Aν θέλουμε να ακούσουμε τους Overkill να δινουν μαθήματα ΘΡΑΣ, τότε θα ακούσουμε το Horrorscope, όπου κατά την γνώμη είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφόρησαν.
Αν θέλουμε τους Overkill να παίζουν τίμιο old school speed/thrash με λίγες δόσεις power, θα ακούσουμε το πιο -ίσως πιο γνωστό τους - άλμπουμ Feel The Fire.
Τα Taking Over και Under The Influence είναι πάρα πολύ αξιόλογα επισης.
Tέλος, το Υears Of Decay, είναι το πιο άνισο άλμπουμ της κλασσικής τους περιόδου. Καθώς περιέχει 3-4 κομματια που είναι όντως από τα καλύτερα που γράψανε, αλλά ο υπόλοιπος δίσκος είναι μετριότατος ως αδιάφορος. Υπερτιμημένο για μένα λοιπόν.
Ε απο κει και μετά, το I Hear Black είναι το χειροτερο τους.
Όμως κυκλοφόρησε το The Killing Kind το 96 και μας είχε στείλει…ήταν αρκετά καλό και κατά κάποιο τρόπο ανέστησε την μπάντα. Μετά από τόσα χρονια ίσως να πρόκειται για ένα από τα αγαπημένα μου από δαύτους. Έχει αρκετά μοντέρνο ήχο, και είναι καθόλα πορωτικότατο.
Για τα άλμπουμς της τελευταίας δεκαετίας δεν έχω και τόσο ξεκάθαρη άποψη, μου φαίνονται απλά καλά, αλλά όχι ιδιαίτερα.
A! να συμπληρώσω ότι πάντως πρόκειται για μία μπάντα όπου αξίζει να ανακαλύψουν όσοι δεν το έχουν κάνει ήδη. Όπως όλοι οι μεγάλοι του είδους, έχουν τον δίκο τους ήχο, την δικιά τους ταυτότητα, που συνδυάζει την ωμότητα του thrash με πολύ heavy τρόπο, ενώ είναι μελωδικοί σε σημεία, και ταυτόχρονα έχουν μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές του μετσαλ!
Καλα Ηorrorscope σταθερη αξια!! Επισης εχω ακουσει σκορπια κομματια απο Feel The Fire και Taking Over που μου αρεσαν πολυ. Παναγιωτη το Necroshine γιατι δεν το ανεφερες??? Δισκαρα πιστευω που εχει διαμαντια μεσα και πιστευω πως αξιζει να συγκαταλεγεται στους πολυ μεγαλους τους δισκους.
Χωρίς να είμαι φανατικός θρασάς, οι Overkill είναι άνετα η αγαπημένη μου μπάντα. Και οι πρώτοι τους δίσκοι, μέχρι και το Yeras of decay είναι σούπερ. Μετά ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να τους παρακολουθήσω…
horrorscope το πιο αρτιο ισως αλμπουμ.
Ομως και απο τα υπολοιπα βρισκω κομματια τα οποια ειναι ΣΠΑΣ’ΤΑ.
το θεμα ειναι οτι ποτε δεν τους ακολουθησα με αφοσιωση και γι’αυτο δεν μπορω να εκφρασω και παρα πολλα,καθως δεν με “καραφτιαχνουν”!
Αλλα οι αξιες των διαφορων κομματιων στα διαφορα αλμπουμ τους, ειναι σιγουρα αξιες για να αναγνωριστει στη μπαντα αυτο το ιδιαιτερο στυλ που ειχαν καθως και τα πολυ χαρακτηριστικα φωνητικα του Blitz ( μαζι με τον Connelly απο Nuclear assault)
Overkill. Μάλιστα. Τίμιο, μα τίμιο θρας με άφθονο καλό υλικό: Feel The Fire. Ηorroscope, Υears of Decay, Killing Kind, που τα είπατε βέβαια. Μέγα παλληκάρι ο Bobby Ellsworth, ο οποίος έπαθε εγκεφαλικό το '02 και φυσικά ακόμα γαμεί. Ο συνιδρυτής της μπάντας, D.D. Verni είναι από τους αγαπημένους μου μπέϊσιστς.
Νομίζω με υπερκαλύπτει ο panagiotis με μια απλή αλλά σημαντική “προσωπική” εξαίρεση,
The Years Of Decay
για μένα είναι αξεπέραστο, για την απίστευτη, ανεπανάληπτη, υποβλητική, ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΗ ατμόσφαιρα του και την ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΤΑΤΗ παραγωγή του, για μένα ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ είναι ένα και ένα άσχετα που από τις υπερηχητικές ταχύτητες του Elimination περνάς στα ΑΡΓΑ και ΕΠΙΚΑ (ανατριχίλα) Who Tends The Fire , Playing With Spiders / Skullkrusher και το ομότιτλο βέβαια The Years of Decay. Τέτοιες κιθάρες και τέτοιο μπάσο ΔΕΝ ΕΙΧΑ, ΔΕΝ ΕΧΩ και μάλλον δεν θα ξανακούσω από Overkill…
Το Horrorscope είναι πιο συμμαζεμένο ώς thrash άλμπουμ και σίγουρα είναι κορυφαίο αν και μου θυμίζει την μετέπειτα μουσική πορεία τους που κατά κάποιο τρόπο βασίστηκε πάνω στον ήχο του , είναι μεν σχετικά σταθερή όσον αφορά την γενική ποιότητα αλλά φθίνουσα όμως όσον αφορά το συναίσθημα και τις συνθέσεις…
Ακριβώς αυτό. Το years… είναι εκπληκτικός δίσκος και για μένα, με διακυμάνσεις στην ταχύτητα, αλλά όχι στην ποιότητα. Είναι απίστευτα ώριμος, αν και καταλαβαίνω το γιατί οι φανατικοί του thrash δεν τον πολυγουστάρουν. Έπος για μένα το Nothing to die for.
Παραθέτω το ιστορικό της off-topic συζήτησης από άλλο thread…
Εμένα με κάλυψε πάντως ο matia με τη γλαφυρή περιγραφή του.
“The Years Of Decay” ρε άμπαλοι !
Θα γράψω περισσότερα άλλη στιγμή, βαριέμαι τώρα.
Συνεχίστε την κουβέντα εδώ. Παίξτε μπάλα…
