Είσοδος τελευταίας στιγμής : Tropical Fuck Storm - Braindrops .

Φανταστικό αρτ-πανκ-γουατεβα.

Σπάω όμως το κεφάλι μου για να βρω τι μου θυμίζει η φωνή της μπάντας.

Καταπληκτικό άλμπουμ, πραγματικά.

Αρχικά, την ακόμα πιο μπαντάρα drones που είχε τον ίδιο τραγουδιστή.

Εάν ήταν στα I See Seaweed και Feelin Kinda Free, (γιατί είναι τα μόνα που έχω ακούσει από αυτόυς), τότε ναι!

κορεκτ. Tropical Fuck Storm are an Australian band from Melbourne, Victoria, formed by Gareth Liddiard and Fiona Kitschin after taking a hiatus from the art-punk psych band The Drones

τι συγκλονιστικό το i see seaweed.

Χαιρετώ άπαντες

Λοιπόν

Τοπ Τεν Χρονιάς vol. 1:

Ακούσματα κ βιώματα (το λες κ calling card)

10. Memoriam - Requiem for Mankind. Τους πήρε τρεις δίσκους, αλλά εδω επιτέλους τιμούν πραγματικά την κορυφαία μπάντα που γέννησε ο ακραίος ήχος (ναι,τους Bolt Thrower εννοώ, μ’ολο το σεβασμό/αγάπη σε Slayer/Celtic Frost/Bathory/Death)
9. Mayhem - Daemon. O Teloch είναι τέρμα παραγνωρισμένος σα συνθέτης-ν’ακούσετε The Κonsortium προς επίρρωση τούτου.
8. Nocturnus AD - Paradox. Δυνατό σήκουελ ενός εκ των δέκα γαμηστερότερων δισκων από καταβολής extreme metal
7. Rotting Christ - The Heretics. Ωραίο είναι,μη γκρινιάζετε
6. Dawn Ray’d - Behold Sedition.Plainsong. Βιολί,ψυχωμένο μέταλ,αγγλική εργατική λαϊκότητα,συγκινητικές αντιλήψεις -σα να ξαναζώ τους Skyclad all over again(στο πιο ακραίο προφανώς)
5. Teitanblood - The Baneful Choir. Δεν είμαι καν σίγουρος αν είναι κατώτερο του Death-τόσο δυνατό
4. Vanum - Ageless Fire. Ο δίσκος κλείδωσε για μένα κάπου μετα το 4’.40’’ του ομώνυμου.Brandishing steel at the Inferno’s Edge…
3. Hate - Auric Gates of Veles. Το δικό τους Θεογονία, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα. Για μένα πολλά…
2. Order of the Ebon Hand - VII The Chariot. Τρεις δεκαετίες, τρεις δίσκοι,τρια εύστοχα χτυπήματα. Το λες κ ολοκληρωμένο όραμα.Knight of Swords indeed…
1. Malevolent Creation - The 13th Beast. Τριάντα χρόνια πόλεμο κάνουν οι Malevolent. Κ συνεχιζουν τα σκυλια τα λυσσασμένα, παρά τις απώλειες…
(Εξτρα ποντους για το ποσο απάλευτος, κακοτράχαλος κ μονότονος ενδέχεται να ακουστεί ο συγκεκριμένος δίσκος σε οποιον δε νιωθει…Κάτι σαν το Σπαθί στην Πέτρα,ένα πράγμα,φανερώνει το μεγαλείο του μόνο εκεί που πρέπει)

Επίσης, άξιοι αναφοράς οι δίσκοι των:

Shrine of Insanabilis,Mgla,Altarage,Blut Aus Nord,Disillusion,Vitriol,Gatecreeper,Inhuman Nature,Exhorder,Possessed

Να πω εδω γενικα ότι ,αν κ είμαι προφανώς περισσότερο του ακραιου ηχου (σε περίπτωση που δε φάνηκε),εξακολουθω να αγαπω πολλές μουσικές,οπότε

Τοπ Τεν Χρονιάς vol. 2:
Τα χεβιμεταλζ κ τα ολαράουντ μου

10. Tool - Fear Inoculum. Οι στίχοι το ανεβάζουν πολυ
9. Alcest - Spiritual Instinct. Απ το '10 είχαν να με συγκινήσουν ετσι
8. Brutus - Nest. Πιο φρέσκο κι απ’το σκοτ πιλγκριμ βερσους δε γουορλντ,όταν είχε βγεί στις αίθουσες (τότε,το '10)
7.VIC - Age of Aquarius. Πατρίδα αφού, κ αναπάντεχο νιώσιμο απ’το πουθενά (κ πολύ σπιτικό τσίπουρο).
6. Baroness - Gold & Grey. We burn but we survive…(κ πόσο συναυλιάρα ε)
5. Lunar Shadows - The Smokeless Fires. Ο τραγουδιστής δεν ακούγεται,αλλά με τόσο ωραίες μουσικες που έχουν,ούτε καν με χαλάει
4. Idle Hands - Mana. Ενδείκνυται για συναισθηματικές απαλεψιές (αν κ μπορεί να σου κάνει το μέσα σου ακόμα πιο χαοτικό,αν είναι ήδη…)
3. Atlantean Kodex - The Course Of Empire. Καλές οι αναφορές σε μπαθορι κ σολστις, αλλά - μεταξύ μας - η σκιά των κινγκσοφμεταλ είναι που πεφτει βαριά πάνω σ’αυτή τη δισκάρα (κ καλά κάνει)
2. Three Tremors - Three Tremors. (ω,ναι,κι όμως,o δίσκος,αν κ με φίλλερς που το αδικούν,γαμεί)
1.Candlemass - The Door To Doom. (ω,ναι,κι όμως part 2-κι ας μην είναι Goatess κ Smoulder)

Πριν το τέλος-

Πέντε δίσκοι με μουσικές τόσο υπέροχες, που αρνούνται να μπουν σε λίστες:

HEALTH - Vol.4: Slaves of Fear
Bent Knee -You Know What They Mean
Anatolian Weapons με Σειριο Σαββαιδη - To The Mother Of Gods (το Chaire Eos μπαίνει τοπ τεν τραγουδιων δεκαετιας κ λίγα λεω)
Costin Chioreanu με Σοφία Σαρρή-Afterlife Romance (έρωτας)
Mother of Millions- Artifacts (Ζωή Ανάγκης Τέχνεργο)

Και 5 συγκροτήματα με των οποίων τους δίσκους φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να νιώσω, αλλά κάπως με κέρδισαν( το καθένα για άλλο λόγο):
Year of the Goat, Tanith,Green Lung, Reignwolf,Rival Sons

Αντί υστερόγραφου-

τρίτο ( κ τελευταίο,πρόμις) ΤοπΤεν,έτσι για μπόνους -
Παλιές αγάπες(τέρμα-μεταλλάς τελικά αφού), οβεργκράου κ μέηνστρημ παλιμπαιδισμοί, κ ανερυθρίαστα γκιλτι πλεζουρς

(άνευ λοιπών σχολίων):

1.Acid Death- Primal Energies
2.Nightrage - Wolf to Man
3.Amon Amarth - Berserker
4.Eluveitie - Ategnatos
5.Insomnium - Heart Like a Grave
6.Borknagar - True North
7.Gentihaa - Reverse Entropy
8.In Flames - I, The Mask
9.Killswitch Engage - Atonement
10.Slipknot - We Are Not Your Kind

Επιμύθιο:

Γενικά,αν κ οχι η αγαπημένη μου χρόνια της Δεκαετίας (για μένα ο τίτλος πάει στο 12, 14 ή 16, ανάλογα με τα φεγγάρια μου), ωστόσο αρκούντως δυνατή για να φτάσουμε στην επόμενη…

( Και με απίστευτες συναυλίες , αλλά αυτό θα το φυλάξω για το αντίστοιχο θρεντ αν μπορέσω)

Σόρρυ για το σεντόνι- ήταν πολλά…

Πάντα είναι, ευτυχώς.

Ελπίζω να μην κούρασα

Ωραίος ο Ironman, με μεράκι.

Να σαι καλά

Νομίζω πως σε αρκετούς από κείνους που πάσχουν από λιστολαγνεία, πάει λίγο πιο βαθιά από απλώς ένα high fidelity-syndrome(που κ κει εντός σεναρίου πήγαινε πιο βαθιά, αλλά εδώ αναφέρομαι στην ίδια τη μουσίκη κ όχι στα ψυχολογικά μας).

Είναι κάπως αυτή η ανάγκη να μνημονεύσεις κ να ξεχωρίσεις κ να μοιραστείς μουσικές που νιώθεις ότι τους αξίζει κάτι καλύτερο απ’αυτό το reference ξερής πληροφορίας του ενός δευτερολέπτου όπου είμαστε απλά σε φάση “α, ναι, άκουσα κι αυτό, ωραίο ήταν”.

Οκ, για όποιον έχει ζήσει τα 90ς απ την αρχή τους κ καταφέρνει κ συνεχίζει να ασχολείται ενεργά, αυτή η τόσο πλούσια διακίνηση μουσικής φαντάζει εκπληρωμένη ουτοπία ξερωγω, αλλά το τίμημα είναι αυτό: πολλές φορές γίνεται πιο δύσκολο να ξεχωρίσουν, να συζητηθούν κ να βιωθούν κάποιοι δίσκοι που τους αξίζει κάτι παραπάνω (όπως ο σχολιάσμός σου στο νέο mayhem πχ).

Ε, για μερικούς, οι λίστες βαράνε ένα παραπάνω ρόλο πια, κάτω απ΄αυτό το πρίσμα.

(η απλά πουλάω πρόλογο για τη σεντονάρα που ετοιμάζω για τα καλύτερα της δεκαετίας )

Δεν έβαλα στην δεκάδα μου το Enforcer και το ακούω τώρα μετά από κάτι μήνες και πρέπει να μπει και αυτό μέσα…

Δεν παίζει σειρά αξιολόγησης και ίσως είναι πάρα πολλά αλλά δεν μου πάει καρδιά να κόψω κάτι (που να είχα ακούσει και όσα είναι σε σειρά αναμονής)

Mono -Nowhere Now Here
Chelsea Wolfe - Birth of Violence
Syberia - Seeds of Change
Flotsam and Jetsam - The End Of Chaos
Pelican - Nighttime Stories
Lord Dying - Mysterium Tremendum
Downfall of Gaia - Ethic of Radical Finitude
Cranial - Alternate Endings
Sūrya - Solastalgia
Lord Vicar - The Black Powder
Fvneral Fvkk - Carnal Confessions
E-L-R - Mænad
Inculter - Fatal Visions
The Fifth Alliance - The Depth Of The Darkness
Gold - Why Aren’t You Laughing?
Suldusk - Lunar Falls
Cult of Luna - A Dawn to Fear
(DOLCH) - Feuer
Dead to a Dying World - Elegy
Vukari - Aevum
Caldera - Tephra
Darkthrone - Old Star
Nightfell - A Sanity Deranged
Mizmor - Cairn
Smoulder - Times Of Obscene Evil And Wild Daring
Schammasch - Hearts of No Light
A Swarm of the Sun - The Woods
ROSK - Remnants
Russian Circles - Blood Year
Gévaudan - Iter
Dawn Ray’d - The Unlawful Assembly
Capilla Ardiente - The Siege
Glare Of The Sun - Theia
Ghosts Of Glaciers - The Greatest Burden
Osi And The Jupiter - Nordlige Rúnaskog
Thronehammer - Usurper of the Oaken Throne

Η δικια μου δεκαδα για φετος ειναι καπως ετσι, χωρις σειρα αξιολογησης ειναι απλα η δεκαδα με τις κυκλοφοριες που ξεχωρισα και ακουσα πιο πολυ.

Atlantean Kodex- The Course of Empire

Idle Hands- Mana

Riot City- Burn the Night

Screamer- Highway of Heroes

Smoulder- Times of Obscene Evil and Wild Daring

Gothic Stone - Haereticus Empyreum

Crypt Sermon- The Ruins of Fading Light

Green Lung- Woodland Rites

εναλλακτικα, δεκα ακομα album που μου αρεσαν αρκετα και ισως δεν τους εδωσα τον χρονο που επρεπε για να παρουν μια θεση στην δεκαδα μου.

Blood Incantation-Hidden History of the Human Race

Obsequiae-The Palms of Sorrowed Kings

Misþyrming- Algleymi

Nocturnus AD ‎– Paradox

Abigail Williams- Walk Beyond the Dark

Paladin- Ascension

Capilla Ardiente- The Siege

Orodruin – Ruins Of Eternity

Fvneral Fvkk- Carnal Confessions

από το αποπάνω άκουσα το Vulture και πραγματικά γαμάει . Κάτι πάει να μου πει και το Chevalier αλλά δεν το άκουσα ολόκληρο ακόμα

Δικος μου ανθρωπος σε μεγαλο βαθμο

Δώσε και μια ευκαιρία αν μπορείς στο νέο Inculter. Προσωπική μου αδυναμία στο ιδίωμα για φέτος. Και χάλια τραγούδια να είχαν με αυτή την παραγωγή πάλι θα αποθέωνα.

Για Vulture/Chevalier ό,τι και να πω είναι λίγο. Τα έχετε πει όλοι καλύτερα από μένα. Δισκάρες.

Κι εγώ άκουσα Sarke και Algebra και ψιλοπροσκύνησα!

Τρομερός ο δίσκος των Algebra, πολύ άμεσο tech thrash (το είχα ρίξει και στο σχετικό τόπικ πιο παλιά) με πολύ σωστά παιξίματα!

Για Sarke, δεν ξέρω πως το πετύχανε σε αυτό τον δίσκο και τα ισορροπήσανε όλα. Επίσης ο Culto δίνει άρρωστες ερμηνείες. Χαίρομαι που τους τσίμπησες από εδώ και όχι από την extreme ανασκόπηση χαχα

Τώρα που το σκέφτομαι όμως, σε είχα να τσιμπάς το τυράκι της Svart εσένα χαχα!

Σπάνια συμφωνώ μέχρι κεραίας με μια λίστα. Αυτή είναι μια τέτοια. Μόνο το Xentrix δε μου είπε πολλά πράγματα αλλά αυτό είναι μάλλον λόγο προσδοκιών.

Οι Critical Defiance έβγαλαν και EP BTW προς το τέλος της χρονιάς.

My 2 (or 20) cents:

1. Lingua Ignota - Caligula
2. Reveal! - Scissorgod
3. Devil Master - Satan Spits on Children of Light
4. Antimob - II
5. Low Dose - s/t
6. Martyrdöd - Hexhammaren
7. Jesus Chrüsler Supercar - Lücifer
8. Fontaines D.C. - Dogrel
9. Amyl and the Sniffers - s/t
10. Desert Sessions - vol.11&12
11. Sect - Blood of the Beasts
12. Straitjacket Fit - The End
13. Idle Hands - Mana
14. Entombed A.D. - Bowels Of Earth
15. Calabrese - Flee the Light
16. The Crashes - Comedown
17. The Mystery Lights - Too Much Tension!
18. Silvertomb - Edge of Existence
19. Chain Cult - Shallow Grave
20. The Wraith - Gloom Ballet

Οι διαβαστεροί περνάνε από το http://parasighting.blogspot.com/2020/01/top-1010-albums-of-2019.html

Χωρίς πολλή σκέψη παραθέτω και γω τη λίστα μου

• Arch Matheos - Winter Ethereal

• Tanith - In another Place

• Lord of light - Morning star

• Borknagar - True North

• Traveler - Traveler

• Hexvessel - All Tree

• Obsequiae - The palms of sorrowed kings

• Saor - Forgotten Paths

• Ray Alder - What the Water Wants

• Darkwater - Human

• Rival Sons - Feral roots

• Blood Incantation - Hidden History of the Human Race
  Green Lung – Woodland Rites

• Nocturnalia - Winter

• Oiseaux-Tempête --“From Somewhere Invisible”

Plus:

1. Atlantean Kodex - The course of an Empire
2. Eternity’s End - Unyielding
3. horizon’s end - Skeleton keys
4. ancient empire - Wings of the fallen
5. Crypt Sermon - The ruins of a Fading light
6. Paladin - Ascension
7. Death angel - Humanicide
8. Leprous - Pitfalls
9. Mgla - Age of Excuse
10. Schammasch – Hearts of No Light
    12 Screamer - Highway of Heroes

EP

HYPNO5E - A distant dark source

Galaxy - Lost from the start

Καμιά 40-ριά κυκλοφορίες πρόλαβα ν’ ακούσω μόνο φέτος -πάντα λιγότερες απ’ όσες θα ήθελα ή όσα έχω σταμπάρει. Τα επόμενα 10 είναι αυτά που ξεχώρισα περισσότερο:

Borknagar “True north”
Αδιαμφισβήτητα ό,τι καλύτερο άκουσα φέτος. Γενικά ποτέ δε με έχουν απογοητεύσει, αλλά δεν περίμενα κάτι ΤΟΣΟ καλό. Νομίζω η μπάντα αποτελείται πλέον από δύο εξαίρετες φωνές και δεν της λείπει κάτι άλλο, ενώ είναι απίστευτη η ευκολία με την οποία έχουν στήσει τόσο πλούσιες συνθέσεις. Πραγματικά χαίρομαι που (εκτός απροόπτου) θα τους δω live μετά από ένα τέτοιο album.

Nightfell “A sanity deranged”
Είμαι κι εγώ ένας από αυτούς που προσκυνάω τα μελωδικά, αργόσυρτα κομμάτια των Tragedy. Τη συνολική εικόνα των Bolt Thrower -την εμμονή στα mid-tempo, ανατολίτικα riffs. Την επικότητα και τον doom χαρακτήρα των Primordial. Ε, οι Nightfell μάλλον συνδυάζουν όλα τα παραπάνω με τον καλύτερο τρόπο και στους 3 δίσκους τους μέχρι τώρα. Το φετινό μου φάνηκε το πιο βαρύ, υποχθόνιο και ατμοσφαιρικό τους. Δεν υπάρχει περίπτωση fan των παραπάνω συγκροτημάτων που ανέφερα να μην κολλήσει με τη φάση τους.

Krav Boca “Maree noire”
Η πιο κουλή ανακάλυψη που έκανα φέτος, και μεγάλο ρόλο έπαιξε το ότι τους είδα live -μιλάμε για τρελή, πρωτόγνωρη εμπειρία (ψάξτε vide-άκια). Ελληνο-γαλλόφωνο hip-hop με δυνατές κιθάρες και πολιτικοποιημένο στίχο.

Storm of Sedition “Howl of dynamite”
Η συνέχεια των Iskra, για όσου θυμούνται. Κολασμένο black metal-crust, σύγχρονο, πολεμικό, επιθετικό, με ουσία. Τρελό drumming, απλησίαστη παραγωγή, όλα τούμπανο.

Mayhem “Daemon”
Τα είπαμε και στο topic τους. Παρ’ όλους τους προβληματισμούς μου, δεν παύει να είναι ένας άρτια καλοφτιαγμένος δίσκος με black metal παιγμένο όπως μου αρέσει.

Villagers of Ioannina City “Age of Aquarius”
Μάλλον η πιο αμφιλεγόμενη κυκλοφορία της χρονιάς; Εμένα μου άρεσε -κάτι τέτοιο περίμενα. Θεωρώ ότι έχει κάποιες αδυναμίες, αλλά είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίον έχουν χτίσει τις περισσότερες συνθέσεις, τα διαφορετικά εργαλεία που χρησιμοποιούν, η μετρημένη χρήση των catchy σημείων κλπ. Πάντως ήταν όντως δίσκος-grower, οι πρώτες ακροάσεις δε φανερώνουν αμέσως όλο είναι του.

Chain Cult “Shallow grave”
Η ανάλογη συνέχεια ενός κορυφαίου, περσινού demo. Τραγούδια που ακούγονται σχεδόν κλασικά για το είδος τους ήδη από την πρώτη (!) ακρόαση.

Από εκεί κι έπειτα, ξεχώρισα τα albums των Victims, Idle Hands (αυτό, βασικά, τώρα που έκανα την ετήσια επανάληψη το εκτίμησα ακόμα παραπάνω: μιλάμε ότι θυμόμουνα κάθε refrain) και Funereal Presence. Επίσης καλή μου εντύπωση μου έκαναν 2 ελληνικά ντεμπούτα, αυτά των Kafka και Nihilism, περιέχουν κάποιες πολύ καλές στιγμές.

Στις απογοητεύσεις, τώρα, θα συμπεριλάβω κάποια πολύ αγαπημένα μου συγκροτήματα, όπως τους Millencolin, Antimob, Martyrdod, Slipknot, Bad Religion και Lagwagon. Δε μιλάμε για κακά albums, αλλά για albums που (κατά τη γνώμη μου) με τίποτα δε συγκρίνονται με ό,τι μας έχει δώσει το κάθε συγκρότημα παλιότερα. Λαμπρές εξαιρέσεις αποτελούνε κάποια μεμονωμένα τραγούδια όπως τα “SOS” και “Nothing” (Millencolin), “Τα μπλουζ της Βάθης”, “Αλυσοδεμένη ανατολή” και “Γεμάτοι στάχτες” (Antimob) και “Unsainted” (Slipknot). Παρ’ όλα αυτά δεν αποκλείω την πιθανότητα στο μέλλον να τα ακούσω καμιά φορά, σ’ αντίθεση με το Tool που ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί προσπάθησα να το ακούσω κάμποσες φορές όταν βγήκε.

EDIT: M’ αρέσει που γράφω “ξεχώρισα τα παρακάτω 10” και τελικά είναι μόνο 7 τα albums που έβαλα πάνω-πάνω στο post μου. Προφανώς τα άλλα 3 είναι τα Victims, Idle Hands και Funereal Presence που γράφω παρακάτω…