Σε ποιο δισκάδικο δούλευες μαν μου;
2001
Muse - Origin of Symmetry
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά οι Muse είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα. Το άλμα που έκαναν από το πρώτο (απλά οκ, έχουμε ακούσει πολλές καλές αντίστοιχες προσπάθειες για ντεμπούτο) album σε αυτό είναι διαστημικό, να ταιριάζει και με το concept. Bliss, New Born, Megalomania, Hyper (Chondriac) Music και δε συμμαζεύεται, τι να πεις γι’ αυτό το πράγμα. Η αγαπημένη μου 7ετία (χμμ) μόλις ξεκινάει, οπότε ας ξαναδούμε το καλύτερο κομμάτι αυτού του αιώνα σε μια ελάχιστα πιο γρήγορη version που κάνει όλη τη διαφορά όμως. Πως γίνεται 3 όργανα να κάνουν τόση φασαρία γτχμ
System Of A Down - Toxicity
Είμαι #teammezmerize με τα μπούνια, όμως το Toxicity δικαιωματικά βρίσκεται στη συνείδηση όλων εκεί που πρέπει. Για τη μάζα έχει να κάνει με το τι έγινε post 9/11, αλλά για εμάς τους ταπεινούς σε άλλη ήπειρο ακροατές είναι απλά και γαμώ τις μουσικές. Να σημειωθεί πως το Aerials το βαριέμαι αφόρητα, σόρι.
Sum 41 - All Killer No Filler
Ένα καλοκαιράκι στο κάμπινγκ της Αντίπαρου, είχα heated argument με κορίτσι που ζαχάρωνα, για το δίλημμα Blink vs Sum. Εγώ είμαι μια ζωή Blink και γι’ αυτό έπεσα γενναίος, πιστεύοντας ακόμη ότι αυτός είναι ο λόγος που έφαγα χυλόπιτα. Ίσως να έχουν αλλάξει λίγο τα γούστα μου τα τελευταία χρόνια και τους εκτιμώ υπερβολικά περισσότερο, για τον απλούστατο λόγο ότι τους άκουσα πιο προσεκτικά. Ο τίτλος αυτού του album λέει την αλήθεια. All Killer No Filler, γαμώ δε βρίσκω ένα βιντεάκι του Fat Lip (στο Grasspop? Roskilde? Werchter?) που κόβει το Fat Lip στο “Don’t count on me…” και το τραγουδάει το κοινό σε σημείο ανατριχίλας. Να σημειωθεί πως είναι παιχταράδες και πστ Deryck παντρεύτηκες την Avril όταν όλοι τρέχαμε σάλια για πάρτη της.
Gorillaz - Gorillaz
Νομίζω στο ΝΜΕ είχα διαβάσει πως “αν ο δίσκος είχε βγει ως Damon Albarn θα πάτωνε, τώρα με τα cartoons είναι δίσκος της χρονιάς” και μάλλον συμφωνώ? Δεν έχει σημασία, ο Damon Albarn ξεκίνησε να αποδεικνύει από τα 90s πως είναι καλλιτέχνης και όχι rock star, σε αντίθεση με κάτι άλλους) και εδώ εδραιώνεται. Bonus, το πρώτο λεπτό από μια πολύ πρόσφατη συνέντευξη στο βίδεο παρακάτω, για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά hooks
White Stripes - White Blood Cells
Ένα γκαράζ, μια κιθάρα, ένας ενισχυτής, η γυναίκα πίσω απ’ τα drums και γίναμε. Ο Jack έχει βγάλει τη riffομηχανή και δεν έχει σταματημό.
Summary
Κόπηκαν στο τσακ
Daft Punk - Discovery
Depeche Mode - Exciter
Weezer - Green Album
Radiohead - Amnesiac
Blink-182 - Take Off Your Pants and Jacket
The Strokes - Is This It
HIM - Deep Shadows and Brilliant Highlights
Garbage - Beautiful Garbage
Slipknot - Iowa
27 Likes
Πατση στη σαλονικα και μετα σ ενα μικρο που ανοιξε ο ιδιος Αθήνα στο Μαρούσι στο εμπορικο στο δαχτυλιδι κηφισιας κοσμοπολις (νομιζω δεν υπάρχει πια το εμπορικο γραφεια εγινε)
2 Likes
μηπως ειναι οι tokio hotel απο πισω;
10 Likes
Unironically, Schrei ή Monsoon αν μπουν τη σωστή στιγμή σε πάρτι κατεδαφίζουν το χώρο
Ωιμεεε!!!
Δούλεψα κι εγώ στον Πάτση για ένα χρόνο, στο μεγάλο της Αθήνας… Ήμουν μικρός αλλά τα τραύματα παρέμειναν.
3 Likes
Έχει αρχίσει η εποχή των Rammstein βλέπω και θέλω να βάλω το δάχτυλο στο στόμα…
1 Like
7 ολοκληρα χρόνια φιλε… εμπειρία ζωής. Ευτυχώς που ηταν αυτο που λεμε dream job.
2 Likes
2001
-
System Of A Down - Toxicity
Πανευκολη και ξεκαθαρη επιλογη, κι ας το σκεφτηκα για 3 δευτερολεπτα πριν πω στον εαυτο μου “ναι, οχι” οταν μου περασε απο το μυαλο η δισκαρα των Muse. Πριν 22 χρονια το Συστημα του Κατω εβγαλε τον πιο σημαντικο (απο καθε αποψη) δισκο της χιλιετιας που διανυουμε στον ευρυτερο χωρο του σκληρου ηχου. Οι τεσσερις τρελοι απο την Καλιφορμενια, αφου βγηκαν σε περιοδεια με τους Slayer στα τελης των 90ς και εφαγαν ντοματες, λαχανα και πορτοκαλια απο το κοινο σε καποιες τριτοκοσμικες χωρες, πεισμωσαν, και εκατσαν και εγραψαν μεσα στο 2000 καμια 25αρια τραγουδια τα οποια θα ζηλευε οποιαδηποτε μπαντα στον χωρο εκεινη την εποχη. Τα 15 απο αυτα μπηκαν στο Toxicity, και μεσα σε 44 λεπτα μας δινουν τα μυαλα σε πιατελα. Δεν υπαρχει ουτε στιχος, ουτε νοτα, ουτε κραυγη που να μην ξερω απεξω σε αυτον τον δισκο. Φανταζομαι πως δεν ειμαι ουτε κατα διανοια ο μονος. Σφραγιδα ποιοτητας απο το Pitchfork , που του εβαλε 8.2 στα 10.
-
Muse - Origin Of Symmetry
Νεα χιλιετια, νεοι ηχοι και νεοι πρωταγωνιστες στον σκληρο ηχο. Μπορει να εριξα το πενταρακι στους Συστημα του Κατω, αλλα η Προελευση της Συμμετριας ειναι ενας δισκος στον οποιο εχω μεγαλυτερη αδυναμια. Σκεψου να εχεις βγαλει στον ιδιο δισκο τραγουδια οπως New Born, Bliss, Plug In Baby, Citizen Erased, και Hyper Music. Αριστουργημα απλα.
-
Radiohead - Amnesiac
Σε αυτο το αλμπουμ εγινε πλεον πληρως αντιληπτο οτι για να τραγουδησεις Radiohead δεν χρειαζεσαι συμφωνα, καθως μπορεις να ερμηνευσεις σχεδον καθε τους τραγουδι μονο με φωνηεντα. Και τι πειραζει? Αλλοι χρειαζονται 26 γραμματα στο αγγλικο αλφαβητο, ο Τομ Γιορκ χρειαζεται λιγοτερα απο δεκα. Ενα εκλεκτικο μιγμα απο συνθεσεις που περιλαμβανει σαρδελες, πυραμιδες, μαχαιρια, στρατούς, δολλαρια, πιατα και θερμοκηπια. Καθε τραγουδι αποτελει μια ακομα μνημειωδη και αλησμονητη στιγμη στην πλουσια τους δισκογραφια, παρα τον τιτλο του δισκου. Οταν ενας δισκος καταφερνει να ειναι νοσταλγικος απο την πρωτη φορα που τον ακους, κατι εχει κανει καλα. Καποτε ειχα την συλλεκτικη εκδοση που ηταν κυριολεκτικα ενα κοκκινο βιβλιαρακι με κατι ωραια καλουδια μεσα. Θα πρεπει να ψαξω να την βρω μπας και βρω τιποτα ̶π̶ρ̶ο̶β̶α̶τ̶α̶ συλλεκτες προθυμους να δωσουν αρκετα λεφτα.
-
Rammstein - Mutter
Τριτος δισκος στην λιστα μου μετα τα Amnesiac και Origin Of Symmetry που εχει 11 τραγουδια, και τριτος δισκος στην λιστα μου μετα τα Toxicity και Amnesiac που χρειαζεται τρια τεταρτα της ωρας για να τον απολαυσεις. Μπορει να υπερλατρευω τα Rosenrot και Reise, Reise, αλλα το Mutter εχει μεσα τοσα και τετοια bangers, που δυσκολα μπορει να πεσει απο την κορυφη των δισκων τους. Σιγουρα το καλυτερο τους opener με το Mein Herz Brennt, εντυπωσιακα εθιστικα χιτακια με τα Links, Sonne και Ich Will, ενα magnum opus με το ομωνυμο του δισκου, και τελος μια πολυ ενδιαφερουσα δευτερη πλευρα με τα πανισχυρα Spieluhr, Zwitter και Adios. Σε ενα παραλληλο συμπαν που τα γερμανικα ειναι η πιο διαδεδομενη γλωσσα παγκοσμιως, οι Rammstein με ακριβως τα ιδια τραγουδια ειναι απο τις μεγαλυτερες μπαντες του κοσμου.
-
The Tea Party - The Interzone Mantras
Τελικα, ισως ειναι το καλυτερο τους. Για μενα ειναι μεγαλο ντερμπι μεταξυ αυτου και του Transmission, αλλα στην πραγματικοτητα σε αυτο το ερωτημα δεν υπαρχει σωστη απαντηση… και δεν υπαρχει και λογος να υπαρχει σωστη απαντηση. Δεν εχουν βγαλει ποτε κακο δισκο, ουτε καν μετριο, οποτε ας μεινουμε στα σημαντικα. Στο οτι δηλαδη οι αγαπημενοι μου Καναδοι εγραψαν και ηχογραφησαν 12 τραγουδαρες μεσα σε 20 μερες γιατι απλα μπορουσαν. Δεν εχω να πω πολλα, απλα ακουστε το ολοι ξερω γω, ειναι δισκαρα, κατι τετοιο.
Εξωφυλλο διχως ανταγωνισμο
Αυτο που δεν μπηκε στην πενταδα για πολυ λιγο
- Tool - Lateralus (ακολουθιες φιμπονατσι, κρυμμενα μηνυματα, κι αλλα ψεματα)
Τα μη-μεταλ, και αρα ανωτερα και καλυτερα
- Kylie Minogue - Fever (Καηλι παντοτινη θεαρα σε λατρευουμε και μουσικα και οχι μονο)
- Depeche Mode - Exciter (Το πρωτο τους μη δεκαρι μετα απο πεντε συνεχομενα)
- Daft Punk - Discovery (το καλυτερο τους, απο μια τραγικα μικρη δισκογραφια)
- Garbage - Beautiful Garbage (του λειπει κατι, αλλα δεν ξερω τι)
- The Cranberries - Wake Up and Smell The Coffee (επισης του λειπει κατι, ισως λιγη ζαχαρη)
Τα αδικημενα λογω παρελθοντολαγνειας, που ειναι ομως εξαιρετικα
- Therion - Secret Of The Runes (φοβερος ηχος, δισκαρα γενικως)
- Anathema - A Fine Day To Exit (δεν ειναι Judgement, και δεν πειραζει καθολου)
- Paradise Lost - Believe In Nothing (δεν ειναι Host, και δεν πειραζει καθολου)
- Amorphis - Am Universum (δεν ειναι Tuonela, και δεν πειραζει καθολου)
Τα πολυ καλα, εως παρα πολυ καλα
- Fear Factory - Digimortal (δεν ειναι Obsolete και πειραζει λιγακι, οχι πολυ ομως)
- Savatage - Poets and Madmen (θα εμπαινε πιο ψηλα αν τραγουδουσε ο Ζακ)
- Megadeth - The World Needs A Hero (πολυ αδικημενο, μια χαρα δισκος)
- Kreator - Violent Revolution (δεν ειναι Endorama, και πειραζει αρκετα, καλο ομως)
Ειδικη Περιπτωση
- Ulver - Teachings In Silence (με δυσκολευει ακομα και μενα, καποια στιγμη ισως το καταλαβω)
27 Likes
Πολύ ωραία η λίστα σου , αλλά για αυτό δεν ξέρω.
Για παράδειγμα: https://pitchfork.com/reviews/albums/8342-perdition-city/
2 Likes
Σφραγιδα ποιοτητας εννοουσα οτι του εβαλε 8.2 κι οχι 9.9 
Ειναι πολυ ετζι και ψαγμενοι εκει στο πιτσφορκ, οη μαη γκαντ γιου γκαηζ αρ σο κουλ.
3 Likes
2002 είναι αυτό βέβαια.
1 Like
Σωστο, αλλα βαριομουν να γραψω ξεχωριστα τα δυο EP που περιλαμβανει, του 2001
Τωρα βεβαια με εκανες να το εξηγησω, οποτε δεν κερδισα τιποτα σε θεμα χρονου 
1 Like
Το toxicity, μάλλον θα το έχω 5αδα. Μάλλον.
Από την άλλη θα πεταχτω και θα πω 2 κουβέντες.
Καλό και σχεδόν πρωτοποριακό το μείγμα του ( οι Faith No More το κάνανε 6 χρόνια πριν, αρκετά πιο σοβαρά), ωραίο και σαν χαστούκι, αλλά συγχρόνως, ενώ ακούω με την ιδια σχεδόν ευχαρίστηση τον δίσκο μετά από 23 χρόνια ( βέβαια αν εξαιρέσεις πριν και α εξάμηνο που το ξαναβαλα, είχα χρόνια ολόκληρα να το ακούσω), πάσχει στο κομμάτι των φωνητικών. Και όχι δεν θα πω ότι ο Μαλακίαν δεν μου αρέσει ( ίσως μου αρέσει και περισσότερο), αλλά αυτό το κοροϊδευτικο, comedy rock (?) στην φωνή, σχεδόν σε όλα τα τραγούδια, μου προκαλεί μια μικρή αηδία.
Αν ήταν πιο περιορισμένο, ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα. Δεν με αφήνει να συγκεντρωθω στο τραγούδι, δεν μου δίνει περιθώριο να ευχαριστηθω τις κιθάρες τους, γιατί την ακριβως επόμενη στιγμή θα σκάσουν τέτοια φωνητικά. Και μιλάμε για έναν Τανκιαν, που όταν σοβαρευε σήκωνε τρίχες ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν.
Τέλος μια ερώτηση. Σημαντικότατος δίσκος, δεν το συζητάω, το έχει ακούσει σχεδόν όλος ο κόσμος. Επιδραστικος όμως? Όχι ότι έχει σημασία βέβαια.
3 Likes
Fixxxed
Ισως ενα απο τα καλυτερα 5 πραγματα που εχουν ως χαρακτηριστικο οι SOAD (!)
Μια χαρα μας πωρωνει και με τα “κοροιδευτικα” του φωνητικα σε καθε Bounce, Chic N Stu, Radio/Video, IAEAEAIOEAIEIOOO, Fuck The System και παντου
Wat. Απειρες μπαντες ηθελαν (και προσπαθησαν ανεπιτυχως) να παιξουν σαν τους SOAD για μια δεκαετια μετα το Toxicity.
1 Like
πάμε!
μουσικες ιδιοφυίες που εκείνη την εποχή μόνο με τους radiohead θα μπορούσαν να συγκριθούν.
Αυτό που ξεκίνησαν στο πρώτο τους αλμπουμ, εδώ ολοκληρώνεται με ένα σκαλί πιό πάνω, ανοίγοντας πολύ εύκολα τον δρόμο για τρελές δόξες και γηπεδικά sold out…
το micro cuts είναι ο ορισμός του ‘‘δεν γίνεται ρε φιλε’’…
μεγάλη μπάλα, παιχταράδες δεκάρι ακατέβατο!
είναι η φάση που ακόμα δεν έχεις ξεπεράσει το σοκ του sfam των theater απο τα προηγούμενα χρόνια, σου αρέσει η prog φάση, θεωρείς τον εαυτό σου κ καλά ψαγμένο που σου αρέσουν τα δύσκολα ακούσματα…και χαίρεσαι…
και σκάει τελικά ο φίλος σου απο το σχολείο κ σου μιλάει για κάτι tool και πόσο μπροστά απο την εποχή τους είναι και κατι τρελές μπασογραμμές που δεν εχεις ακούσει ποτέ και τα ριφ στον δίσκο να ρίχνουν ταβάνια και οτι δεν θα ξαναγραφτεί τέτοιο έπος ποτέ ξανά και τελικά εκνευρίζεσαι γιατι έχει δίκιο ο μάγκας…
ο δίσκος που κατάφερε να κάνει ταυτόχρονα 2 πολύ βασικά πράγματα.
Για αρχή είναι το album που έφτιαξε νέους οπαδούς για την μπάντα, καθώς μαυτό πολλοί τους μάθαμε και ξεκινήσαμε να τους ακούμε φανατικά.
Δεύτερον ο κόσμος που δεν ήξερε γνώρισε κάποιον steven wilson που είναι μπερδεμένος με την συγκεκριμένη κυκλοφορία…
τα υπόλοιπα είναι ιστορία.10άρι ακατέβατο που άνοιξε τον δρόμο για κάτι υπέροχο…
όταν συνδυάζεις κάποια ακούσματα με μεγάλες φάσεις της ζωής σου, αυτά σακολουθούν μετά για πάντα. Ντεμπούτο που δεν παίζει να το ξεπεράσουν ποτέ. Χιτάρες και μελωδία να ξεχειλίζει. Πιάνα, ακουστικές κιθάρες και ένας τραγουδιστής με πολύ ιδιαίτερο στυλ.
τρομερό άλμπουμ, έχει φάει άπειρο λιώσιμο.
ακόμη και σήμερα μετά απο τόσα χρόνια δεν μπορείς να συνέλθεις απο την σφαλιάρα που έφαγες τότε όταν πάτησες το play για αυτό το album.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ.
Εκανες κ εσύ σαν χαζός με όλα αυτά που άκουγες να παίζουν εκεί μέσα…
Ακόμα αναρωτιέσαι πως μπορεί να τα σκέφτηκαν όλα αυτά και να τα έχωσαν μέσα σε μια κυκλοφορία…
Καμια νοτα δεν ειναι περιττή. Όλα τα τραγούδια είναι ενα κ ενα( και είναι χιτάρες ρε φιλε).
Ο κόσμος της μουσικής αλλάζει με αυτήν την κυκλοφορία και ο πλανήτης ειναι στα ποδια τους.
Δίσκος απο άλλο πλανήτη,τον έγραψαν εξωγήινοι και έσκασε μύτη μια ωραία μέρα στην γή και τα γάμησε όλα!
11άρι. αν δεν βγεί πρώτο για την χρονιά αυττή, σταματάω να ψηφίζω.
31 Likes
Όχι 
Θα ήταν, αν ήταν ελαφρώς περιορισμένο.
Μάλλον το έχω χάσει αυτό, ίσως άκουγα άλλα πράγματα .
3 Likes
3 Likes
Το να έχεις φωνή σαν τον Tankian είναι ταλέντο, το να έχεις τόσο καλή κακή φωνή σαν τον Malakian είναι δώρο θεού
4 Likes
Νομίζω δεν το έχασα κάπου, δεν είδα να αναφέρεται αναλυτικά οπότε για πείτε, τι παιζει με Starsailor?