Fixxxed 
Ισως ενα απο τα καλυτερα 5 πραγματα που εχουν ως χαρακτηριστικο οι SOAD (!)
Μια χαρα μας πωρωνει και με τα “κοροιδευτικα” του φωνητικα σε καθε Bounce, Chic N Stu, Radio/Video, IAEAEAIOEAIEIOOO, Fuck The System και παντου
Wat. Απειρες μπαντες ηθελαν (και προσπαθησαν ανεπιτυχως) να παιξουν σαν τους SOAD για μια δεκαετια μετα το Toxicity.
πάμε!
μουσικες ιδιοφυίες που εκείνη την εποχή μόνο με τους radiohead θα μπορούσαν να συγκριθούν.
Αυτό που ξεκίνησαν στο πρώτο τους αλμπουμ, εδώ ολοκληρώνεται με ένα σκαλί πιό πάνω, ανοίγοντας πολύ εύκολα τον δρόμο για τρελές δόξες και γηπεδικά sold out…
το micro cuts είναι ο ορισμός του ‘‘δεν γίνεται ρε φιλε’’…
μεγάλη μπάλα, παιχταράδες δεκάρι ακατέβατο!
είναι η φάση που ακόμα δεν έχεις ξεπεράσει το σοκ του sfam των theater απο τα προηγούμενα χρόνια, σου αρέσει η prog φάση, θεωρείς τον εαυτό σου κ καλά ψαγμένο που σου αρέσουν τα δύσκολα ακούσματα…και χαίρεσαι…
και σκάει τελικά ο φίλος σου απο το σχολείο κ σου μιλάει για κάτι tool και πόσο μπροστά απο την εποχή τους είναι και κατι τρελές μπασογραμμές που δεν εχεις ακούσει ποτέ και τα ριφ στον δίσκο να ρίχνουν ταβάνια και οτι δεν θα ξαναγραφτεί τέτοιο έπος ποτέ ξανά και τελικά εκνευρίζεσαι γιατι έχει δίκιο ο μάγκας…
ο δίσκος που κατάφερε να κάνει ταυτόχρονα 2 πολύ βασικά πράγματα.
Για αρχή είναι το album που έφτιαξε νέους οπαδούς για την μπάντα, καθώς μαυτό πολλοί τους μάθαμε και ξεκινήσαμε να τους ακούμε φανατικά.
Δεύτερον ο κόσμος που δεν ήξερε γνώρισε κάποιον steven wilson που είναι μπερδεμένος με την συγκεκριμένη κυκλοφορία…
τα υπόλοιπα είναι ιστορία.10άρι ακατέβατο που άνοιξε τον δρόμο για κάτι υπέροχο…
όταν συνδυάζεις κάποια ακούσματα με μεγάλες φάσεις της ζωής σου, αυτά σακολουθούν μετά για πάντα. Ντεμπούτο που δεν παίζει να το ξεπεράσουν ποτέ. Χιτάρες και μελωδία να ξεχειλίζει. Πιάνα, ακουστικές κιθάρες και ένας τραγουδιστής με πολύ ιδιαίτερο στυλ.
τρομερό άλμπουμ, έχει φάει άπειρο λιώσιμο.
ακόμη και σήμερα μετά απο τόσα χρόνια δεν μπορείς να συνέλθεις απο την σφαλιάρα που έφαγες τότε όταν πάτησες το play για αυτό το album.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ.
Εκανες κ εσύ σαν χαζός με όλα αυτά που άκουγες να παίζουν εκεί μέσα…
Ακόμα αναρωτιέσαι πως μπορεί να τα σκέφτηκαν όλα αυτά και να τα έχωσαν μέσα σε μια κυκλοφορία…
Καμια νοτα δεν ειναι περιττή. Όλα τα τραγούδια είναι ενα κ ενα( και είναι χιτάρες ρε φιλε).
Ο κόσμος της μουσικής αλλάζει με αυτήν την κυκλοφορία και ο πλανήτης ειναι στα ποδια τους.
Δίσκος απο άλλο πλανήτη,τον έγραψαν εξωγήινοι και έσκασε μύτη μια ωραία μέρα στην γή και τα γάμησε όλα!
11άρι. αν δεν βγεί πρώτο για την χρονιά αυττή, σταματάω να ψηφίζω.
Όχι 
Θα ήταν, αν ήταν ελαφρώς περιορισμένο.
Μάλλον το έχω χάσει αυτό, ίσως άκουγα άλλα πράγματα .
Το να έχεις φωνή σαν τον Tankian είναι ταλέντο, το να έχεις τόσο καλή κακή φωνή σαν τον Malakian είναι δώρο θεού
Νομίζω δεν το έχασα κάπου, δεν είδα να αναφέρεται αναλυτικά οπότε για πείτε, τι παιζει με Starsailor?
Δεν διαφωνώ με κανέναν από τους διθυράμβους που έχουν γραφτεί για το Toxicity αλλά η απορία παραμένει τι ακριβώς έλειπε και ποιο δευτερόλεπτο ήταν περιττό απ’ τό s/t και τα πήγε αισθητά χειρότερα
Εγώ πάλι όταν σκέφτομαι το Toxicity, θυμάμαι ότι στο ΜΗ είχε δύο αντικρουομενες κριτικές (μία εποχή το κάνανε αυτό, για έναν δίσκο κάθε μήνα).
Στην πρώτη κριτική ο Καραολιδης αποθεωνε με τον δικό του, ευρηματικό τρόπο, και είχε βαθμό 9,5 ενω στην άλλη ο Σακελλαριου το είχε βαθμολογήσει με…1, ο ίδιος που είχε θάψει και το Roots παλιότερα, αν θυμάμαι καλά.
(Εντάξει, όλοι μπορεί να κάνουν κάποιο λάθος όταν καλούνται να εκφερουν άποψη για κάτι που μόλις κυκλοφόρησε, και όλοι μας έχουμε ανακαλέσει κάποιες απόψεις, όμως εκφραζεις δημοσια την γνώμη σου γιατί υποτίθεται οτι είσαι ειδήμων, και ξέρεις καλύτερα. Θα μου πεις έτσι φτάσαμε στο σημερινό φαινόμενο να αποθεωνονται τα πάντα γιατί…ποτέ δεν ξέρεις! Κλείνει η παρένθεση!)
Είμαι σε διακοπές και δεν μπορώ να ανεβάσω το απόσπασμα από την σελίδα του περιοδικού, ισως όταν με το καλό επιστρέψω!
Καλά αν αρχίσουμε με τους δίσκους που δεν έχουν περιττό δευτερόλεπτο και όμως ψηφίστηκαν καθόλου ή χλιαρά θέλουμε καινούριο νήμα Το s/t βέβαια δεν εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία, 5ο βγήκε στη χρόνια του
Όσο συμπαθής και να είναι ο συγκεκριμένος συντάκτης (και γνώστης του thrash, ελάχιστα συγγενεύον genre με αυτά που παίζουν οι SOAD) μάλλον … toxicity εκείνη την ημέρα ! Ευτυχώς άκουσα τον Καραολιδη και το προμηθεύτηκα πάραυτα
Κι εγώ άκουσα τον Καραολίδη. Μετά άκουσα το άλμπουμ. Τώρα θεωρητικά υπάρχει στην δισκοθήκη πρώην φίλου που πλέον ακούει ελληνικά.
Καλά έλεγε ο Σακελλαρίου. 
2001
Στα γρηγορα γιατι ειμαστε και σε μουντ διακοπών
System of a down- Toxicity
Rammstein- Mutter
Muse- Origin of symmetry
Kreator -Violent Revolution
Savatage- Poets and Madmen
Εξώφυλλο: Toxicity
Να περνατε όμορφα κοριτσια και αγορια !
2001
(Η χρονιά που η Britney έχει γίνει είδωλο, οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες παρακολουθούν μεξικάνικες σαπουνόπερες και το κύπελλο Ελλάδας πήρε ο ΠΑΟΚ. Τελευταία χρονιά της δραχμής.)
Πάμε στα μουσικά.
1. Incubus -Morning View
Πρώτη θέση σ’ αυτό το άλμπουμ που έχει λίγο grunge, λίγο πειραματισμό και λίγο από όλα. Έχει γίνει αγαπημένο, το ανακάλυψα με 20 χρόνια καθυστέρηση, θα μπορούσα να το ακούω κάθε μέρα για μέρες. Επιπλέον, αυτή η ανατολή στη γαλάζια θάλασσα ψηφίστηκε ως εξώφυλλο της χρονιάς. Μίνιμαλ, καλοκαιρινό, ταξιδιάρικο. Όσο για τα τραγούδια, ξεχωρίζει το “Wish you were here”, το “Under my umbrella”, το “11 ΑΜ”, όπως και το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ “Aquerious transmission”. Να πούμε ότι η μπάντα πριν λίγες ημέρες ανακοίνωσε πως θα επανηχογραφήσει το “Morning View” για μία επετειακή κυκλοφορία.
2. System Of A Down - Toxicity
Το άλμπουμ που άγγιξε μεταλάδες και μη (δεν με νοιάζει αν χάλασε την τρουίλα σε κάποιους). Έφτασε σε όλο τον κόσμο, έφερε κάτι νέο στη μουσική. Εκτός από τις τολμηρές συνθέσεις της μπάντας, που αποδείχτηκαν πολύ επιτυχημένες, δεν νομίζω ότι θα έφτανε ποτέ εκεί χωρίς την ιδιαίτερη - για τα δυτικά δεδομένα - φωνή του Serj Tankian, αλλά και τον δυναμισμό του και τη γενικότερη παρουσία του στη σκηνή και κάτω από αυτή.
3. Katatonia - Last Fair Deal Gone Down
4. Ενδελέχεια – Στα σύνορα της μέρας
Είναι ένα άλμπουμ που, όσο τα χρόνια περνούν, ανακαλύπτεις ότι είναι δεκάρι από την αρχή ως το τέλος. Οι συνθέσεις, όπως συνέβαινε πάντα με τους Ενδελέχεια, είναι ποικίλες και δεν διστάζουν να πάνε σε μονοπάτια εκτός του σκληρού ροκ ήχου. Εκτός από τον βασικό τους τραγουδιστή, κάποια κομμάτια τα είπε ο Παναγιώτης Κατσιμάνης (“Φόνισσα Μάνα”, “Τι τραγούδι να σου πω”). Αυτά που ξεχωρίζουν, βέβαια, είναι ο “Ξένος” και το τελείωμα του κομματιού “Ο Τέλειος Πόνος” με τα ντραμς του Δ. Μητσοτάκη.
5. My Dying Bride - The Dreadful Hours
Δεν περίμενε κανείς να μην το βάλω, έτσι; Αφού πειραματίστηκαν όσο ήθελαν, γύρισαν στο αργό, βασανιστικό doom. Θέλει υπομονή για να το ακούσεις ξανά μετά από χρόνια, αλλά αξίζει.
Εκτός πεντάδας:
6. Paradise Lost – Believe in nothing
Οτιδήποτε έφτιαξαν κοντά στο στυλ του Host είναι καλό. Οι αδυναμίες δεν κρύβονται. Χαρακτηριστικό PL άλμπουμ. Το “Sell it to the world” θέλω να το έχω πρόχειρο να το αφιερώνω πού και πού εκεί που πρέπει.
7. Mirror of Deception - Mirrorsoil
Είναι γερμανικό traditional doom, οπότε ίσως μόνο εγώ θα μπορούσα να το αναφέρω σ’ αυτό το φόρουμ. Κοντά στο στυλ των Solstice. Νομίζω το μόνο άλμπουμ που ηχογράφησαν με τον συγκεκριμένο τραγουδιστή. Άρωμα '90s στα '00s.
8. Lacuna Coil - Unleashed Memories
Από τα παλιά τους, storytelling άλμπουμ. Αρέσει και στον - μη μεταλά - αδελφό μου κι αυτό τα λέει όλα.
9. Gojira - Terra Incognita
Το ντεμπούτο μίας πολύ ιδιαίτερης μπάντας. Φαίνεται πως είχαν ρίξει πολλή δουλειά μουσικά και πνευματικά.
10. Rammstein - Mutter
Αν ξέρεις τους Rammstein, έχεις ακούσει κι αυτό, ολόκληρο ή κάποια κομμάτια του.
Bonus
Δισκογραφική εισβολή εκ Θεσσαλονίκης που ενώ κυκλοφόρησε το 2001 έκανε χαμό με ένα καλοκαιρινό χιτ του από το 2003 και μετά: Δυτικές Συνοικίες – Της Ίριδος Τα Χρώματα
Ναι ρε, ναι, INCUBUS!!
ΝΑΙ ΡΕ, μπράβο για την αναφορά στο τραγούδι που μας έκανε να αναπολήσουμε την παραγνωρισμένη αξία μιας μοναχικής παραλίας, με μια κιθάρα και ένα random Πυξ Λαξ κομμάτι.
Ακόμα και σήμερα, όταν ακούω την έκφραση “όλο το νησί…” (ακόμα και αν αυτή πχ έρχεται από το στόμα φίλου που θέλει να πει “όλο το νησί ΕΧΕΙ ΞΑΠΛΩΣΤΡΕΣ ΠΑΝΤΟΥ” ή “όλο το νησί ΕΧΕΙ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΣΟΥΧΤΡΕΣ” κτλ) αυτομάτως πιάνω τον εαυτό μου να σηκώνει ασυναίσθητα γροθιά, έτοιμη να φύγει προς πάσα κατεύθυνση 
!
Damn you! I was gonna post that
Πήρε αρκετή ώρα, αλλά το κατάλαβα
Το διάβαζα και άκουγα τη φωνή του μες στο κεφάλι μου 
Μεγαλο κουραφελκυθρο. Βαριεμαι να ψαξω τι γραφει στην κασα της ντραμς, 99% θυμαμαι οτι δεν λεει SOAD.
Όλον αυτόν τον καιρό που συμμετέχω στο παιχνίδι βρίσκομαι στην δυσαρεστη θεση να αποκλείω από την πρώτη πεντάδα κάποιους δίσκους, που αν με ρώταγες ξεχωριστά, θα απαντούσα ότι σίγουρα πρέπει να είναι στο τοπ5 της χρονιάς τους!
Αυτό όμως που συμβαίνει με το 2001, να είναι 5 δίσκοι που θα άξιζαν να βρεθούν στην κορυφή, δεν νομίζω να μου έχει ξανασυμβεί!
Και έτυχε τελικά να ειναι το 2001 το έτος που ψηφίζουμε στην εβδομάδα διακοπών μου και να μην μπορώ να πω πολλά! Ας είναι, διακοπές κι από τα… ιντερνετικα σεντόνια λοιπόν!
Για πάμε όμως, έστω κι έτσι:
1. Opeth - Blackwater Park
2. Tool - Lateralus
3. Muse - Origin of Symmetry
4. System of a Down - Toxicity
5. Thorns - Thorns
Υπο συνθήκες λιγότερο σκληρού ανταγωνισμού, θέση στην πεντάδα για το 2001 θα είχαν και οι δίσκοι των Enslaved, Ark, The Tea Party και White Stripes!
Καλές διακοπές, καλή επιστροφή και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλες και όλους!
