε ότι πάμε για συνέχεια του Glow on. Οκ, δεν πρωτοτυπώ αλλά ήθελα να το πω γιατί τότε είχατε πέσει να με φάτε .
Τώρα, επειδή είμαι boomer και δεν έχω μεγάλη σχέση/exposure με τα γύρω γύρω από την κάθε κυκλοφορία σε ό,τι αφορά αυτά που λέγονται σε social media, συνήθως κρίνω με βάση τη μουσική κι άντε και τι συζητάω με γνωστούς και στις συναυλίες, αυτά που λέει ο Αποστόλης πχ, δεν μπορώ να τα κρίνω. Αυτό που ξέρουν τα αυτιά μου είναι ότι στην «πανκ» συνιστώσα, οι Turnstile έμειναν στάσιμοι. Απλά το Glow on ήταν τόσο φρέσκο, που είχε κι άλλο juice να βγει από τις ιδέες του.
Εκεί που κάνει βήματα μπροστά η μπάντα με το Never Enough, είναι στα υπόλοιπα στοιχεία που μας έδωσε μετά το Time & Space. Δλδ σε ότι έχει να κάνει με αυτό το κράμα ska, reggae, pop, indie, ethnic, electronica κτλ. Εκει εγώ ακούω νέα πράγματα και ιδέες, οι περισσότερες πετυχημένες. Θα συμφωνήσω για κάποια λίγα αχρείαστα/τραβηγμενα outro που χαλάνε τη ροή του δίσκου (αλλά είναι πταίσματα).
Επίσης ωραίες συνεργασίες κι ωραίοι νέοι ήχοι από τον Fang, που αντισταθμίζουν την έλλειψη διαφορετικού « punch » στα δυνατά ρεφραιν από τον Yates.
Αυτό που δεν έχω αποφασίσει ακόμα είναι αν μ αρέσει το έξτρα reverb/echo που είναι παντού στον νέο δίσκο. Σε κιθάρες και φωνητικά. Βασικά μ αρέσει στον δίσκο αλλά φοβάμαι ότι στο λάιβ δε θα του βγαίνει. Αλλα ποιος δίνει σημασία σε φωνητικά σε λάιβ Turnstile;
ΥΓ: Ελπίζω να μην κοστίσει συνθετικά η απώλεια του Sean Coo. Θα το μάθουμε στο επόμενο άλμπουμ τους.
ΥΓ2: Soundtrack καλοκαιριού 2021. Soundtrack καλοκαιριού 2025. Δεν το λες και λίγο.
5 Likes
???
Στην (πιστή) απόδοση των φωνητικών ρε μαν.
Θεωρώ προσωπικά ότι η φωνή του Brendan είναι πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι τους (πέραν του ότι είναι τέλεια), πχ, στο Real Thing δεν τραγουδάει σχεδόν ποτέ το ρεφραίν με το γρέζι του άλμπουμ και χάνει πάρα πολύ ή ανάποδα στο build up πριν το ρεφραίν του Underwater Boi το γρέζι που βάζει το κάνει απίστευτα καυλωτικό