Να πω κι εγώ κάτι για το αφεντικό μου, αν και αυτήν την στιγμή είμαι άνεργος εδώ και μερικούς μήνες…
Το πρωήν, λοιπόν, αφεντικό μου ήταν μεγάλη μούρη. Βάζελος μέχρι κόκκαλο, και αμπελοφιλόσοφος μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο. Πολύ δυνατό ποτήρι και εν γένει καλός άνθρωπος. Όταν όμως ήρθε η στιγμή της απόλυσης, το έπαιξε “κότα”…Απλά καθόταν και κοίταζε ελαφρώς συνοφρυωμένος παρά τα όσα έλεγε…Δεν πειράζει, δεν του κράταω κακία και τον θεωρώ φίλο μου. 8 χρόνια πέρασα εκεί μέσα και ήταν ΟΚ, θα μπορούσε να είναι και πολύ χειρότερα. Πάμε για άλλα…
Αν και δεν συμμετέχω, ιδιαίτερα, στο forum (παρακολουθώ διακριτικά εκ των έξω), και μια και αρκετοί με γνωρίζετε προσωπικά…ελπίζω πως θα μου επιτρέψετε ένα σχόλιο σε όσα ειπώθηκαν μέχρι εδώ…
Παρουσιάστηκαν 2 απόψεις, σε σχέση με δουλειές κ.λ.π… Η πρώτη λέει βρες το όνειρο σου και πάλεψε για το κάνεις πραγματικότητα αδιαφορώντας για τους κανόνες και τα δεδομένα, ενώ η δεύτερη λέει πάλεψε μέσα στην πραγματικότητα για να φτάσεις μέχρι εκεί που μπορείς ή μέχρι εκεί που θα σου επιτρέψουν μέσα στα πλαίσια των γενικών κανόνων. Και οι 2 απόψεις είναι απολύτως σεβαστές. Όπως συνηθίζω να λέω “Οι απόψεις είναι σαν τις κ…οτρυπίδες, ο καθένας έχει από μία.”.
Η δεύτερη άποψη, όπως τις παρουσίασα παραπάνω, μου φαίνεται πιο θετική. Τρέφω μεγάλο σεβασμό σε όλα τα παιδιά εκεί έξω που παλεύουν για να βγάλουν τα προς το ζην σε μια άδικα διαμορφωμένη κάτασταση που, πολλές φορές, τους ρουφάει κάθε ενεργητικότητα και θέληση για δημιουργία. Ό,τι κι αν κυνηγάει ο καθένας είναι θεμιτό και σεβαστό, είτε πρόκειται, κυνικά, για λεφτά, είτε πρόκειται για ανεξαρτησία.
Η δεύτερη άποψη είναι λίγο, εώς πολύ, ουτοπική. Οι νόμοι της φυσικής και της κοινωνίας, όπως είναι διαμορφωμένοι, ισχυούν για όλους μας. Οι εποχές των μεγάλων επαναστάσεων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η άποψη αυτή δεν είναι πεσιμιστική, όπως θα σπεύσουν κάποιοι να πουν… Οι δραστικές αλλάγές δεν μπορούν να έρθουν από μονάδες και οι μάζες δεν είναι πρόθυμες να ακολουθήσουν, τουλάχιστον προς το παρόν. Οποιαδήποτε άποψη δεν εντάσσεται στην πραγματικότητα που επικρατεί, για μένα, εκ προοιμίου, είναι ανάξια λόγου και ουσίας. Όπως έλεγε και ένας φίλος μου (ο πρώτος και τελευταίος, πιθανότατα, θεωρητικός αναρχικός που γνώρισα στην ζωή μου) είναι θεμιτό να πολεμάς το σύστημα, αρκεί να το κάνεις από μέσα, με τους δικούς του όρους και κανόνες. Απο την στιγμή που θές να αλλάξεις τους κανόνες του συστήματος, τάσσεσαι στο περιθώριο και το περιθώριο είναι η πεμπτουσία του συστήματος γιατί το χρησιμοποιεί, ως φόβητρο, για να εγκλωβίσει και άλλους στον ατέρμονο κύκλο του. Αν, λοιπόν, κάποιος θέλει να κατακρίνει το σύστημα θα πρέπει να γίνει μέρος του. Θα πρέπει να μπει στο “λουκί”, και στην συνεχεία θα έχει την δυνατότητα να κρίνει εκ νέου το καθημερινό “παλούκι”.
Όσα έγραψα πιο πάνω, δεν έχουν σκοπό την προσωπική αντιπαράθεση με κανέναν, από όσους υποστήριξαν την μια ή την άλλη άποψη. Αν κριθεί από τους moderators, πως εμποδίζουν την εύρυθμη λειτουργία του forum ας σβηστούν…
Ανδρέας.