Νομίζω ότι στην Αμερική μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν underground μέχρι το commercial breakthrough τους, το Dark Saga. Από εκεί και πέρα, και ειδικά στην Ευρώπη ήταν mainstream για τα μεγέθη του metal.
Δε λέω ότι ήταν στην 1η κατηγορία συγκροτημάτων από πλευράς εμπορικότητας (δλδ πωλήσεις και εισιτήρια) αλλά σίγουρα δεν μπορείς να πεις ότι είσαι underground όταν στηρίζεσαι από Century Media (βέβαια αυτοί ήταν εκεί από την 1η μέρα τους, απλά η CM μεγάλωσε απότομα) και ξερωγώ είσαι εξώφυλλο σε Metal Hammer κάμποσων ευρωπαϊκών χωρών.
Ε εννοεί, επιπέδου KISS, MOTLEY κτλ. μπάντες που πουλά(γα)νε μύρια. Slipknot, ΜΜ, ROB Zombie και ότι άλλο είναι headline στην Αμερική.
Μιλάμε για τον ίδιο τύπο που ειρωνευόταν πρώην τραγουδιστή του (Ripper) μεθυσμένος, οτι ήταν δυσκοίλιος, είχε πει σε Αμερικάνο touring partner του, οτι γαμιούνται οι Ευρωπαίοι, για να λάβει την απάντηση, ξέρεις έχω γεννηθεί στη Σουηδία, παρότι έχω γίνει naturalized citizen αν συνεχίσεις τις βλακείες την κάνω και τον ίδιο που έχει δηλώσει οτι ο χειρότερος δίσκος του είναι το Burnt Offerings …(ελέω χαμηλών πωλήσεων, γιατί αυτό μετράει στην τελική). Ρεαλιστής μεν, αλλά ντάξ, απο no trends, no pοsers (που όμως χρέωνε στην ψύχρα τους Nevermore για τις περιοδείες κτλ) γιουσουφάκι στους Volbeat και 3-4η σειρά στα φεστιβάλ.
Η αποκαθήλωση είχε έρθει άπειρα χρόνια πριν, αν και πρέπει να πω οτι στα ντουζένια τους, ήταν μπάντα που μαζί με τους Paradise Lost, ΙΣΩΣ να μπορούσε να γίνει ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ, όπως εννοεί. Άστοχοι δίσκοι και αψυχολόγητες αναζητήσεις, απέτρεψαν και τους δύο απο το να το πετύχουν.
Αν μετράει πάντως, οι Lost δισκογραφικά ΕΙΝΑΙ μεγαλύτερη μπάντα από τους IE από τους οποίους έχουμε να θυμόμαστε μόνο το τρίτο-τεταρτο άλμπουμ τους. Άντε και το Alive.
Οι PL μπορεί να μην έγιναν ποτέ τεράστιοι εμπορικά, αλλά καλλιτεχνικα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ.
Fixxxed.
Συγκρίνουμε πάντως δύο μπάντες τελείως διαφορετικες μουσικά, με τελείως διαφορετικη προσέγγιση στην τέχνη και μόνο κοινό ότι ξεκίνησαν περίπου την ίδια περίοδο
Τίμιο ότι ακολούθησαν τη μούσα τους, απλά τώρα στα γεράματα η μούσα τους κάνει anniversary και αρκετά ανέμπνευστα πισωγυρίσματα. Μου αρέσουν δυο τρία, της ύστερης περιόδου. Και πίστεψέ με, θα ήθελα να μου αρέσανε πιοτέρο. Ημουν στο ΡΟΔΟΝ τότε μπόμπιρας, είναι η 6η συναυλία που πήγα αυτή για το Draconian.
Εντάξει, μάλλον θυμόμαστε ότι μιλάμε για τους Iced Earth και όχι κάποιο ανθυπομετριο/ημιαγνωστο σχήμα με ιστορία μερικών χρόνων.
Μέχρι και το Horror Show (το οποίο, μάλιστα, ήταν και δίσκος για να ξεφορτωθούν το συμβόλαιο με Century Media) έχουν τρομερό σερί. Το πρόβλημα είναι ότι στα '00ς έπεσαν παρά πολύ (λίγο η αποχώρηση Barlow, λίγο ο Ρίπερ που ποτέ δεν ταίριαξε ακριβώς με τον Jon - ότι κι αν δήλωνε ο τελευταίος την εποχή του Framing Armageddon) και έβγαλαν μέτριους δίσκους, συν ότι ο Jon είναι λίγο… επιλήψιμος στις κατά καιρούς απόψεις που εκφράζει.
Αλλά από αυτό, στο να καταλήγουμε πως οι IE έχουν 1-2 δίσκους που ίσως θυμόμαστε, έχει μια απόσταση. Ακόμη και το Dystopia μπορεί να χαρακτηριστεί επιστροφή στη φόρμα και ωραίο δισκάκι, ασχέτως αν κατ ουσίαν έκαναν ότι και οι…PL στα τελευταία πολλά άλμπουμ τους (δηλαδή “κοπιαραν” επιτυχώς τον εαυτό τους).
Κατά τα άλλα αγαπημένες μπάντες και οι δύο, ίσως και λίγο περισσότερο εκτιμημένες εδώ παρά στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Ναι σε όλα, με τη σημείωση ότι το ακόλουθο ουδόλως θα έπρεπε να επηρεάζει -κατά την άποψή μου- τον οποιονδήποτε, αναφορικά με την αναγνώριση (ή μη) της καλλιτεχνικής αξίας ενός συγκροτήματος/μουσικού. Τα έχουμε πει και αναλυτικότερα εδώ.
Επίσης, για το ακόλουθο σημείο υφίσταται σχετικό topic όπου μπορεί να συζητηθεί, πολύ πρόσφατο, μάλιστα.
Enter now and violate!
Edit: Οι δίσκοι με τον Block είναι ένας κι ένας (ειδικά οι δύο πρώτοι).
Το ίδιο ισχύει και για τους W.A.S.P. παρεμπιπτόντως.
Όσον αφορά τη σύγκριση Άις Ντερθ με Παράδεισο Χαμένο εννοείται ότι κερδίζουν οι Lost.
Οι Paradise Lost έβγαλαν φέτος το Obsidian και μας έκαναν να παραμιλάμε, οι Iced Earth από πότε έχουν να βγάλουν δίσκο που να μας πάρει τα μυαλά; Μήπως από το Something Wicked (λέω εγώ τώρα).
δεν είναι όλων τα γούστα ίδια όμως . Για μένα οι PL έβγαλαν δίσκο που μου πήραν τα μυαλά με το Tragic Idol και οι Ιced Earth με το Dystopia
Προσωπικά επίσης , εξισώνω το obsidian με το incorruptible ως προς το πόσο μου άρεσαν , αλλά και ποιοτικά . Σημειώνω ότι τους θεωρώ καλούς δίσκους με κάποια πάρα πολύ ωραία τραγούδια
Άλλος μπορεί να έχει άλλη γνώμη και καλά κάνει απλά νιώθω στην ατμόσφαιρα να αιωρείται μια βεβαιότητα ότι σε κανέναν δεν λένε ακόμα πράγματα οι Iced Earth και ότι όλος ο κόσμος ξετρελάθηκε με το νέο PL . Δεν ισχύει για όλους
θα συμμετείχα στην παραπάνω συζήτηση , αλλά οι iced δεν με τρέλαναν πότε ιδιαίτερα (εκτός από το Dantes Inferno) οπότε δεν θα ήταν καθόλου fair
To σχόλιο αυτό το κάνω για αντίστοιχες περιπτώσεις ατόμων που μπαίνουν σε νήματα συγκροτημάτων που πραγματικά δεν γουστάρουν ή τα έχουν προπολού εγκαταλήψει και εκφέρουν (συχνά απαξιωτική) άποψη
Πάντως τη μία και μοναδική φορά που είδα τους Ιced Earth λάιβ ήταν στο 2ήμερο στο Gagarin το 2011 στο Dystopia tour. Eίχα πάει την πρώτη μέρα στις 18 του Νοέμβρη (την επόμενη είχε ντέρμπι ΠΑΟ-ΟΣΦΠ) απ’ ότι θυμάμαι.
Απίθανο live, από τις καλύτερες συναυλίες που έχω δει στη ζωή μου. Αρκετά μπροστά στη σκηνή, jumping up and down, headbanging και πουτ@να όλα! Η μπάντα σε μεγάλα κέφια και τρομερή ενέργεια.
Εκείνος ο μπασίστας που είχαν τότε πόσο πορωτικός, κρίμα που έφυγε.
Πολύ καλό και το support νομίζω White Wizard λέγονταν, κάτι τέτοιο.
@plex27 Στέφανος Χίος να χει και χριστοπαναγίες. Που είναι και ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ παρουσιαστής του πρωινού καφέ. *(true story)
Iced Earth απο SWTWC και Paradise Lost απο το Draconian αν και 2-3 απο τα μεταγενέστερα δεν ήταν τόσο χάλια. WASP, μ αρέσουν όλα, όσο ξεπεσμένος και να είναι - γράφει καλά και δεν πολυάλαξε. Εκανε τη μ…α το KFD και στάνιαρε μετά.
Αυτό είναι που λένε “μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες”!
Νομίζω πάντως ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση (αφόρητο cliché, το ξέρω!).
Δηλαδή ναι μεν είναι εκνευριστικό όταν βγάζει ένα αγαπημένο συγκρότημα καινούριο δίσκο, έχει δημιουργηθεί ένας ενθουσιασμός, μια προσμονή, να και οι πρώτες ακροάσεις κλπ και έρχεται ο τυχών να εκμυστηρευτεί ότι τους έχει παρατήσει “από το 2000” και “τι να μας πουν τώρα αυτοί”, από την άλλη όμως δεν μπορείς να απαγορεύσεις την αρνητική άποψη, ειδικά όταν προέρχεται από κάποιον που παρακολουθεί το Χ συγκρότημα.
Μετά υπάρχει ο κίνδυνος να κλειστούμε όλοι σε έναν μικρότερο ή μεγαλύτερο κύκλο οπαδών που αποθεώνει τα άπαντα και να ακούμε αυτάρεσκα την “ηχώ μας” στις ζητωκραυγές των υπολοίπων.
Κι εγώ π.χ. θα μπορούσα να σας εξομολογηθώ ότι ενώ ξεκίνησα να ακούω Iced Earth από τον πρώτο κιόλας δίσκο τους, δεν τους αντέχω εδώ και χρόνια πολλά και δεν έχω ακούσει ολοκληρωμένα τίποτε από αυτά που κυκλοφόρησαν αυτό τον… αιώνα, αλλά ποιος ο λόγος να το κάνω;
Δεν έχεις άδικο, αλοίμονο. Απλά επειδή ξέρεις υπάρχει ανωνυμία γενικώς στα νετς γενικώς, ε δεν κάνει κόπο νομίζω σε κάποιον πχ να πει παιδιά τους “έχω αφήσει εδώ και χρόνια” πριν πχ για μένα οι iced earth είναι μέχρι το something …πριν “εμφανίσει” μία αποψάρα ως “αντικειμενική” αλήθεια. Απλά θεώρησα ότι το παραπάνω μικρό ντιμπέιτ, ήταν μια καλή ευκαιρία να το επισημάνω
Αν το λες για μένα δεν είπα ποτέ ότι οι Iced Earth είναι μέχρι το Something και μετά είναι μάπα. Άλλωστε τους είδα και στο Dystopia Tour το 2011 και ήταν τρομεροί (ξεκίνησε το live με το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου). Ωραίες στιγμές σίγουρα βρίσκω στη δεκαετία αυτή. Πχ η εισαγωγή στο Cthulhu είναι έπος (και όλο το τραγούδι είναι συνολικά πολύ καλό). Απλά συνολικά ο δίσκος δεν μου πήρε τα μυαλά, αυτό λέω.
Προφανώς εδώ μιλάμε για τον εαυτό του ο καθένας. Αυτονόητο ότι δεν εκφράζουμε κάποια αντικειμενική αλήθεια. Απλά είναι λίγο δύσκολο να βάζεις κάθε τρεις και λίγο το “για μένα” όταν λες την άποψη σου. Ας πούμε ότι εξυπακούεται.
