Κατάλαβες ποιό εννοούσα όμως, οπότε χαίρομαι.
Ούτε καν 
Δεν σου λέω τότε μην αναθεωρήσεις
Θα στους βάλω στο J
1 Like
Άλλοι ακατανόμαστοι είναι αυτοί Έχω λίστα.
@apostolisza8 ZN εντολές (μιας και πιάσαμε το ιδίωμα τελευταία) ή παίζουν κι άλλοι ακόμα πιο ακατανομαστοι?
1 Like
Μεγάλο μπράβο και πολλές ευχές στον θρετνστάρτερ κι από δω.
Μία απόπειρα με όσο λιγότερα ομότιτλα και The γινόταν:
Lamb Of God - Ashes Of The Wake (2004)
Πιο σύγχρονα βαρύ πεθαίνεις. Δυνατό δίλημμα με As The Palaces Burn που είχαν βγάλει ένα χρόνο πριν, αλλά εδώ το πακέτο είναι μισό τσικ πάνω.
Radiohead - The Bends (1995)
But I can’t help the feeling I could blow through the ceiling, if I just turn and run. 
Sentenced - Crimson (2000)
Αυστηρά με μπουκάλι ανοιγμένο και ποτήρι σηκωμένο προς τα βόρεια.
Parkway Drive - Deep Blue (2010)
Από τις πιο ‘we’re gonna need a bigger boat’ στιγμές στο core της περασμένης δεκαετίας. Να μας ξανάρθουν, να μπούμε στο πιτ, να μη βγούμε ποτέ.
Blink-182 - Enema Of The State (1999)
Νετι.
Myrkur - Folkesange (2019)
Δίσκος διασκευών #1 και από τα ελάχιστα πραγματάκια που έβγαλαν νόημα στην τρέλα της προπερασμένης άνοιξης.
Volbeat - Guitar Gangsters & Cadillac Blood (2008)
Πολύ ψηλά στη λίστα με τα τέλεια heavy άλμπουμ για αυτοκίνητο. Μόνο γράφοντας τον τίτλο το ομώνυμο άρχισε να παίζει στο κεφάλι μου.
The Cure - The Head On The Door (1985)
Ανάμεσα στην πρώιμη και την πιο εμπορική περίοδο τους. Ίσως λίγο περισσότερο προς τη δεύτερη. Μόνο τραγουδάρες. Μόνο Robert Smith.
Nightwish - Imaginaerum (2011)
Ορχήστρες, ιστορίες και γλύκα. Υπερπαραγωγή από τις καλύτερες.
Jess And The Ancient Ones - Jess And The Ancient Ones (2012)
Η καλύτερη ροκ κυκλοφορία του 1972 που βγήκε το 2012. Sulfur Giants για πάντα.
Sigur Rós - Kveikur (2013)
Από τα πιο αναπάντεχα μουσικά πλοτ τουίστ των 10ς. Ιδιότροπο, σκληρό, φανταστικό.
Architects - Lost Forever // Lost Together (2014)
For Tom. Fuck cancer.
Black Sabbath - Master Of Reality (1971)
Επόμενος.
King Gizzard & The Lizard Wizard - Nonagon Infinity (2016)
Τα καλύτερα ναρκωτικά. Εύκολα στις πιο ωραίες ροκ σφαλιάρες των τελευταίων χρόνων.
Muse - Origin Of Symmetry (2001)
Η σωστή ρόκιν επιλογή θα ήταν το One Day Remains (τι θα πει ποιων;) αλλά για να κρατηθούν τα προσχήματα.
Apocalyptica - Plays Metallica By Four Cellos (1996)
Δίσκος διασκευών #2 και ναι η λίστα έχει αυτό αντί για κανονικούς Τάλλικα και καμία ντροπή.
We Lost The Sea - The Quietest Place On Earth (2012)
Σωστό post-metal της μεγάλης των Isis σχολής, με λίγη παραπάνω ατμόσφαιρα για τη γεύση.
Paramore - Riot! (2007)
Soundgarden - Superunknown (1994)
Ωραίος δίσκος για να τον ακούσεις με τέρμα ένταση, να γουστάρεις τη ζωή σου και την ίδια ώρα να σου μαυρίσει η ψυχή. Α ρε Chris.
Amorphis - Tales From The Thousand Lakes (1994)
Σημείο αναφοράς. A black winter day, no darker than that.
Chelsea Wolfe - Unknown Rooms (2012)
Και τα δύο ακουστικά που έχει βγάλει η Τσέλζι είναι φανταστικά, σας ευχαριστώ, δεν θα δεχθώ ερωτήσεις.
Cult Of Luna - Vertikal (2013)
Ότι είχε προηγηθεί Eternal Kingdom, ακολούθησε Mariner και πρακτικά ο δίσκος δεν χάνει πουθενά. Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο.
Avenged Sevenfold - Waking The Fallen (2003)
Κάποιοι θα πουν για City Of Evil και Nightmare και όχι άδικα, εγώ θα μείνω με το τιέγινερεπαιδια στην πρώτη ακρόαση Unholy Confessions πριν από δεξέρω πόσα χρόνια.
The xx - XX (2009)
xoxo (και μη κάνεις ότι δε ξέρεις το intro)
Mogwai - Young Team (1997)
Ο ορισμός του ποστρόκ κυρία μου. Στο κρεσέντο του Fear Satan υπάρχει όλη η αλήθεια για όλα.
Museo Rosenbach - Zarathustra (1973)
Album exchange sends its regards.
15 Likes
A
Από τα πρώτα που μου ήρθαν στο μυαλό και έμεινε εκεί μέχρι το τέλος.
The Dear Hunter - Act V: Hymns With the Devil in Confessional (2016)
Ενα χρόνο μετα το καταπληκτικο IV ο Casey ξεπερασε για ακομη μια φορα τον εαυτο του και μας έδειξε ότι δεν στερείται ποτε απο εμπνευση. Υπεροχες μελωδίες και ενορχηστρώσεις.
Β
Αυτό ηταν απο τα πιο δυσκολα μπορω να πω. Be, By The Way, Brothers, Blasterpiece, Blue Valentine ειναι καποια που διεκδικησαν τη θέση και ίσως κανονικα να την εδινα στον Tom Waits αλλα τελικα εστιασα στο point του Leper να κανουμε τις λίστες δικές μας. Τα αλμπουμ να μας εκπροσωπουν.
Dent - Bao Bei (2019)
Metal; Punk; Doom; Experimental; Hardcore; Noise; Δεν υπαρχουν genres. Μόνο η ψυχή της Lane Shi να αφήνει το σώμα της μετά από κάθε κραυγή.
C
Και εδω υπηρχαν πολλα αξια αναφορας. Απο Coal μέχρι City Sun Eater In The River Of Light. Παρ' όλα αυτά η θέση ήταν κλειδωμένη από το πρώτο δευτερόλεπτο.
Matana Roberts - Coin Coin Chapter One: Gens de couleur libres (2011)
Πολύ απλά υπάρχουν κάποιοι δίσκοι που σου ανοίγουν τους ορίζοντες.
D
Επίσης πολλές επιλογές. Επίσης ένα που ξεπερνάει τα υπόλοιπα.
Damon Albarn - Dr Dee (2012)
Για να γαληνεύει η ψυχή σου.
E
Άξιο αναφοράς και το Explosions Around, the Desert Inside αλλά ευκολάκι
Portugal. The Man - Evil Friends (2013)
Το πιο catchy συγκρότημα του γαλαξία.
F
Κλειδωμένο από τα αποδυτήρια. Η πρώτη θέση που συμπληρώθηκε στη λίστα. Press F to pay respects σε όλες τις άτυχες δισκάρες που τυχαίνει να ξεκινάνε με το ίδιο γράμμα. Δεν τις λυπήθηκα καθόλου.
The Mars Volta - Frances The Mute (2005)
Ο αγαπημένος μου δίσκος όλων των εποχών.
G
Ξεκίνησα με Gold Shadow, πήγα σε Gling-Gló, μετά στο Grace for Drowning
Jeff Buckley - Grace (1994)
Τελικά αφαίρεσα δύο λέξεις. Αν δεν υπήρχε ο Jeff δεν θα υπήρχαν πολλές από τις αγαπημένες μου μπάντες.
H
Άλλο ένα γράμμα με πολλές επιλογές αλλά κανένα απολύτως δίλημμα.
System of a Down - Hypnotize (2005)
Για μένα SOAD σημαίνει Serj και Daron.
I
Εδώ ήταν πιο δύσκολο να επιλέξω. In the Aeroplane over the Sea; In the Passing Light of Day; I am a Bird Now; Τελικά πήγα με...
The White Stripes - Icky Thump (2007)
Αν δεν υπήρχε ο Jack White, δεν θα έπαιζα κιθάρα.
J
Οκ αυτό αν και μου αρέσει το έχω σίγουρα πολύ πιο κάτω από όλα τα άλλα
Idles - Joy as an Act of Resistance (2018)
Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τη δυναμική του όμως.
K
Εδώ στην αρχή είχα το Kid A με μισή καρδιά αν και μου αρέσουν οι Radiohead. Ευτυχώς μου ήρθε έμπνευση.
Socos & The Live Project Band - Kafka (2007)
Δίωρο ταξίδι που δεν θες να τελειώσει.
L
Άλλη μια θέση με πολλές επιλογές με ένα άλμπουμ να ξεχωρίζει
Rishloo - Living as Ghosts with Buildings as Teeth (2014)
Έτσι θα έπρεπε να είναι οι φωνητικές μελωδίες σε κάθε progressive δίσκο.
M
Εδώ αμφιταλαντεύτηκα πολύ. Έχω ξεκάθαρο νούμερο ένα. Αλλά πολλοί δίσκοι από κάτω κονταροχτυπιούνται με αυτούς του T ή του N (που θα μπορούσα να βάλω το ίδιο συγκρότημα). Τελικά μου ήταν υπερβολικά δύσκολο να διαλέξω ανάμεσα σε My Favourite Faded Fantasy, Melodrama κ.α. οπότε πήγα στην αρχική μου επιλογή.
Gazpacho - March of Ghosts (2012)
Μαγεία.
N
Εδώ η αληθεία είναι δεν θυμάμαι τι άλλο είχα βρει. Έκανα και διάλειμμα στο γράψιμο/ *Α ναι. Το Night απο επάνω
Witchcraft - Nucleus (2016)
Θα είναι εννιά κομμάτια αλλά θα ναι σαν να είναι δεκαοκτώ.
O
P
Η αλήθεια είναι ότι τους Leprous θα ήθελα να τους εκπροσωπήσω με Coal ή The Congregation που έχουν κάτι το πιο μεγαλειώδες αλλά πραγματικά θεωρώ ότι έχουν έξι ισάξια άλμπουμ, γι' αυτό και δεν ψήφισα ποτέ στο πολλ του αντίστοιχου θρεντ.
Leprous - Pitfalls (2019)
Pitfalls λοιπόν και δεν υπάρχει αδύναμη στιγμή. Ένα άλμπουμ που δείχνει την εξέλιξη της μπάντας.
Q
Βλ. ότι έγραψα στο J
gravitysays_i - Quantum Unknown (2016)
Είναι πολύ ωραίο που βγάζει τέτοιες μπάντες η Ελλάδα.
R
Θα το σκεφτόμουν να βάλω RATM αν επιτρεπόταν
Pain of Salvation - Road Salt One (2010)
Ο δίσκος που με μύησε στους PoS. Και easy listening και prog. Δεν μένει στιγμή στάσιμος.
S
Γράμμα γεμάτο δισκάρες. Θέλεις διπλό Stadium Arcadium; Θέλεις Say So; Θέλεις Sea of Cowards; Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, ευτυχώς είχα το τέλειο πικ. Δυστυχώς οι ελλείψεις σε X και Z με έκαναν να το αλλάξω.
Anouar Brahem - Souvenance (2014)
Γιατί χρειαζόμασταν και λίγο world jazz να βυθιστούμε.
T
Υπάρχουν διαχρονικοί δίσκοι και υπάρχουν και δίσκοι του τώρα
Royal Blood - Typhoons (2021)
Μου έκανε παρέα όλη την περσινή χρονιά.
U
Θα μπορούσα να βάλω και το Union. Ίσως μου διαφεύγει κάποιο εδώ αλλά είμαι οκ
Lana Del Rey - Ultraviolence (2014)
Φωνή βελούδο και παραγωγή Dan Auerbach.
V
Και εδώ νομίζω μου διαφεύγει κάποιο και εδώ δεν με νοιάζει
Coheed and Cambria - Vaxis – Act I: The Unheavenly Creatures (2018)
Sing along απ’ την αρχή έως το τέλος.
W
Εξεπλάγην με το πόσα άλμπουμ μπορούσα να βάλω εδώ και να είμαι ικανοποιημένος.
La Dispute - Wildlife (2011)
Αλλά υπάρχει ένα που εντάσσεται στις εμπειρίες.
X
Εδώ μόνο δύο βρήκα. Ευτυχώς μου αρέσει το ένα.
Omar Rodríguez-López - Xenophanes (2009)
Αν και δεν είναι το αγαπημένο μου από εκείνη την σειρά. Μιλάμε για μια από τις πιο επιτυχημένες εποχές του.
Y
Κι εδώ πολλά περισσότερα απ' ότι περίμενα. Πιο πολύ λυπάμαι για το Ys
Bent Knee - You Know What They Mean (2019)
Δεν μπορούσα όμως να μη βάλω Bent Knee. Όπως και στο νούμερο δύο που είχαμε την evil version τους, έτσι κι εδώ, δεν υπάρχουν ταμπέλες.
Z
Zaireeka δεν έχω ακούσει. Το Zrsha; Fundus Uterus δεν μου είπε πολλά. Το Zapopan μου άρεσε πιο πολύ απ' το Zen Thrills αλλά έχουμε βάλει ήδη Omar.
Zeal & Ardor - Zeal & Ardor (2022)
Στο τέλος σπάμε τους κανόνες και πάμε με s/t. Δεν είναι Stranger Fruit αλλά είναι aoty 2022
επίσης να πω ότι δεν έβαλα τον αγαπημένο μου δίσκο της προηγούμενης δεκαετίας γιατί δεν μου καθόταν καλά να βάλω κάτι με The στο Β
11 Likes
Ænima - Tool, υπάρχουν και κάτι χαρακτήρες που δεν κατατάσσονται…
1984 - Van Halen, το τελευταίο πάρτυ με DLR
Appetite For Destruction - Guns N’ Roses, τα αστέρια συγχρονίστηκαν και βγήκε το συγκεκριμένο, η αλητεία στο μεγαλείο της
Badmotorfinger - Soundgarden, το ξεπέταγμα που χρειαζόμασταν
Cornell 5/8/77 - Grateful Dead, το εμβληματικότερο live album τους
Dirt - Alice In Chains, άρρωστο
Exile On Main St. - The Rolling Stones, πιο “μαύρο” και λιγότερο rock ‘n’ roll, όχι λιγότερο δισκάρα
From The Cradle - Eric Clapton, ο slowhand γυρίζει στις ρίζες του και κάνει και την καλύτερή του περιοδεία
Give Out But Don’t Give Up - Primal Scream, ίσως η καλύτερη αγγλική μπάντα των '90s
Hot Rats - Frank Zappa, ο θείος διδάσκει μπαλίτσα 50+ χρόνια πίσω
I’ll Take Care Of You - Mark Lanegan, βάλτε το σε γυναίκα και θα με θυμηθείτε.
The Joshua Tree - U2, πίνε Αποστόλη, η τότε κορυφή τους
King For A Day (Fool For A Lifetime) - Faith No More, τόσο τεράστιο που το βάζω κι εγώ
Layla And Other Assorted Love Songs - Derek & The Dominos, ονειρικές κιθάρες
Master Of Puppets - Metallica, δε χρειάζεται κάτι άλλο, φυσικά θα το βάλω κι εγώ
Nola - Down, ένας από τους καλύτερους δίσκους των '90s, νέτα-σκέτα
Overnight Sensation - Motorhead, η τελευταία εποχή των Motorhead είχε εκπληκτικούς δίσκους
Powerage - AC/DC, τα έχω πει κι αλλού, δεν είναι εύκολο να τα πεις τόσο τέλεια με τόση απλότητα
Quadrophenia - The Who, δίσκος-αστέρι
Reinventing The Steel - Pantera, ο αγαπημένος μου Pantera
The Sky Moves Sideways - Porcupine Tree, ναι, μοιάζει με Floyd, ναι, είναι ναρκωτικό
Tattoo - Rory Gallagher, they don’t make them like you anymore, τι πενιά!
Use - Nightstalker, σταθμός αξεπέραστος
Vapor Trails - Rush, η αναγέννηση
The Wild, The Innocent & The E Street Shuffle - Bruce Springsteen, έχει Rosalita, τα λέμε 
X&Y - Coldplay, από όταν ακόμα ήταν καλοί και καλλιτεχνικά
Yield - Pearl Jam, υποτιμημένο από τους πολλούς, μερικές φορές σκέφτομαι ότι είναι το καλύτερό τους
Z - My Morning Jacket, εύκολη επιλογή (@JTN άκου το αν δεν το ξέρεις ρε!)
Κυρίως με παλιατζούρες και κλασσικούες βγήκε, αναμενόμενο, αυτά έρχονται πρώτα στο μυαλό!
16 Likes
Με αυτό το σκεπτικό ξεκίνησα και εγώ και ως ένα βαθμό τα κατάφερα, σε κάποια γράμματα όμως χρειάστηκε λίγη βοήθεια από τις playlists του Spotify. Τι βοήθεια δηλαδή, χειρότερα τα έκανε. Έπρεπε να φωτογραφήσω τις σημειώσεις για να δείτε πόσα διέγραψα μέχρι να καταλήξω (λέμε τώρα).
Alternative 4 (Anathema): Από τις πιο εύκολες επιλογές μου. Δεν νομίζω να υπήρχε άλλη που θα μπορουσε να το αντικαταστήσει.
Bubblegum (Mark Lanegan): To πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το Bloodmoon I, “Χρωστάω” πολλά στον Lanegan όμως, είναι και ο αγαπημένος μου δίσκος του οπότε…(Γράφοντας αυτά φαντάστηκα το Scorpion’s Sting ντουέτο με τον Lanegan. Χμμ!)
Crack The Skye (Mastodon): Τεράστιος δίσκος σε όλους τους τομείς (όχι στο σανίδι πάντως 
)
Discouraged Ones (Katatonia) : Θα μπορούσα να βάλω και το Draconian Times όπου σίγουρα θα έχω ακούσει περισσότερες φορές, αλλά των Katatonia με σημάδεψε κατευθείαν στην καρδιά όταν κυκλοφόρησε. What i am suppose to be in my life, in your life, in our life, in this life…i shut the door and close my sight.
Evol (Sonic Youth): Δεν είναι ο πιο αγαπημένος μου δίσκος τους. To Goo ειναι. Στο G όμως δεν θα μπορούσα να αδικήσω τον δίσκο που θα δείτε παρακάτω. Έχει και τραγούδι με τίτλο Bubblegum…ε δεν θέλει και πολύ 
Fresh Fruit For Rotting Vegetables (Dead Kennedys): Ο πρώτος πανκ δίσκος που άκουσα…ναφ σεντ.
Graveyard (King Diamond): Μονο εγώ έχω την εντύπωση πως είναι λίγο υποτιμημένος ο δίσκος? Δεν το βλέπω ούτε σε αφιερώματα, ούτε σε λίστες, ουτέ επετείους όυτε τίποτα. Ο δίσκος για εμένα είναι ο ορισμός “όλα σε -άρα”. Δισκάρα-παραγωγάρα-ιστοριάρα. "Oh Lucy take my hand, how can i make you understand? Μακένζι γαμιέσαι!
How To Measure A Planet (The Gathering): Πανεύκολη επιλογή. Γενικότερα η ατμοσφαιρική σκηνή από τα μέσα της 10ετίας του 90, με σημάδεψε πολύ. Το είδατε ήδη και θα το ξανα-δείτε και παρακάτω.
Irreligious (Moonspell): Άλλο ένα παράδειγμα.
ΚΕΦΑΛΗ psalm 69 (Ministry): Κλέβω λίγο το ξέρω. Συζητούσα πρόσφατα με έναν φίλο για το Under the guillotine που κάνει ο Χάκος στην εκπομπή του και η ερώτηση ήταν όχι ποιοι 10 δίσκοι, αλλά ποιος δίσκος θα παραμέριζε τα πάντα. Αυτός μου ήρθε πρώτος στο μυαλό, γιατί ding a ding dang my dang a long ling long.
Let’s Go (Rancid): Δεν είναι …And Out Come The Wolves, αλλά δισκάρα γεμάτη κομματάρες.
Mariner (Cult Of Luna): Σοκ και δέος.
Nevermind (Nirvana) : Σαν τι να γράψω δηλαδή?
Omnio (In The Woods): Για την σκηνή που έλεγα παραπάνω. Δίσκος ορόσημο για εμένα. Είμαι η σάρκα σου.
Pornography (The Cure): O πιο σκοτεινός δίσκος έβερ.
Q: Εδώ είχα σημειώσει το Queen is Dead των Smiths, αλλά θα το έβαζα μόνο και μόνο ως κλασικό και επειδή δεν βρήκα άλλο Δεν θα το κάνω όμως γιατί δεν τρελαίνομαι κιόλας.
Revelations (Killing Joke) : Δίσκος-λατρεία. Δεν έχω ακούσει ολόκληρη την δισκογραφία τους. Πρέπει να το κάνω κάποια στιγμή.
Superfuzz Bigmuff (Mudhoney): Θα έβαζα το Sweet Oblivion από τους Screaming Trees αλλά έχω βάλει Lanegan ήδη και θα ήταν άδικο να μην βάλω αυτήν την υπέροχη φασαρία.
Turn Loose The Swans (My Dying Bride): Μην επαναλαμβάνομαι.
Τα λέει καλύτερα…τι να έκανα?
Vovin (Therion) : To Theli σαν πρώτη επαφή, το Vovin όμως το απολαμβάνω περισσότερο στο πέρασμα των χρόνων.
Wildhoney (Tiamat): Πιο εύκολα θα βάλω να ακούσω π.χ το Prey πια και γενικότερα όλα τα μεταγενέστερα. Το Wildhoney είναι από τους δίσκους που όρισαν μια από τις αγαπημένες μου σκηνες.
Για τα τελευταία δυο γράμματα δεν βρήκα κάτι που να είναι και αγαπημένο, οπότε με τιμιότητα τα αφήνω κενά,
Ούτε έναν δίσκο από Ulver και Manes ρε? Η ντροπή η ίδια είμαι.
Περαστικά φίλε @Leper_Jesus και ευχαριστώ για το κάψιμο σήμερα στην δουλειά.
14 Likes
Θα τα ανεβάσω σταδιακά
9 πρώτα
Accident of Birth - Bruce Dickinson
Black Metal - Venom
Curse & chapter- Hell
Diary of a Madman - Ozzy Osbourne
The Eternalist -Agatus
Fear of a blank planet- Porcupine Tree
The Golden Bough -Atlantean Kodex
Headless Cross -Black Sabbath
Into Glory Ride- Manowar
6 Likes
σχεδόν κλέβω το φορμάτ ξεδιάντροπα από @JTN
A
Altered State (Tesseract)
Για μένα σε ό,τι έχει να κάνει με “προγκ” (λολ) για την προηγούμενη δεκαετία, αυτή είναι η κορυφή. Χωρίς να έχουν βγάλει κακές δουλειές έκτοτε, όσο καλός κι αν είναι ο Dan, ο Ashe την έχει απογειώσει τη μπάντα εδώ. Απ’ τις καλύτερες one-and-done εμφανίσεις έβερ.
MVP: Nocturne
Πάγκος: Absolution (Muse)
Β
Blood Mountain (Mastodon)
Σίγουρα μειοψηφική άποψη αλλά για μένα αυτός είναι ο καλύτερος Mastodon δίσκος (καλά εδώ γι’ άλλους τελείωσαν μετά το Remission :P). Καλύτερος μεταξύ ίσων, έστω. Λιγότερο “concept” απ’ το προηγούμενο και το επόμενο, αλλά μου ακούγεται λιγότερο γραμμικό στο ύφος.
MVP: Circle of Cysquatch
Πάγκος: Be (Pain of Salvation)
C
Colors (Between The Buried And Me)
Περίπου ό,τι έγραψε ο @JTN για το Frances The Mute ισχύει για μένα και το Colors.
MVP: Ants of the Sky
Πάγκος: Chuck (Sum 41)
D
Dark Side of The Moon (Pink Floyd)
Κλισέ - ξεκλισέ επιλογή, δε με νοιάζει. Αν και κάποια άλλη μέρα μπορεί να πω το Wish You Were Here ως καλύτερο. Μνημείο της ανθρωπότητας. Γιατί δεν το βάλαμε μαζί με τις πλάκες του Voyager τέλος πάντων;
MVP: Time
Πάγκος: Demon Days (Gorillaz)
E
Ex Lives (Every Time I Die)
Κατά σύμπτωση είχα πάρει το ίδιο t-shirt με τον τύπο στο εξώφυλλο πριν ακούσω νότα από τη μπάντα. Ριφφάρες παντού, στιχάρες Keith ως συνήθως, σοκ ακόμα με το πώς διαλύθηκαν.
MVP: I Suck (Blood)
Πάγκος: The Earth Is Not A Cold Dead Place (Explosions In The Sky)
F
Fortress (Protest The Hero)
Τόσα χρόνια έχουμε χτίσει μύες παίζοντας air guitar με αυτό. Μπορεί οι επόμενοι δίσκοι να ήταν πιο κατασταλαγμένοι αλλά δε νομίζω ότι είχαν την ίδια σχεδόν εφηβική καύλα και έμπνευση.
MVP: Bloodmeat
Πάγκος: Fallen (Evanescence)
G
Guidance (Russian Circles)
Με το μαγικό άγγιγμα του Ballou, κερδίζει το τεράστιο Station στο νήμα.
MVP: Mota
Πάγκος: Ghost Reveries (Opeth)
H
Handmade Cities (Plini)
Όταν δεν πάνε να το παίξουν έξυπνοι οι νεόκοποι guitar heros και γράφουν εμπνευσμένα (βλ. επίσης Joy of Motion ή Shape of Color παρακάτω), είναι ικανοί για διαμάντια.
MVP: Cascade
Πάγκος: Hail Destroyer (Cancer Bats)
I
The Infamous (Mobb Deep)
Για λίγο σε κάνει να νιώθεις γκάνγκστα ακόμα κι αν τον ακούς πίνοντας Dom Perignon σε ρετιρέ στο κέντρο του Manhattan. Μην τυχόν και τον ακούσει από σπόντα κανένας TRAN-NOS (γαμώ την πουτάνα μου), θα φουντάρει από ντροπή
MVP: Shook Ones Pt. 2 (μόνο ο Φοίβος δεν το 'χει σαμπλάρει ακόμα)
Πάγκος: Illmatic (Nas), για τον οποίο ισχύει ακριβώς η ίδια περιγραφή
J
Jane Doe (Converge)
Ακόμα θυμάμαι το σοκ με τα φωνητικά του Concubine. Δύσκολος δίσκος αν δεν έχεις τριβή με παρόμοια πράγματα. Εκεί μου εξήγησε και το παλικάρι που μου πρότεινε τον δίσκο το νόημα της φράσης “acquired taste”. Αγγλικά πηγαίναμε μαζί άλλωστε 
MVP: Homewrecker
Πάγκος: The Joy of Motion (Animals As Leaders)
K
King For A Day… Fool For A Lifetime - Faith No More
Τρομερή ποικιλία. Τα έχει όλα και συμφέρει. Άξια γράφει συμμετοχές στο θρεντ με ρυθμό Μπουφόν
MVP: Just A Man απλά γιατί στο Digging The Grave το ’09 με αποτελείωσε το ηχείο του Patton και το έχω άχτι έκτοτε
Πάγκος: Kill ‘Em All (Metallica)
L
Lateralus (Tool)
Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που δεν έχει ήδη γραφτεί κάπου μες στο φόρουμ, πέρασαν 20 χρόνια και ακόμα την ψάχνουμε τη δουλειά. Μέχρι και ο @awake πρέπει να έχει πειστεί μέχρι τώρα ότι η αλήθεια είναι εδώ
MVP: The Grudge
Πάγκος: Less Talk, More Rock (Propagandhi)
M
Meteora (Linkin Park)
Ε με αυτό μεγαλώσαμε. Μόνο hits. Ακόμα και το πιο ξεχασμένο κομμάτι του δίσκου (το Hit The Floor ντε) ακούστηκε προχθές στο draft του NHL, τι να λέμε δηλαδή.
MVP: Somewhere I Belong
Πάγκος: Miss Machine (Dillinger Escape Plan)
N
Nothing (Meshuggah)
Αν δεν ήταν άλλη ταμπέλα το industrial νομίζω ότι όταν ακούω τη λέξη το μυαλό μου θα πήγαινε σε αυτόν τον δίσκο αφού ακούγεται τόσο ρομποτικός απ’ τις πρώτες νότες του Stengah, βιομηχανία σκέτη. Αν το Chaosphere ήταν δευτεροβάθμια εκπαίδευση για όλες τις djent μπάντες, το Nothing είναι πανεπιστήμιο.
MVP: Rational Gaze
Πάγκος: No Control (Bad Religion)
O
OK Computer (Radiohead)
Σημεία των καιρών. Μνημείο. Αν και δεν έζησα τα 90s ακριβώς, για μένα είναι ο καλύτερος δίσκος της δεκαετίας.
MVP: The Tourist
Πάγκος: Our Darkest Days (Ignite)
P
Panopticon (Isis)
Κερδίζει το Oceanic στα σημεία. Απλά όσους προλάβατε κάποια από αυτά τα κομμάτια live σας ζηλεύω.
MVP: Altered Course
Πάγκος: Periphery II: This Time It’s Personal (Periphery), το ότι έπρεπε να βάλω ένα απ’ αυτά τα δύο πόνεσε
Q
Queen II (Queen)
Θα κάνουμε μια εξαίρεση γι’ αυτό γιατί ενώ μου αρέσει και το Quadrophenia, δε γίνεται να μπει από πάνω. Αυτά που ακολούθησαν έχουν το όνομα αλλά αυτό δεν χάνει τίποτα απ’ τη χάρη.
Πάγκος: Quadrophenia (The Who)
R
Random Access Memories (Daft Punk)
“Give Life Back To Music” όνομα και πράγμα. Μετά από τέτοιον δίσκο λογικό το βρίσκω να το κλείσεις το μαγαζί. Νομίζω απ’ όλους της λίστας αυτός πρέπει να είναι εκείνος στον οποίο έχει πέσει περισσότερη δουλειά στην παραγωγή, ειδικά στην ψηφιακή εποχή. Τύπου “ψάχνουμε τρεις μέρες να βρούμε vocoder και δοκιμάζουμε 10 μικρόφωνα”. Α, και φέρνουμε ένα κάρο κορυφαίους guests.
MVP: Giorgio By Moroder
Πάγκος: Relationship of Command (At The Drive-In)
S
Six Degrees of Inner Turbulence (Dream Theater)
Δεν ξέρω αν είναι το “καλύτερο” (αν υπάρχει καν τέτοιο) αλλά το συγκεκριμένο νομίζω ότι συμπυκνώνει τους Theater καλύτερα από κάθε άλλον δίσκο. Βοηθάει βέβαια και η διάρκεια.
MVP: Six Degrees of Inner Turbulence
Πάγκος: The Shape of Colour (Intervals)
T
Third (Portishead)
Νομίζω κερδίζει στο νήμα το Dummy ως πιο ώριμο και σκοτεινό.
MVP: The Rip
Πάγκος: Toxicity (System Of A Down)
U
Untrue (Burial)
Λέμε συχνά για δίσκους που σου “αλλάζουν την οπτική”. Ο συγκεκριμένος πέρα από το ότι άλλαξε την οπτική μου ως προς τα ακούσματα, την άλλαξε και ως προς τo τι μπορείς να κάνεις σε παραγωγές.
MVP: Archangel
Πάγκος: Ummagumma (Pink Floyd)
V
Vol. 3: The Subliminal Verses (Slipknot)
Πιο ώριμο και εσωστρεφές από τα εξίσου καλά αλλά εντελώς άλλου μήκους κύματος s/t και Iowa. Οι ηλεκτρονικές πινελιές το ανεβάζουν αρκετά για μένα.
MVP: Duality
Πάγκος: Vheissu (Thrice)
W
while (1 < 2) (deadmau5)
Ο συγκεκριμένος δίσκος σπάει τα EDM στεγανά όπως δε νομίζω ότι έχει κάνει κανένας άλλος απ’ τον σωρό μέχρι τώρα.
MVP: Pets
Πάγκος: Wrongdoers (Norma Jean)
X
X & Y (Coldplay)
Το ‘χα κλειδώσει από χθες αυτό γιατί πραγματικά δε μου έρχεται κάτι άλλο. αλλά με πρόλαβε ο @pantelis79. Πώς περάσανε τα χρόνια έτσι ρε;
MVP: Ε καλά τώρα…
Πάγκος: Παίζουμε χωρίς rotation. O Sheeran δε μου λέει κάτι, σόρι. Ο κύριος Vedder φταίει που το Ten το έγραψε ολογράφως
Υ
You’ve Come A Long Way, Baby (Fatboy Slim)
Τα λέει όλα ο θεούλης στο εξώφυλλο. Είμαι έτοιμος για Fifa 99 ή ό,τι άλλο έχει συνοδέψει κάποιο κομμάτι αυτής της δισκάρας τέλος πάντων.
MVP: Praise You
Πάγκος: Yeezus (Kanye West) / @ktn και λοιποί του Young Team ο επίσημος πλήρης τίτλος είναι “Mogwai Young Team”, αλλιώς θα το έβαζα πάγκο εδώ
Ζ
Zoot Allures (Frank Zappa)
Έπρεπε να φτάσω εδώ για να χρειαστεί να ψάξω τα κιτάπια τι έχουμε. Σχεδόν είχα ξεχάσει ότι υπήρχε το συγκεκριμένο αλλά έχει και τόσους ο άτιμος που χάνεσαι. Για τα δεδομένα του απ’ ό,τι έχω ακούσει μάλλον είναι με το ζόρι στον μέσο όρο αλλά ok
MVP: Find Her Finer
Πάγκος: Devin Townsend - Z² , με μισή καρδιά επειδή μου ακούγεται τόσο μέτριο σε σχέση με κάτι Transcendence ή Empath
11 Likes
Ευχάριστη σπαζοκεφαλια είναι αυτήν. Λόγω ωρας ρίχνω φουλ basic πασίγνωστους δίσκους που μου έρχονται κατευθείαν αλλά κατά πάσα πιθανότητα αρκετούς θα τους έβαζα και μετά από σκέψη.
Queen - A night at the opera
Λίστα χωρίς Queen δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρχει. Ένα και ένα είναι όλα τα κομμάτια εκεί μέσα
Ozzy Osbourne - Blizard of Oz
Heavy metal μεγαλείο
RHCP - Californication
Από τους πρώτους δίσκους που έλιωσα πιτσιρικάς
Alice in chains - Dirt
Ξεκινάς από ανατριχιλα (Would?) Και φτάνεις μέχρι αρρώστια (rooster). Α ρε Layne…
Blink 182 -Enema of the state
Με πάει σε αυτήν την φάση της ζωής που καταλαβαίνεις ότι θες να βγαίνεις με τα κορίτσια και όχι να τα βασανίζεις😛. Ανεμελιά, χαριτωμένο pop punk και American pie. Κοινώς γυμνάσιο.
Iron Maiden - Fear of the dark
Ο πρώτος metal δίσκος που άκουσα ποτέ
Elton John - Goodbye yellow brick road
Μόνο αυτός μου έρχεται τώρα. Δεν με χαλάει μια χαρά δισκάρια είναι
AC/DC Highway to hell
Ο τελευταίος με τον μεγάλο Bon. Διασκεδαστικό και αλητικο hard rock.
Slipknot - Iowa
Αρρώστια οργή και θυμός έβγαλαν μια δισκάρια που δεν ξαναβγαίνει
U2 - Joshua tree (the)
Πήγαινε καρφί για jazz των Queen αλλά ας οψεται ο περιορισμός. Δεν πειράζει και αυτό που βάζω δισκάρια είναι από συγκρότημα που η αλήθεια είναι ότι σνομπαρα μέχρι πρόσφατα.
Helloween - Keeper of the seven keys (ας πούμε το πρώτο)
Μια μεγάλη αδυναμία την έχω στο power metal δεν γινόταν να λείπει τέτοιος δίσκος
Led Zeppelin - Led Zeppelin IV
Ελπίζω να μου επιτραπεί μια μικρή καταπάτηση των κανόνων για αυτήν εδώ την δισκάρα
Metallica - Master of puppets
Τι να γράψω που δεν έχει γραφτεί;
Nirvana - Nirvana
Μεγάλη αγάπη και παντοτινή αυτή η μπάντα φυσικά και θα ήταν μέσα το nevermind
Motorhead - Overkill
Lemmy και ξερό ψωμί
Black Sabbath - Paranoid
Οι πατεράδες του μέταλ παρόντες…
The who - Quadrophenia
Δύσκολη επιλογή με την γνωστή ροκ όπερα των who
The Beatles - Revolver
Τι κομματαρα είναι το Eleanor Rugby; Γενικά σκαθάρια στην ακμή τους
Soundgarden - Superunknown
Τεράστιος Chris Cornell αυτό τίποτα άλλο.
Pink Floyd - The dark side of the moon
Ναι εδώ πιάνω και το the γιατί δεν γίνεται αυτό το αριστούργημα/εμπειρία/ταξίδι να μείνει εκτός (αν νομιζετε ότι κλέβω κατεβάζω και back up toxicity)
GNR - Use your illusion I
Βλέπω το βάλατε πολλοί και όχι άδικα. Δίνουν πόνο
Pantera - Vulgar display of power
Από τους καλύτερους μέταλ δίσκους της δεκαετίας του 90
Megadeath - Youthanasia
Άλλη μια εύκολη επιλογή
W,x κ z έχω φάει μεγάλο σκάλωμα δεν μου έρχεται κάτι προς το παρόν
13 Likes
Επειδη δεν ψηθηκα για λιστες που θα εχουν ενα σωρο μαπα ή μετριους δισκους για να βγει σωνει και καλα η 26αδα, προσωπικα ακολουθησα την μεθοδο που σκεφτηκα ολες τις αγαπημενες μου μπαντες, πηρα τον καλυτερο δισκο, και τον εχωσα στο γραμμα που αναλογει, με καποια ευελιξια, οπου δηλαδη για καποιες μπαντες εχω προφανως πανω απο εναν αγαπημενο δισκο, οποτε τα “μαγειρεψα” ελαχιστα για να μη μεινουν εξω καποιοι στανταρ δισκοι που πρεπει να μπουν.
Οι κανονες που εβαλα στον εαυτο μου ειναι οι εξης:
- Ο δισκος πρεπει να ειναι αυτος της μπαντας που θεωρω τον καλυτερο
- Δεν μπαινει δισκος για τον οποιο νιωθω πως δεν ειναι τοπ τοπ
- Για αρκετες μπαντες υπηρχαν εναλλακτικες (6 εναλλακτικες για Metallica ας πουμε)
- Δεν εβαλα δισκο που να εχει εστω ενα τραγουδι που να θεωρω κακο ή μετριο
A nimals - Pink Floyd
B etter Than Raw - Helloween
C ongregation - Leprous
D ead Air For Radios - Chroma Key
E xtraordinary Ways - Conjure One
F alling Into Infinity - Dream Theater
G othic Kabbalah - Therion
H ost - Paradise Lost
I nnuendo - Queen
J udgement - Anathema
K id A - Radiohead
L ightbulb Sun - Porcupine Tree
M utter - Rammstein
N ightfall in Middle-Earth - Blind Guardian
O rigin Of Symmetry - Muse
P erdition City - Ulver
Q uantum Scenario - οταν φτιαξω μπαντα
R ELOAD - Metallica
S ouvenirs - The Gathering
T uonela - Amorphis
U ltra - Depeche Mode
V ilosophe - Manes
W ake Of Magellan - Savatage
X - οχι
Y outhanasia - Megadeth
Z - οχι
Θυσιες που δεν μπηκαν λογω του ψυχαναγκασμου του παιχνιδιου.
aka honorable mentions:
The Protomen - Father Of Death
The Tea Party - Transmission
Judgement - VNV Nation
The Offspring - Smash
Garbage - Version 2.0
Rotting Christ - Sleep Of The Angels
Fear Factory - Obsolete
Bruce Dickinson - Chemical Wedding
System Of A Down - οποιοδηποτε εκ των Toxicity, Hypnotize, Mesmerize
Παρα πολλα αλμπουμς απο μπαντες που χρησιμοποιησα ηδη.
11 Likes
Wish You Were Here στο W και Toxicity στο T
5 Likes
Και μια λίστα από εμένα, μου φαινόταν εξαιρετικά κουραστικό στην αρχή, αλλά πόσο να αντισταθώ;
Βρέθηκα στην πολύ ευχάριστη θέση να μην ξέρω τι να προωτοβάλω σε κάποια γράμματα, κι έτσι προσπάθησα να μην βάλω κάτι που έχει ξαναναφερθεί, εκεί όπου υπήρχε η ευχέρεια…
Aqualung - Jethro Tull
Tα έχουμε ξαναπεί… (και είναι πάντα καλό να ξεκινάει μια λίστα με τους Jethro Tull!)
Bonded By Blood - Exodus
Τι να πούμε γι’ αυτό το στολίδι του thrash που ενσαρκώνει όλες τις αρετές του ιδιώματος;
The Course Of Empire - Atlantean Kodex
Tα έχουμε ξαναπεί… (ptII)
Draconian Times - Paradise Lost
Αγαπημένος δίσκος, σύντροφος ζωής!
Epicus Doomicus Metallicus - Candlemass
Εύκολη επιλογή
Fire Of Unknown Origin - Blue Oyster Cult
Αυτό μου ήρθε πρώτο στο μυαλό, αγαπημένη δισκάρα, θα ήταν έγκλημα να μην βάλω κάτι από BOC…
Grin - Coroner
…όπως και από Coroner!
Hemispheres - Rush
Χωρίς περαιτέρω σχόλια!
If I Could Do It All Over Again, I 'd Do It All Over You - Caravan
Tα έχουμε ξαναπεί… (ptIII)
John Wesley Harding - Bob Dylan
Η θριαμβευτική επιστροφή του Bob Dylan μετά το γνωστό ατύχημα και την απουσία 1,5 έτους (αδιανόητο κενό εκείνη την εποχή!). Περιέχει και το the Ballad of Frankie Lee and Judas Priest που έδωσε το όνομα ξέρετε σε ποιούς!
Killing Technology - Voivod
Αυτονόητο!
The Lamb Lies Down On Broadway - Genesis
Ιλιγγιώδης κορυφή του progressive rock. Δεν είναι τυχαίο ότι από εκεί κι έπειτα πήραν νομοτελειακά την κατιούσα όχι μόνο οι ίδιοι αλλά και οι λοιπόι προοδευτικοί, αφού ως γνωστόν όταν πιάσεις κορυφή μόνο προς τα κάτω μπορείς να πάς!
Master of Reality - Black Sabbath
Τελικά το Μ καπαρώθηκε από τους Sabbath…
Nantucket Sleighride - Mountain
…και το N από τους Mountain!
Odessey and Oracle - The Zombies
Μνημείο του συγκεκριμένου ήχου, ισοϋψές με τα καλύτερα του είδους.
Painkiller - Judas Priest
Επίσης χωρίς περαιτέρω σχόλια!
Queen II - Queen
Δεν είναι ομώνυμο, άρα μετράει!
Restless and Wild - Accept
Πως να μην προτιμήσω έναν από τους πρώτους δίσκους που άκουσα! Αξεπτάρα!
Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band - the Beatles
Ευτυχώς μπήκε ο περιορισμός ένα δίσκο ανά συγκρότημα!
Tommy - the Who
Ιστορική κυκλοφορία, εμβληματικό LP και λοιπά τετριμμένα βρίσκουν την απόλυτη δικαίωση εδώ! Μεταξύ άλλων έγινε και ταινία και γνώρισε τέτοια επιτυχία που η πορεία των Who χωρίζεται σε προ και μετά αυτού του δίσκου!
Unquestionable Presence - Atheist
Tα έχουμε ξαναπεί… (pt IV)
Voyage of the Acolyte - Steve Hackett
Tα έχουμε ξαναπεί…(pt V)
Wheels of Fire - Cream
Oλοκληρη η δισκογραφία των Cream αποτελείται από διαμάντια, τα οποία ως γνωστόν είναι παντοτινά!
The X Factor - Iron Maiden
Όλα τα Maiden 10αρια και το Virtual 9,5!
The Yes Album - Yes
Η απαρχή του εκπληκτικού σερί από το αρχετυπικό συγκρότημα του progressive!
Zuma - Neil Young
Έχοντας “επιβιώσει” της ditch trilogy που προηγήθηκε, ο σπουδαίος Καναδός επανήλθε με το “Zuma”. Για τις ανάγκες του δίσκου επανενώθηκε στο studio μετά από 6 χρόνια, με τους Crazy Horse.έστω κι αν έλειπε ο αποθανών Danny Whitten. Δεν είναι το διασημότερο του, είναι όμως μεγάλη δισκάρα! Εδώ θα βρούμε και το πασίγνωστο Cortez the Killer!
13 Likes
και τα υπολοιπα
Jonah’s Ark- Skyclad
Keeper Of The Seven Keys II – Helloween
Lateralus- Tool
Mandylion – the Gathering
Never Neverland – Annihilator
Operation Mindcrime – Queensryche
Parallels – Fates Warning
Queen Of Time – Amorphis
Ride The Lighting – Metallica
Seventh Son Of A Seventh Son – Iron Maiden
Thy Might Contract- Rotting Christ
Unity – Rage
Velvet Darkness They Fear- Theatre Of Tragedy
War Master – Bolt Thrower
XTRMNTR – PRMLSCRM (Primal Scream)
Yeah- Xysma
Zoon – The Nefilim
θυμιζω τα πρωτα
Accident of Birth - Bruce Dickinson
Black Metal - Venom
Curse & chapter- Hell
Diary of a Madman - Ozzy Osbourne
The Eternalist -Agatus
Fear of a blank planet- Porcupine Tree
The Golden Bough -Atlantean Kodex
Headless Cross -Black Sabbath
Into Glory Ride- Manowar
11 Likes
Eξαιρετικά δύσκολο σε 2-3 γράμματα(ντάξει κλέβω λίγο), πάμε:
Abbey Road - Beatles: Δεν θα ακολουθήσω το σκεπτικό να μην γράψω δίσκους που έχουν μπεί. Μιλάμε για αριστούργημα, 80 χρόνια μπροστά από την εποχή του, ο @Leper_Jesus τα είπε εξαιρετικά, δεν έχω να προσθέσω κάτι.
A και το Ashes of the Wake. Ωραία ξεκινάμε 
Bloom - Caligula’s Horse: Ταγκάρω τον @Outshined , έτσι για να πεί ακόμα μια φορά πως δεν καταλαβαίνει πως μου αρέσει αυτος ο δίσκος. Είναι ο δίσκος που ο Grey έχει πλήρως απελευθερωθεί και έχει γίνει ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της γενιάς του, ενώ οι κιθάρες του Vallen είναι καταπληκτικές. Συναίσθημα παντού. Μικρό αβαντάζ δίσκου: έχω συνδυάσει στιγμές του με εικόνες από τους πρώτους μήνες ζωής του πρώτου παιδιού, οπότε.
Carved In Stone - Shadow Gallery: Έχει λατρευτεί σε μικρή ηλικία (15?, δεν θυμάμαι) και ακόμα με συνοδεύει ως τώρα. Ο συνδυασμός ονειρικού με την τεχνική, φτάνει σε άλλα επίπεδα, ο ήχος είναι απίστευτα ταιριαστός και ξεχωριστός.
Εδώ είναι το ένα γράμμα που με δυσκόλεψε, καθώς τον παρακάτω δίσκο τον λατρεύω εξίσου(υπήρχαν και άλλοι, αλλά αναφέρω μόνο έναν εδώ):
Catch-33: κατάμαυρος μονολιθικός ογκόλιθος. Άλλα επίπεδα.
Dreaming Neon Black - Nevermore: Δεν χρειάζεται καν να πούμε τι γίνεται όταν υπάρχουν σε έναν δίσκο, ένας από τους καλύτερους και εκφραστικότερους τραγουδιστές, ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες, μια συλλογή από εκπληκτικά τραγούδια σε μαύρο φόντο και ένας χαμένος (κυριολεκτικά?) έρωτας.
ΕSC - Zerlier: Σχετικά πρόσφατο prog metal διαμαντάκι, με έναν εντυπωσιακό τραγουδιάρη, μπροστάρη έναν πληκτρά με εξαιρετικές ιδέες, φοβερές κιθάρες από την αλλαγή του Thordendal και τον απόλυτα ταιριαστό Jarzombek στα τύμπανα.
Honorable mention στο εκπληκτικό Εden in Reverse, γιατί κόπηκε στο νήμα.
Falling Into Infinity - Dream Theater. Ο καλύτερος Θίατερ δίσκος. Κρίμα που δεν μπορώ πλέον να βάλω Scenes και Six Degrees, αλλά μιλάμε για αριστούργημα αριστουργημάτων.
Grand Declaration of War - Mayhem: Δεύτερος δίσκος (ακολουθεί και τρίτος) που έχει ξαναμπεί, αλλά μιλάμε για φοβερές ατμόσφαιρες, φοβερά πολυεπίπεδο riffing. Και μόνο το εναρκτήριο ριφφ μαζί με το To Daimonion να υπήρχαν, πάλι εδώ θα ήταν.
Hell Awaits - Slayer: Δεν είναι ο αγαπημένος μου Slayer δίσκος(South of Heaven), αλλά έπρεπε να υπάρχουν Slayer σε κάποιο γράμμα, οπότε έβαλα τον δεύτερο αγαπημένο τους. Χάος. Κονταροχτυπήθηκε πάντως με το The Haunted.
Ιssues - Korn: O συντονισμός όλης της μπάντας είναι τόσο απόλυτος, που έφτιαξαν ένα αριστούργημα. Φοβεροί ήχοι από Monkey/Head, μοναδικός Davis, Fieldy οδηγεί όλο τον δίσκο και δίνει χαρακτήρα, ενώ ο Silveira δένει ιδανικά όλα τα παραπάνω.
Honorable mention το Imaginations γιατί είναι μοναδικός δίσκος και αυτός.
Juggernaut - Periphery: Όταν αποφάσισαν να ελαττώσουν τα τεχνικά μέρη και να εστιάσουν στα τραγούδια, οι τύποι έβγαλαν αυτό.
King For A Day…Fool For A Lifetime - Faith No More: 4η (?) αναφορά εδώ, μιλάμε για μνημείο μουσικής, ευθυγράμμιση πλανητών και παλιρροϊκές δυνάμεις. Ο πρώτος δίσκος που σκέφτηκα όταν διαβασα το ποστ του Leper.
Last Epic - A.C.T: Εχω γράψει και στο αντίστοιχο θρεντ για αυτόν τον δίσκο. O ορισμός του feel good prog rock/metal, δεν είναι ΑΟR, είναι κάτι δικό του.
Φυσικά πρέπει να ειπωθεί κάπως και το όνομα των Liquid Tension Experiment εδώ.
Mercenary - Bolt Thrower: Δεν είναι ο καλύτερος death metal δίσκος, δεν είναι καν ο καλύτερος τους για τους περισσότερους. Οι μειωμένες ταχύτητες ίσως δεν βοηθάνε σε αυτό, αλλά διάολε, μιλάμε για 10αράκι ακατέβατο από την αρχή μέχρι το τέλος. Mοναδικό του ελάττωμα ότι το No Guts, No Glory, ΔΕΝ είναι το τελευταίο κομμάτι του δίσκου.
Νemesis - Grip Inc: Kάτι τέτοιο γίνεται όταν είσαι ΘΡΑΣΕΡ στην καρδιά, αλλά θες να πειραματιστείς και έχεις έναν Sorychta σε οίστρο και το 3ο καλύτερο λαρύγγι στο ΘΡΑΣ (Array, Dolving οι άλλοι 2).
Obzen - Meshuggah: Eίναι μάλλον ο 4ος αγαπημένος μου δίσκος απο δαύτους, αλλά δεν γινόταν να μπεί το το Catch-33 (Carved In stone), oύτε το Κoloss (…Κing for a day), oύτε το Νοthing (βλέπε ακριβώς πριν) και συγχρόνως δεν γινόταν να μην μπουν Μeshuggah εδώ, ακόμα και αν αναγκαζόμουν να βάλω το Rare Trax. To ότι είναι 4ος αγαπημένος δίσκος από αυτή την μπάντα δεν λέει τίποτα απολύτως, επειδή ο δίσκος είναι αψεγάδιαστος από την αρχή μέχρι το τέλος. Ίσως και ο πιο προσβάσιμος τους μαζί με το Koloss.
Perfect Element - Pain of Salvation. Θα τον ακούσω σπάνια πλέον - είναι δίσκος που θέλει συγκεκριμένο mindset για να χαθείς μέσα του, που όμως όταν γίνει αυτό τα αποτελέσματα είναι κατακλυσμιαία. Το συναίσθημα σε μουσική, αψογο από κάθε άποψη, μεγαλώσαμε μαζί.
Επειδή δυστυχώς Μaiden δεν θα μπούν λόγω των περιορισμών των γραμμάτων, να κάνω Honorable mention στο Powerslave.
Q
rEVOLVEr - The Haunted: Αν το πρώτο ήταν το απόλυτο ξύλο και το δεύτερο ακόμα πιο ξύλο αλλά με έναν drummer που έβαλε και λίγο φαντασία στο παιχνίδι, εδώ έχουμε την επιστροφή της μορφάρας και μια άψογη ισορροπία μεταξύ παλιού και νέου. Το θρας συναντάει τον Dolving και εμείς απλά ακούμε.
Still Life - Opeth: Eδώ έπεσε πολύ ξύλο. Γιατί το Still Life με έχει καθορίσει σαν ακροατή όσο λίγοι δίσκοι. Δεν θα πω για τις καλύτερες και smoothest αλλαγές μεταξύ στυλ σε τραγούδια (γιατί τα κοψίματα είναι εύκολα, το να σε οδηγήσει το κομμάτι κάπου είναι το δύσκολο και σε επόμενους δίσκους αυτό το έχασαν ελαφρως), ούτε για τις τρομερες μια προς μια συνθέσεις.
Θα πω μόνο ότι το South of Heaven βγήκε γιατί χώρεσαν αλλού οι Σλειερ και τα Somewhere In Time και Seventh Son είχαν την ατυχία να αρχίζουν από S.
Through The Darkest Hour - Solitude Aeturnus. Stormbringer, hear hear me.
U - Δεν υπάρχει κάποιος δίσκος που να με έχει συνταράξει, μόνο που να μου αρέσει πολύ. Κενό.Όπως το Q.
Vulgar Display of Power - Pantera. E. Aυτά.
Way of all Flesh, the - Gojira : Δεν ξέρω αν κλέβω ή όχι, αλλά είναι δίσκαρος, αντίστοιχο σοκ με όταν άκουσα Fear Factory πρώτη φορά.
Οπωσδήποτε όμως να αναφέρουμε και το Wish You Were Here.
X:The Godless Void and Other Stories - And You Will Know Us By The Trail Of The Dead: Tους ήξερα σαν όνομα μόνο, κατέβασα τον δίσκο επειδή τον βρήκα μπροστά μου και έμεινα κάπως έτσι 
Ωραίες οι τυχαίες ανακαλύψεις.
Y
Z
Kάτι πρέπει να γίνει με τα κενά γράμματα, θα ακούσω απο τις λίστες λοιπόν.
7 Likes