Ήθελα να σχολιάσω κάποια πράγματα.
Όσον αφορά κάτι που ανέφερε ο Black League αρχικά, δηλαδή ότι μπορεί ν’ αποδεχτούμε κάτι που μας καλύπτει μουσικά, αλλά όχι “ιδεολογικά”, ενώ το αντίστροφο ποτέ δε συμβαίνει, δηλαδή ν’ ασχοληθούμε με κάτι που μουσικά μας αφήνει αδιάφορους, αλλά “ιδεολογικά” μας καλύπτει (συγγνώμη που επιμένω να βάζω σε εισαγωγικά το “ιδεολογικά”, αλλά το κάνω σκοπίμως για να δείξω ότι θεωρώ προβληματική αυτήν την έννοια, την έννοια της ιδεολογίας): ας μην είμαστε απόλυτοι μ’ αυτό. Στη δικιά μου περίπτωση, για παράδειγμα, έγινε ακριβώς αυτό (σ’ ένα βάθος χρόνου, βέβαια, όχι απ’ τη μία μέρα στην άλλη): από παιδί ορκισμένος μεταλάς, κι όταν πρωτοάκουσα punk μου φάνηκε εντελώς αδιάφορο, δεν την έψαξα παραπάνω. Μετά από λίγα χρόνια χώθηκα στο hardcore/punk ΑΚΡΙΒΩΣ λόγω της στιχουργικής τους άποψης. Τραγούδια και μπάντες που με άφηναν ασυγκίνητο πριν κάποια χρόνια, τώρα με ανατρίχιαζαν. Πράγματα που μπορεί να με “πείραζαν” παλιότερα (η έλλειψη τεχνικής, η τραχύτητα, η φαλτσαδούρα), τώρα με συγκινούσαν γιατί τα εκλάμβανα αλλιώς: ένιωθα μία αμεσότητα, ένα πάθος που υπερκάλυπτε την “τελειότητα” και, κυρίως, άκουγα πράγματα που ένιωθα ότι για πρώτη φορά αντανακλούσαν σκέψεις μου. Απλά το αναφέρω αυτό.
Όσον αφορά το sevek, που γενικά συμφωνώ μαζί του. Ούτε εγώ είμαι σύμφωνος με τον τρόπο που παρουσιάζεις το δικό σου “όριο” (στην περίπτωση μας, το ναζισμό/φασισμό) ως κάτι που αυταπόδεικτα “πρέπει” να ισχύει για τον καθένα που δεν είναι φασίστας/ναζιστής, ως το “απόλυτο κακό”, δηλαδή. Αυτή είναι μία αφήγηση που έχει κατασκευάσει ο δημοκρατικός/αντιφασιστικός κόσμος εδώ και χρόνια που ωστόσο παίρνει χοντρή κριτική (και δεν είναι εδώ ο χώρος για να την κάνουμε). Αυτό που θέλω να πω, μόνο, είναι ότι εγώ π.χ. δε θα έλεγα ποτέ ότι οι φασίστες/ναζιστές δεν έχουν δικαίωμα να προπαγανδίζουν τις ιδέες τους. Μια χαρά δικαίωμα ας έχουν. Απλά εγώ νιώθω ένα χρέος, μαζί με άλλους που συμφωνούν μαζί μου, να πάμε και να τους διώξουμε αν το κάνουν αυτό. Όχι επειδή κάνουν κάτι “αντικειμενικά” κακό. Αλλά γιατί εγώ δε συμφωνώ μαζί τους, έχω τα επιχειρήματα να το κάνω, κι έχω τη δυναμική να το κάνω. Με την ίδια λογική, αποδέχομαι απόλυτα ότι όταν ΕΓΩ θέλω να προπαγανδίσω τις δικές μου ιδέες, υπάρχει η περίπτωση να κάνουν κι αυτοί το ίδιο σε 'μένα. Δεν είναι “ίσες αποστάσεις” αυτό. Είναι αποκαθήλωση του δημοκρατικού μοντέλου διαχείρισης που κατασκευάζει “τέρατα” ξεπλένοντας άλλα, λιγότερα “τέρατα”.
Όσον αφορά τη “στήριξη” με οικονομικούς όρους: ας παρατήσουμε αυτήν την κουβέντα, γιατί στους καιρούς που ζούμε δεν έχει ζουμί. Ελάχιστη σημασία έχει αν αγοράζεις ή δεν αγοράζεις τα μπλουζάκια και τα CD τους. Στήριξη είναι και το να μιλήσεις γι’ αυτήν την μπάντα στα forums, να την προτείνεις στην παρέα σου, να την ανεβάσεις στο blog σου κλπ. κλπ., πράγματα, δηλαδή, που δεν έχουν να κάνουν με κάποια οικονομική δοσοληψία.
Όσον αφορά το “ηλικιακό”: ακούω ακόμα Vikernes. Μ’ ανατριχιάζουν τα πρώτα του albums, όπως με ανατρίχιαζαν έφηβο -σημειωτέων όταν τον άκουγα είχα ΗΔΗ διαμορφωμένη αντιναζιστική/αντιφασιστική αντίληψη. Σταμάτησα να τον ακούω, όταν τα τελευταία χρόνια εκτίμησα (μπορεί να κάνω και λάθος) ότι άλλαξε δραστικά το μουσικό/φιλοσοφικό χαρακτήρα των Burzum εισάγοντας όλες αυτές τις ιδέες στο site του, προσπαθώντας να σχηματίσει αντίστοιχα concept που να συμβαδίζουν μ’ αυτές τις ιδέες και να τις βάζουν στο προσκήνιο, και στενεύοντας πολύ, έτσι, ένα μουσικό πλαίσιο που παλιότερα δεν ήταν έτσι. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά αυτή είναι η δική μου εκτίμηση και ο λόγος που σταμάτησα να ακούω ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ albums των Burzum, από ένα σημείο και μετά.
Όσον αφορά αυτό που ανέφερε ο Black League μετά με το παράδειγμα των Rotting Christ και των Cradle if Filth: εγώ πραγματικά ΑΔΥΝΑΤΩ να καταλάβω πώς γίνεται να διαχωρίζεις έτσι το μήνυμα αυτών των μπαντών, όταν οι ίδιες οι μπάντες στο κάνουν ξεκάθαρο ότι οι ιδέες τους πάνε ΠΑΚΕΤΟ με τη μουσική, ότι η μουσική τους δεν είναι μόνο νότες, αλλά και στίχοι, και artwork, και δηλώσεις και τα πάντα. Δηλαδή όταν ο Σάκης χαλάει το σάλιο του σε κάθε συνέντευξη να εξηγεί που απευθύνεται το “Non serviam” και ότι είναι “στάση ζωής”, όταν οι Cradle of Filth είχαν γίνει ΣΥΝΩΝΥΜΟ της βλασφημίας, δεν μπορώ να διανοηθώ πώς κάποιος κλείνει τα μάτια του σ’ αυτά. Παιδιά, sorry, αλλά κι αυτό είναι μουσική. Δεν το κάνανε σαν Σάκης και σαν Dani αυτά. Σαν Rotting Christ και Cradle of Filth τα κάνανε. Κι αυτή είναι η κομβική διαφορά σε σχέση με το σκηνικό που αναφέρεις που δεν ήταν δημόσιο.
EDIT για κάποια νεότερα post: π.χ. διαφωνώ κάθετα μ’ αυτό που λέει ο hokam και ο Παντελής (που συμπλέουν μ’ αυτό που λέει ο sevek). ENNOEITAI ότι το μίσος και ο ρατσισμός είναι πολιτική ιδεολογία. Όχι μόνο είναι πολιτικές ιδεολογίες, αλλά υπήρξαν και ΜΑΖΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ, μόλις λίγα (ιστορικά) χρόνια πριν. Ιδεολογία με τα όλα τους λοιπόν, με τα βιβλία τους, με τους ήρωες τους, με τα κόμματα τους, με τα κράτη τους, με τους οπαδούς τους, με τους απογόνους τους που ακόμα έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Θεωρώ τρομερό λάθος που προσπαθούμε να “υποτιμήσουμε” πολιτικές ατζέντες παρουσιάζοντας τες ως έργο κάποιων παρανοϊκών ή “κακών”. Χιλιάδες άνθρωποι, για χρόνια, επέλεξαν να ακολουθήσουν τέτοιες ατζέντες.
Υ.Γ. Καλά, ο Θεοδωράκης μια ζωή σιχαμένος αριστερός πατριώτης ήτανε, αλλά anyway, ας μην ανάψω κι άλλα τα αίματα. Μια χαρά ανταποκρίνεται στο κοινό του που τα τελευταία 10 χρόνια βρίζει τη Merkel και τους Γερμανούς.
.