Ποτέ δεν θα συγχωρήσω τον εαυτό μου που δεν πήγα να κατεβάσω κάποιο από τα banners που αναρτήθηκαν εδώ πριν από 5-6 μήνες σε ιστούς οδοφωτισμού.
Την…στυφή γεύση της “μετάνοιας” επιδεινώνει το γεγονός ότι μετά από λίγες μέρες είχε πιάσει κακοκαιρία με βροχές κλπ και τα περισσότερα κατέληξαν μέσα σε λιμνούλες νερού και λάσπης!
2 Likes
Όχι ότι έχω δει ποτέ να κατεβάζουν banner (μιας και μπαίνουν πάντα ψηλά με σύρμα, χρειάζεται σκάλα, κόφτης κλπ.), αλλά…
…μην το κάνετε, γιατί αρκετές φορές ο “κανόνας” που παίζει με τις διαφημιστικές είναι να πληρώνεται το συνεργείο μετά την αποκαθήλωση κι αφού επιστρέψει τα banner που έβαλε. Λιγότερα banner=λιγότερα φράγκα που ο άλλος τα δούλεψε.
1 Like
Μήπως από κουτοπονηριά απαιτούν να τους επιστραφούν μετά από ένα Χ χρονικό διάστημα από την αποκαθήλωση, ξέρεις, επίτηδες, μπας και χαθεί κανένα και πληρώσουν λιγότερα οι τσίπιδες; Γιατί αν ισχύει, ένα συνεργείο το 33 μ.χ. πληρώθηκε μόνο για το 66,6% της δουλειάς του. Μπάμερ.
1 Like
Όχι, δεν έχει να κάνει μ’ αυτό, είναι για να μη μένουν καιρό τα banner πάνω στις κολώνες και φάνε πρόστιμο. Τυπικά όλα αυτά είναι παράνομα γιατί βάζουν σε κίνδυνο τους οδηγούς κλπ., οπότε ο διοργανωτής τα θέλει πίσω ώστε να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο να φάει πρόστιμο από δήμους, περιφέρειες κλπ.
…ή, αλλιώς, το πρώτο μου live (εξαιρουμένων 2- 3 μάλλον γραφικών καλοκαιρινών events με εγχώρια έντεχνα/ροκ συγκροτήματα στην Ερμιόνη Αργολίδας).
Οι λόγοι, αφενός ότι στο σχολείο δεν έπαιζαν ανάλογες παρέες, αφετέρου (και κυριότερα) όπως έχω αναφέρει ξανά, σοβαρή ενασχόληση με τη μουσική (και κατ’ επέκταση με το μέταλ) ξεκίνησα περίπου έναν χρόνο πριν, οπότε μέσα στη χρονιά που ήταν και 3η Λυκείου γενικώς απέφευγα τις πολλές εξόδους (εδώ δεν πήγαινα καν γήπεδο). Κοιτώντας προς τα πίσω, προφανώς μαλακία έκανα, αφού και δεν είναι ότι διάβαζα ιδιαίτερα και έχασα κάποια live που θα ήθελα να είχα πάει οπωσδήποτε (MAIDEN, NEVERMORE/ANNIHILATOR, SPIRITUAL BEGGARS -με Spice- και CRADLE OF FILTH).
Τουλάχιστον ως προς τους τελευταίους θα ρέφαρα, αφού ανακοινώθηκαν ως μέρος του Rockwave, το οποίο και αποφάσισα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω μαζί με τον συμαθητή και φίλο Σάββα, με τον οποίο κάπου στα μέσα της χρονιάς διαπιστώσαμε ότι έχουμε κοινά μουσικά γούστα. Εν τέλει η σχολική χρονιά είχε κλείσει πολύ καλά, τα μόρια ήταν αυτά που ήθελα (δε θυμάμαι αν είχαν ανακοινωθεί αποτελέσματα αλλά πάνω κάτω το ήξερα), ο Θρύλος είχε ρίξει 4άρα μέσα στη Λεωφόρο και το rockwave αναμενόταν να είναι το τέλειο επιστέγασμα (και σε γενικές γραμμές ήταν εδώ που τα λέμε).
Για να είμαι ειλικρινής, οι περισσότερες αναμνήσεις από το live καθεαυτό έχουν πλέον ξεθωριάσει, πχ δε θυμάμαι καθόλου τη διαρρύθμιση του χώρου, δε θυμάμαι αν ήπια αλκοολ (καμια μπύρα δηλαδή, γιατί λίγους μήνες νωρίτερα είχα κάνει ένα τρομακτικό μεθύσι με βότκες σε σημείο που να μη μπορούσα να μυρίσω ποτό), δε θυμάμαι πάγκους merch κτλ.
Θυμάμαι αποσπασματικά να μπαίνουμε με Σάββα και μεγαλύτερο αδερφό του (ραντεβού δια σταθερού τηλεφώνου) και να είναι στα τελειώματα οι LESS THAN HUMAN που παίζανε ένα deathcore νομίζω, not great not terrible γενικώς και μετά ROTTING CHRIST πολύ δυνατοί, πιο πολύ ανακαλώ τώρα το “King of a Stellar War”.
Οι SAVATAGE οριακά τέλειοι, παρότι έπαιζε πρήξιμο στα πηγαδάκια επειδή στο billing ήταν κάτω από τους “δολοφόνους της μουσικής” COF, μου έχουν μείνει οι φοβερές ερμηνείες Jiniya σε “Edge of Thorns” και “Gutter Ballet” και η δυάδα “Believe”/“Chance” κυρίως επειδή εκεί τρελάθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός Σάββα. CRADLE εντάξει ονείρωξη για εμένα τότε, και που μπήκαν δηλαδή με το “From the Cradle to Enslave” αρκούσε για να είμαι ευτυχής. Τα μπουκάλια δεν τα πολυπήρα χαμπάρι εκείνη την ώρα να πω την αλήθεια.
MEGADETH ποτέ στη ζωή μου δεν έκανα το connection, και επειδή και ο ήχος θυμάμαι ότι ήταν ψιλοχάλια (μόνο εγώ το θυμάμαι αυτό; νομίζω η μία κιθάρα δεν ακουγόταν σχεδόν καθόλου και τα τύμπανα βαράγανε στο στέρνο παραπάνω απ΄όσο θα ήθελα) να πω την αλήθεια σχεδόν βαρέθηκα. Ευτυχώς οι PRIEST με αποζημίωσαν και με το παραπάνω, και παρότι μέχρι τότε δεν είχα αγοράσει κάποιο άλμπουμ τους, είχα φτιάξει με πολύ “κόπο” mp3 playlist από Napster ώστε πάνω κάτω ήξερα όλα τα κλασικά κομμάτια τους. “Living After Midnight” και τα μυαλά στα κάγκελα. Κάπου στα μισά χάθηκα και με τον Σάββα και δεν ξαναβρεθήκαμε εκείνο το βράδυ.
Το κωμικό ήταν ότι για επιστροφή είχα στο μυαλό να γυρίσω με ΗΣΑΠ, ε κι αν δεν προλάβαινα τελευταίο δρομολόγιο θα επαιρνα ταξί. Βέβαια δεν είχα υπολογίσει ότι το ίδιο θα είχαν σκεφτεί και άλλες πόσες χιλιάδες κόσμου με αποτέλεσμα στην Κηφισίας να γίνεται ένας πανικός, προς Κυψέλη δεν πήγαινε κανένας και εν τέλει βρήκα μια θέση γύρω στις 2.30 τη νύχτα (νομίζω).
Μια χαρά πρώτη εμπειρία γενικά.
15 Likes
Οι υποσχέσεις οφείλουν να τηρούνται.
@Greektrooper, όλη δική σου! Χθες το απόγευμα, στο συρμό, καθ’ οδόν προς τον κινηματογράφο.
Και να ξέρεις ότι υπερέβην εαυτόν για να την τραβήξω, καθότι μέγας ντροπιάρης (ήταν και γεμάτο κόσμο το βαγόνι), εξού και η κακή και αγχωτική λήψη. Ένιωσα ολίγον τι σαν κατάσκοπος την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, τον οποίον θα οδηγούσαν οι εχθροί σε ανήλιαγα κάτεργα, αν τον ανακάλυπταν. Όπως και να ‘χει, αποστολή εξετελέσθη!
Επίσης:
Λοιπόν, ήρθε η ώρα να εμφανιστείς, φίλε. Είμαι σίγουρος ότι «σουλατσάρεις» εδώ μέσα. Προχθές όλος ο ακάλυπτος τα «έσπασε» με “…And Justice for All” και σήμερα είχαμε Maiden classics, με “The Trooper” και “Wasted Years”. Και όλα αυτά καθημερινώς μεταξύ 07:00 και 07:30, κάπου στα πέριξ της Πανεπιστημίου. Εμφανίσου, ρε μεγάλε, ν’ αρχίσω να στέλνω παραγγελιές.
4 Likes
Μια και αναφέρθηκαν οι Priest από τον φίλτατο @ChrisP και μια και με ήρθε και η φλασιά, να γράψω το εξής:
Ήταν το 2011 όταν ανακοινώθηκαν για Θεσσαλονίκη και λέω “τέλος, θα πάω!”. Ήδη είχαν πέσει οι συμφωνίες με άλλους δύο φίλους. Αυτό ήταν το προσχέδιο. Επί του προκειμένου, όμως, υπήρχαν δύο παράγοντες που έπρεπε να διευθετηθούν: Τα χρήματα για το εισιτήριο και οι ημερομηνίες της εκδρομής του τελευταίου μας εξαμήνου στη σχολή για την Κέρκυρα. Το θέμα των οικονομικών δεν κοιτούσε στους γονείς, καθότι ήδη είχαν νεύσει θετικά να τσοντάρουν για την Κέρκυρα. Οπότε, πρακτορικώ τω τρόπω, μαθαίνω για κανά δυο φοιτητές που ψάχνονταν να τους κάνει κάποιους τις εργασίες τους για τα εξάμηνά τους. Μπαίνω σφήνα, εμφανίζω διπλωματική στάση κι εγκυρότητα συνέπειας, δίνουμε χέρια και μέσα στις επόμενες μέρες ρίχνομαι μέσα στα βιβλία και τους Πατέρες. Οικονομικό ζήτημα: Solved.
Με την εκδρομή τώρα. Η συναυλία ήταν Τετάρτη 6 Ιουλίου και οι τρεις υπεύθυνοι της εκδρομής ήθελαν να τη βάλουν εκείνη τη μέρα, μέχρι και το Σάββατο. Το καλό της υπόθεσης είναι πως και οι τρεις ήταν η παρέα μου στη σχολή και νυν παραμένοντες ενεργοί φίλοι. Οπότε, πάνω στις κουβέντες (για καλή μου τύχη, η ημερομηνία όπως την σκέφτονταν, ήταν στον αέρα), πιάνω τον έναν και του εξηγώ, πως δεν έχει νόημα να φύγουμε Τετάρτη, αλλά καλύτερα Πέμπτη, ώστε να γυρίσουμε Κυριακή. Επιχειρήματα: Η εξεταστική έχει τελειώσει, οπότε από Δευτέρα μπορούσαν να γυρίσουν όσοι ήθελαν στα σπίτια τους. Μέχρι την Τετάρτη, επίσης, μπορεί κάποιοι να θέλουν να ολοκληρώσουν κάποιες δουλειές, οπότε Πέμπτη συμφέρει περισσότερο. Άρχισε να το καλοβλέπει κι ευτυχώς που συμφώνησαν και οι άλλοι δύο. Εκδρομή: Solved.
Τετάρτη, λοιπόν, 6 Ιουλίου οι Priest και Πέμπτη 7 Ιουλίου φεύγαμε ξημερώματα για Κέρκυρα (αλλά…). Όπως έχω ξαναγράψει και αλλού, δυστυχώς οι Whitesnake δεν ήταν δυνατοί και ο γερο Δαυίδ δεν το είχε εκείνη τη μέρα μ’ εκείνη την αφόρητη ζέστη. Βγαίνουν οι Priest, γίνεται χαμός στο ίσιωμα! Κυριολεκτικά. Ο Ρομπέρτος κάνει εκπληκτική εμφάνιση με τη φωνή του. Και φτάνει η ώρα για το φινάλε με “Living after Midnight” και “Breaking the Law”. Κι εκεί που κάπως έχει ανοίξει ο χώρος κοντά μου, μπροστά μου εμφανίζεται από το πουθενά ένας σωσίας του Ralf Scheepers με τα όλα του και με μία τσάντα στην πλάτη. Μπαίνει το πρώτο τραγούδι και τι κάνει ο θεούλης… σηκώνει τα χέρια ψηλά, πέφτει πάνω στους μπροστινούς τους και ρολάρει πάνω τους σαν κάθετο βαρελάκι, κρατώντας ψηλά τα χέρια του. Παρότι με πάτησε κανά δυο φορές (εννοείται δεν τον ένοιαζε, ακόμη κι αν πάταγε και τη θεία του εκείνη τη στιγμή), το διασκέδασα δεόντως μαζί του. Στο τέλος, κατέβασε τα χέρια κι έφυγε σαν ένα χορτάτο παιδάκι που μόλις έφαγε το πρώτο παγωτό του καλοκαιριού.
Όλα ωραία και καλά μέχρι εδώ, πάμε όμως και στο (αλλά…). Βγαίνοντας από το Καυτατζόγλειο με είχε καταβάλει απίστευτα η δίψα της ζέστης και της δράσης. Οπότε, με το που φέρνει ο ένας φίλος νερό (ένα καταπαγωμένο μπουκαλάκι), το κατεβάζω σε δεύτερα. Στην πορεία για το σπίτι, παίρνω και μία fanta παγωμένη, την οποία κατεβάζω και αυτή σχετικά γρήγορα. Στο σπίτι, κι ενώ τα πράγματα για την Πέμπτη είναι έτοιμα, βάζω μια κούπα με κρύο γάλα και την κατεβάζω σε συνδυασμό με σοκολατένια μπισκότα. Το αποτέλεσμα; Αφού πέφτω να κοιμηθώ, μετά από μιάμιση ώρα περίπου αρχίζει το στομάχι να παραπονιέται για την παγωμένη κραιπάλη. Το παράπονο εξελίχθηκε σε στομαχική διαταραχή, έμεινα ξάγρυπνος εννοείται, δεν πάω με τους άλλους στο ραντεβού για την Κέρκυρα και το κερασάκι ήταν η ατάκα της μάνας “και στο 'λεγα, να μην πας στη συναυλία”.
Εντέλει, μέσα στη μέρα το στομάχι έστρωσε και βεβαίως, την επομένη πήρα ΚΤΕλ, έφτασα Ηγουμενίτσα και πήγα Κέρκυρα, χάνοντας μόνο μία μέρα απείρου κάλλους, που αυτό συμβαίνει μία στο τόσο. Αλλά τέλος καλό, όλα καλά.
9 Likes
Εντάξει, Θεός λέμε 
. Με βλέπω με αλλενακια και torx στο τελευταίο βραδυνό δρομολόγιο να πέφτει ξηλωματικη!!! Thanks 
Θα ήταν ωραίο αναμνηστικό.
1 Like
Το 1993 ο Dickinson κανει την χειρότερη κινηση στην ζωη του προδίδει κ εγκαταλειπει το γκρουπ που τον εκανε αυτο που ειναι μεχρι κ σήμερα…
Χειρότερη γιαυτον καλύτερη για εμας εδω στην Ελλάς που ετσι ξεκινάει η πιο συχνη ζωντανή παρουσια του θηρίου στην χωρα μας.
Νοσταλγησα μετα την συναυλία στο οακα που δεν πηγα κ ειπα να θυμηθώ την δικη μου ζωντανή επαφη με τους θεους.
Φοβερος Οκτώβριος στην ζωη μου ειδα πρωτη φορα maiden εκανα σεξ πρωτη φορα κ ειδα κ gamma ray πρωτη φορα μ αυτη την σειρα σημασίας.
Ο Harris σαν μεγαλος ηγετης κανει την στρατηγικη κινηση κ λεει “θα παιξουμε σε μικροτερα μερη αλλα σε περισσότερες χωρες” ετσι:
Ιβανωφειο. Επεισοδιακια απεξω με τα ματ με 2 3 καμμενους καδους, εισοδος με στριμωγμα απο μια πολυ πολυ πολυ μικρη πορτουλα. Με το αλκοολ ακομα δεν εχω αναπτυξει ιδιαίτερη σχεση οποτε ειμαι κομπλε (το αντίθετο θα με επηρεάσει στις επομενες συναυλίες αν συνεχισετε το διάβασμα). Μπασιμο με man of the edge της πουτανας βρίσκομαι απο την μεση μπροστα μπροστα κ ταυτόχρονα στον παραδεισο κ στην κολαση. Ξυλο ξυλο ξυλο. Δεν αντεχω παω να σκασω δεν μπορω να παρω ανασα. Υποχωρω προς τα πισω. Τι ζουμε ομως; MAIDEN MAIDEN!!! Επος. Η πιο metal συναυλια των maiden στην Ελλάδα. Σετ λιστ καυλα. Αφιονισμένο γκρουπ αφιονισμενοι οπαδοί. Οι Αθηναίοι τους είδαν επιπλέον 2 φορες στο γηπεδο Περιστερίου 2 συνεχόμενες ήμερες κ πρεπει να ηταν πιο καυλα. Γαμιεστε
Λιγα χρονια μετα θέατρο δασους σαλονικα.
Μουδιασμενο γκρουπ μουδιασμενοι οπαδοί κατι φαινοταν οτι δεν…ντου απο το δάσος επανω τζαμπατζηδων εγω στην αρχη κερκιδα μετα δεν άντεξα πηγα κατω. Οκ καλα ηταν. Ευχαριστούμε blaze. Και Bruce.
ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ
Εκδρομη απο σαλονικα, σκηνες ακομα απο τον σεισμο σε διαφορα σημεια, λαοθαλασσα, επικο σετλιστ, ο bruce την εκανε απο την σκηνη στο 2 minutes to midnight αφου μπροστα του αναψε πυρσος “fuck you”, τον βρισαμε κ εμεις, μπινελικια Bruce σε οπαδο που εφτυσε τον harris, πυρσοι, εγω κερκιδα καγκελο. Metal. Ετσι πρεπει να είναι οι συναυλίες.
Χμμμμ…
Δεν εχω να πω πολλα. Δεν εχω καμια ιδιαίτερη ανάμνηση. Εκδρομη απο σαλονικα. Αλλη μια φορα maiden. 9500 δρχμ το εισιτήριο. Α ναι τραγουδησε λιγο παραπάνω το Alexander.
Golden years.
Το αλκοολ ηρθε στη ζωή μου. Καμια αναμνηση απο την συναυλια. Καμια. Μονο το εισιτήριο μου θυμιζει οτι πηγα. Πηγα; μηπως ακυρωθηκε η συναυλία; δε ξερω. Τεσπα. Ηττα απο τα αποδυτήρια.
AMOLAD
Προωθηση του a matter. Ελληνικο. γηπεδο μπάσκετ. Εξω απο το γηπεδο 5 ωρες πριν την συναυλία με το peugeot 206 φορτωμένο μπυρες. Κακη επιλογή. Δεν θυμάμαι πολλα πράγματα. Μονο μια κοπελα να με κραταει απο την μπλούζα αφου ημουν ανεβασμένος σ ενα καγκελο στις κερκίδες κ χτυπιομουν κ αυτη ετρεμε μην πεσω “σας παρακαλω πειτε του να κατεβει” ελεγε στην παρεα μου. Ναι οκ μαλακας. Πρεπει να περασα γαμω παντως.
Flight 666.
Μαλακασα. Επαιζαν οτι υπηρχε στο λαιφ αφτερ ντεθ συν το fear of the dark. Ονειρο. Νορμαλ εγω λιγο αλκοολ. Ολα καλα. Πηγα πισω πίσω πισω κ εκλαιγα στο rime of the ancient mariner μονος μου. Μονο maiden.
Ξυπναω 6 η ωρα απο την μεσημεριανη σιεστα μου. 12 αναπαντητες απο τον φιλο μου που ακουει πανκ κ το 1ο των μεταλλικα. Ξυπνα σηκω έχουμε πρόσκληση. Στενακια στην κηφισια να παμε πιο γρηγορα ξέρει εναν δρομο .αχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχ. πάρκαρα 10 χλμ απο το μερος τις συναυλίας. Η καλύτερη συναυλία που εχω δει ποτε μου. Τι λαος. Αν επιανε φωτια την γαμησαμε. Ευχαριστούμε τον τύπο που αποφασισε να βαλει φακο στα κινητα για την επιστροφη στο αμαξι.
Μπόνους:
Υδρογειος σαλονικα. Αρπαχτη του Νικο με κατι αμπαλους ιταλους. Πηγαμε. Μονο maiden.
Σορρυ για τυχων ανακριβειες. Μονο maiden.
30 Likes
ο φιλος που ακουει πανκ και το 1ο metallica…χαχαχα όλοι έχουμε εναν τέτοιο!!!
5 Likes
Aυτο το Live του Nicko ηταν το πρωτο μου σε οτι ειχε να κανει με Maiden (ας πουμε). Ακομα εχω κρατημενη και την αφισα 
1 Like
Κ εγω εχω κρατημενη αφισα καπου, καμια ομως κρατημένη αναμνηση. Οχι δεν ειχα πιει 
Η μονη αναμνηση που εχω ειναι οτι ξεκινησε με το where eagles dare. Δεν θυμαμαι κανενα αλλο τραγουδι
Είχα πάει κι εδώ και πάνω. Ντάξει, χαβαλέ είχε. Έλεγε κ κάτι κρύα ανέκδοτα ο Nicko κ γέλαγε μόνος του, μια χαρά!
1 Like
Αύγουστος λοιπόν έφτασε και θυμομουνα σήμερα μια ιστορία που θα μπορούσε να χωρέσει και στα πλαίσια του τοπικ αυτου κι ας μην έχει σχέση με το metal. Έχει όμως με τα ροκαδικα (και το νοσοκομείο) της Κω και με τους Rage Against the Machine, οπότε ας πούμε πώς χωράει εδω.
Καλοκαίρι 2006 λοιπόν, και με κάποιο μαγικό τρόπο χωρίς να έχουμε συνεννόηθει όλοι μαζί, αλλά σε μικρότερες ομάδες, σκαμε τέλη Ιουλίου μια παρέα 26 (!) ατόμων στη χώρα της (αγαπημένης μου για αρκετούς λόγους) Κω. Ο κορμός της παρέας είμαστε φίλοι από το σχολείο συν φίλους φίλων και ηλικιακά 18-23. Και με κάποιο τρόπο (αφενός επειδή μέναμε πολλαπλάσια άτομα του προβλεπόμενου στα δωμάτια, αφετέρου επειδή είχαμε στήσει έναν αυτοσχέδιο πάγκο που κάναμε henna tattoo 8-11 κάθε βράδυ, έχοντας την τύχη να έχουμε έναν στην παρέα που ήξερε και 2-3 που έκαναν πως ήξεραν!) χρηματοδοτώντας τις διακοπές μας, καταφέρνουμε και σύσσωμη η παρέα μενει εκεί ένα ολόκληρο μήνα, καταγράφοντας άπειρες μικρές ιστορίες εκτός των πλαισίων αυτού του τοπικ (πχ τη βάρκα αγνώστου ιδιοκτήτη που μεθυσμένοι όρμηξαν 4 φίλοι και κατάφεραν να την αναποδογυρίσουν 6 το πρωί στο λιμάνι της Κω γίνοντας μούσκεμα, το φίλο που κοιμήθηκε έξω από την εξώπορτα του δωματίου του με το κλειδί στο πάτωμα επειδή στο μεθύσι του δεν κατάφερε να την ανοίξει, και άλλα τέτοια χαριτωμένα), αλλά και μια που έχει και τον γράφοντα εκ των πρωταγωνιστων και θα ταιριάζε και εδώ.
Η παρέα μουσικά αποτελούταν από πανκηδες/χαρντροκαδες/alt-rockers/μεταλλαδες και fan της reggae και του hiphop, με ροκαδικες όμως ρίζες. Πράγματα όπως οι acdc, οι GnR, οι RATM, οι SOAD κτλ μας ένωναν ολους.
Μια αγαπημένη συνήθεια λοιπόν ήταν τα ντου σε μαγαζιά, στα οποία δεν είχαμε την οικονομική επιφάνεια να στηρίξουμε σε πολύ μεγάλο βαθμό οικονομικά, αλλά σίγουρα δημιουργουσαμε χαβαλε και ενθουσιασμό, χορεύοντας στα όρια του good friendly violent fun συχνά, χωρίς να ενοχλούμε κανέναν βέβαια. Τα καλύτερα σκηνικά φυσικά γινόντουσαν στα ροκ μαγαζια, λόγω προτιμήσεων της παρέας, τα οποία στην περίφημη bar street της Κω ήταν τα παρακάτω:
- το κιτς cult Kamelot με ανάλογο ύφος που προδιαθέτει το όνομα του
- το πιο ξενερωτο μουσικά Heart Rock, στο οποίο όμως δούλευε καλός φίλος και κερναγε και heavy heavy fuel
- Ένα τρίτο που δεν θυμάμαι με τίποτα το όνομα του, αλλά ήταν κάπως πιο κυριλέ. Βέβαια όταν έπαιζε ο καλός ο dj ήταν και γαμω.
Στο τρίτο λοιπόν αυτό bar, κάπου στις 4-5 το πρωί ο καλός ο dj βάζει RATM και συγκεκριμένα το μάλλον πιο γνωστό ασμα τους, το χιλιοτραγουδισμενο killing in the name. Κάποια στιγμή λοιπόν κάπου μετά το περίφημο μαδαφακαργκ, αρχίσουμε να χοροπηδάμε με έναν τρόπο που η ηλικία μας και η κατανάλωση αιθανόλης μπορούσε να δικαιολογήσει. Αλλά ο ακριβώς δίπλα μου φίλος, μεγάλος αληταρας και αθλήταρας λαγκαρει λίγο και αφήνει το έδαφος ελάχιστα κλάσματα αφότου εγώ είχα αρχίσει την καθοδική μου πορεία προς αυτό. Το αποτέλεσμα: η κάτω γνάθος μου συγκρούεται βίαια με τον ώμο του και τα μπροστινά μου δόντια χτυπανε με δύναμη και ορμή το κάτω χείλος μου, στο οποίο κάνουν ένα βαθύτατο κόψιμο και αναβλύζει αίμα σαν βίντεοκλιπ των Cradle of filth, αλλά αληθινό.
Με συνοδεία φίλης λοιπόν μεταβαινω στα επείγοντα του νοσοκομείου της Κω, όπου διαπιστώνω πως πρέπει να ήμουνα ο μόνος “ασθενής” που δεν ήταν εκεί λόγω δηλητηρίασης από αλκοόλ. Όχι πως δεν είχα πιει, αλλά όχι κι έτσι. Η νοσοκόμα μου κάνει ενα ράμμα το οποίο μέχρι να στρίψω στη γωνία είχε ήδη κοπεί, οπότε επιστρέφω για τριπλό, που ευτυχώς κράτησε 2 μέρες, αρκετές ώστε να επουλωθεί η πληγή.
Killing in the name λοιπόν, τραγούδι με αναμνήσεις.
23 Likes
9 Likes
Σκάω self-quote σε post μου
από τοπικ με την παιχνιδάρα του @anhydriis, μιας και ανώτερες φορουμικές δυνάμεις “επιβάλλουν” την μεταφορά του και εδώ- και επίσης bump σε ένα από τα εξίσου καλύτερα topics του forum
Mικρό προσωπικό story για το σαράκι των BoC που άρχισε να με ψιλό-τρώει στη τρυφερή ηλικία των 10-11 και πως θεμελιώθηκαν οι βάσεις για μια σχέση αγάπης 30 ετών σχεδόν -και συνεχίζουμε ακαθεκτοι
21 Likes
2 Likes
Να πω και μια μικρή ηλίθια ιστορία που έχει εσάνς BΟC, για να γελάσουμε. Καλοκαίρι στην Αντίπαρο, μία φίλη φιλοξενεί έναν γιαπωνέζο. Κανονικό, που δεν μιλάει καλά-καλά τα εγγλέζικα (sic). Προσπαθούμε να τον κρατήσουμε στην παρέα με νοήματα, με λιγοστά αγγλικά, όπως μπορούμε τέλος πάντων. Σε ένα μπαράκι του νησιού μπορούσαμε να παίξουμε τραγούδια που μας αρέσουν και φροντίσαμε να κάνουμε μία βραδιά με τζαπανίζ σονγκς και μπάντες. Woman From Tokyo, Godzilla, Loudness και ό,τι άλλο γιαπωνέζικο μπορούσαμε να σκεφτούμε. Τα καταφέραμε. Δεν έπινε ο Χιροχίτο, μεράκλωσε όμως με τα τραγούδια, ήπιε 3-4-5 ποτά και σφηνάκια, τον στείλαμε για ύπνο από τις 12.
8 Likes