Για μένα η κορυφή τους είναι σίγουρα, μα σίγουρα όμως το Crimson, και το killing me killing you είναι το κομμάτι που έπαιζε στο kadett μου όταν φίλησα για πρώτη φορά τη γυναίκα μου το μακρινό 2004…
I’m in this post and I don’t know how to feel about it. Κυριολεκτικά όμως.
1998
-
Anathema - Alternative 4
Από τους δίσκους που όσο παίζουν το σύμπαν ευθυγραμμίζεται και τα πάντα γίνονται λίγο καλύτερα. Ή πολύ χειρότερα. Αλλά με την καλή έννοια. Μπορεί και όχι. -
Refused - The Shape Of Punk To Come
Όλη η αλήθεια για όλα σε πενηνταπέντε λεπτά. Και εδώ σε εξίμισι. We’re not, we’re not, we’re not, we’re not, we’re not, we’re not. -
Yann Tiersen - Le Phare
Υπάρχουν καλλιτέχνες, καλλιτέχνες, και μετά περιπτωσάρες σαν τον Tiersen. Ο Φάρος θα έπρεπε να αναφέρεται δίπλα στο λήμμα «αριστούργημα» κάθε λεξικού. Ή έστω το Sur Le Fil. -
Nightwish - Oceanborn
Το Angels Fall First ήταν τα δειλά πρώτα βήματα. Εδώ η παρέα αφήνει πίσω το Shire και κοιτάζει μπροστά. Ανεπανάληπτος ήχος, σαν δαντέλα πάνω σε ατσάλι © @Spyros_Koukas. -
The Cardigans - Gran Turismo
Χιτάρες, χιτάρες και χιτάρες. Ραδιοφωνικό μέχρι εκεί που δεν πάει. Αν δεν παίξει My Favourite Game στο Gran Turismo του Blomkamp, θα φύγουν μηνύσεις.
Ενδιαφέρουσα επιλογή κομματιού, αν μη τι άλλο, για να ξεκινήσει μία σχέση ζωής…
Το “Crimson” είναι το προσωπικό μου #3 και η σχέση μου μαζί του είναι σχεδόν βιωματική, διότι όταν κυκλοφόρησε το “έλιωσα” και βρισκόμουνα σε μία πολύ ιδιαίτερη περίοδο της ζωής μου.
Διπλή καρδιά να μπορούσα, για τη δισκάρα!!!
anhydriis, (όταν βρεις χρόνο) μπορείς στο πρώτο post του topic με κάποιον τρόπο να βάζεις και τα link για τα “συγκεντρωτικά” post κάθε χρονιάς που κάνεις; Εννοώ με όλα τα εξώφυλλα, τα γραφικά κλπ. Δεν έχω instagram για να τα βλέπω εκεί και θέλω που και που να τα ρίχνω μια ματιά.
Ουυυυ, τέλεια, το είχα ξεχάσει αυτό.
Ποιος είναι ο λογαριασμός στο ινσταγκραμ?
θα τον βρεις στο πρώτο ποστ του τοπικ
Ναι ρε γαμωτο, στο αρχικο post δεν με αφηνει να προσθεσω πραματα για αυτο εφτιαξα το ετερο τοπικ-ευρετηριο!!
Νομίζω έριξα τις ΄δεουσες καρδούλες σε όλες/όλους/non-binaries/non-humans/extra-terrestrial entities.
Massive handjob made me feel dirty.
Επανέρχομαι γιατί δεν θέλω να ξανακάνω απουσίες.
Orea zeshta simera.
1998
Top-Five Electorate
- Anathema – Alternative 4
- Bruce Dickinson – Chemical wedding
- Katatonia – Discouraged ones
- Marylin Manson – Mechanical animals
- Hole – Celebrity Skin
Near-Top 6-10
6. Theatre of Tragedy – Aegis
7. Therion – Vovin
8. Moonspell – Sin/Pecado
9. Iced Earth – Something wicked this way comes
10. Placebo – Without You I’m nothing
εξωφυλλο της χρονιας ο μεριλιν
and i did cast my excel votes
phew
no absence this time - apologies for the diplopostakias-mode
Εχουμε GnR σημερα, κοινωνικαι υποχρεωσεις αυριο, οποτε ριχνω απλως τη πενταδα μου εδω μεσα, συν τα αλλα 10 που προσθεσα ως χονοραμπλ (ουτε για 15 δεν ειχα χρονιο) και τα λεμε την αλλη εβδομαδα ξανα.
- System of a Down – System of a Down
- Helloween – Better Than Raw
- Jag Panzer – The Age of Mastery
- Bruce Dickinson – The Chemical Wedding
- Therion – Vovin
Extra, extra, read all about it
Anathema – Alternative 4
Blind Guardian – Nightfall in Middle-Earth
Dropkick Murphys - Do or Die
Metallica – Garage Inc. (compilation)
Monster Magnet – Powertrip
The Offspring - Americana
Pain of Salvation - One Hour by the Concrete Lake
Refused – The Shape of Punk to Come
Rhapsody – Symphony of Enchanted Lands
Slayer – Diabolus in Musica
Το Frozen των Sentenced εντωμεταξυ (που εδω μεσα ειναι το μονο μερος στο οποιο το εχω δει να τρωει λασπη), εχει μεσα:
- την καλυτερη εισαγωγη σε δισκο που εχουν γραψει ποτε (Kaamos)
- το Farewell που ειναι τραγουδι 11/10
- το Mourn που ειναι απο τα καλυτερα instrumental στην ιστορια της μουσικης
- το Suicider που ειναι τοπ 5 τραγουδι δισκογραφιας τους
- το Let Go με την υπερριφφαρα των 7 ηπειρων
- το Burn που ομοιο του δεν υπαρχει στην δισκογραφια καμιας μπαντας
- ουτε υποψια filler
Μη φοβάσαι. Μπορείς να με quot-άρεις ελεύθερα. Εγώ το λέω (και το έχω ξαναπεί αρκετές φορές στο παρελθόν), που -είτε σ’ αρέσει, είτε όχι- ενδέχεται να είμαι από τους μεγαλύτερους οπαδούς της μπάντας σε αυτήν τη χώρα. Όχι ότι σημαίνει κάτι απαραίτητα αυτό, απλά, το συγκεκριμένο συγκρότημα σημαίνει πάρα -μα πάρα- πολλά για εμένα.
Βεβαίως, συμφέρει πολύ να προσπερνάμε συγκεριμένα σημεία, όπως:
… αλλά τώρα τι να λέμε; Συνηθίσαμε.
Καταρχας, γιατι να φοβηθω?
Κατα δευτερον, το εχω διαβασει κι απο αλλους, οποτε εγραψα “εδω μεσα” που ταιριαζε πιο πολυ.
Κατα τα αλλα δεν προσπερασα τιποτα, εννοειται περι ορεξεως κολοκυθοπιτα.
Μην εισαι καχυποπτος χωρις λογο! Και τι ακριβως συνηθισες?
Επισης, γιατι το υφος? Εχω λογο να μη μου αρεσει το αν εισαι μεγαλος οπαδος μιας μπαντας?
Για πες. Όχι τίποτα άλλο… Για να τους σφίξω το χέρι, δηλαδή.
Τις σφραγίδες ποιότητας.
Κανένα ύφος.
Μπορείς να το λατρεύεις όσο θέλεις. Μπορώ κι εγώ να λέω την άποψή μου, σχολιάζοντας τραβηγμένες (για το τράβηγμα) προτάσεις, όπως η παρακάτω:
Προχωράμε.
Ωραια απαντηση και ωραιοι τροποι. Να σαι καλα.
Μάλλον με πέτυχες στο 25% των φορών που είμαι κακότροπος.
Άσε, ρε μαν, τώρα. Όταν βάζεις προτάσεις για “λάσπη” κ.λπ. 5-6 post μετά το δικό μου, όπου αναφέρθηκα στο εν λόγω album, να είσαι έτοιμος να σου γυρίσει από τον ίδιο ανεμιστήρα.
Σας εχουν πειραξει οι ζεστες μαλλον. Λες και ειναι κακο να ριχνεις λασπη σε ενα δισκο.
Αναψε κι αλλον ανεμιστηρα καλυτερα! Κι εσυ κι η αλλη με το gaslighting.
Τεσπα, τελειωνουμε με το καλενταρακι τον Αυγουστο και μετα μονο Metallica.