Ειδησεις απο την Ελλαδα (Part 1)

Λολ το γράφεις αυτό μια μέρα αφού έχει αναγνωριστει ΠΑΜΕιτης επειδή ακριβώς δε φόραγε κουκούλα και δε προσπάθησε να κρύψει το πρόσωπο του;
Επισης τη διαφορά κουκούλας και φουλφεις με την αντιασφυξιογονα φαντάζομαι τη γνωρίζεις.

Κάτι ενδιαφέρον σχετικά με το κάπνισμα που λέγαμε σε νοσοκομεία κλπ

Πήγα Ερρίκος Ντυνάν και έξω απ’ την κεντρική είσοδο, έχει μεγάλο ανοιχτό χώρο στα 30-40 μέτρα ας πούμε, για να καπνίζει ο κόσμος ελεύθερα

Εξαιρετική κίνηση , θα μου πείτε ιδιωτικό νοσοκομείο βέβαια

Ναι, τι; Που κολλάει αυτό σχετικά με το ειρωνικό μου σχόλιο περί πολιτικής του Κ.Κ.Ε. που εδώ και 200 χρόνια ωρύεται για το ότι αυτοί που κρύβουν το πρόσωπο τους είναι προβοκάτορες;

Για πες μου.

Τι εννοείς που κολλάει;
Φαντάζομαι το νόημα του ποστ ήταν “Α μαλακες κραζατε τους κουκουλοφορους αναρχικούς και τώρα κρύβετε κι εσείς τα πρόσωπα σας”
Ε δε τα κρυψανε. Μόνο καμία δεκαρια άτομα στη “πρώτη γραμμή” του ντου στα ΜΑΤ φόρεσαν αντιασφυξιογονες και κράνος για προφανείς λόγους (και όχι για να κρυφτούν) .

Ε, καλά και οι αναρχικοί, μη νομίζεις, οι πρώτες γραμμές φοράνε κουκούλες και μάσκες για προφανείς λόγους (όχι για να κρυφτούν, που λες κι εσύ).

Αλλά, δυστυχώς, μετά τους παίρνει όλους η μπάλα στην προπαγάνδα του κόμματος, ε;

Όπως προέβλεψα, στο προηγούμενο post μου επί του θέματος (Ειδησεις απο την Ελλαδα), το ζήτημα “διογκώνεται”. Χωρίς να θέλω να γίνω “μάντης κακών”, προβλέπω ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε λίγο καιρό.

Σε αλλά νέα αυτές τις μέρες μάθαμε πως το 1940: Δε μας επιτέθηκε γενικά ο ναζισμός και ο φασισμός ( Βούλτεψη), αλλά εχθρός μας ήταν ο λαϊκισμός (Κεραμέως) και τον νικήσαμε μέσω του εθελοντισμού (Μιχαηλίδου)

6 Likes

Επίσης οι Ιταλοί ήταν ήδη κατακτητές όταν εισέβαλαν στην Ελλάδα, μας είχαν κατακτήσει πριν γίνει ο πόλεμος…

3 Likes

Ξεσαλώσαν πάλι οι δεξιοί, θίχτηκε το πανί που προσκυνάνε λένε.

Άμα σηκωνόταν οι παππούδες μας, φάπες θα έριχναν σε αυτούς που παρελαύνουν, που συντηρούν τα έθιμα του μιλιταρισμού τον οποίον πολέμησαν και που στρίβουν το κεφάλι στους πολιτικούς και τους παπάδες. Όχι σε αυτά τα κορίτσια.

13 Likes

για κάποιους είναι σημαντικό ένα πανί ( σημαία ) . Για άλλους είναι σημαντική μια εικόνα , μερικές σελίδες χαρτί που επίσης κάποιοι προσκυνάνε ( κοράνι ) . Για κάποιους είναι σημαντικό να αυτομαστιγώνονται . Ας βγω να το κοροϊδέψω ξέρω γω

αυτό που για κάποιον είναι σημαντικό ας το σεβόμαστε , δεν είναι δα και τόσος κόπος

Δεν με αφορά η παρέλαση και το αποπάνω σκηνικό, ο χαρακτηρισμός πανί ήταν αχρείαστος

3 Likes

“People who enjoy waving flags don’t deserve to have one”

― Banksy

Οι άλλοι στην Κατερίνη έκαναν παρέλαση με συνθήματα για τον Κατσίφα, φαντάζομαι και γι’αυτούς σημαντικό είναι, να το σεβαστούμε;

3 Likes

Αυτοί μου αρέσανε καλύτερα.

3 Likes

Και κάποιοι αριστεροί (επειδή το πάμε αριστερά-δεξιά) έχουν αντιδράσει σε σχετικά περιστατικά επειδή θίχτηκε το πανί της Παλαιστίνης. Ή λένε για το πανί της Ελλάδας αλλά προσκυνάνε το πανί της Παλαιστίνης. Γνωστά είναι αυτά.

Κάποιοι κάνουν παρέλαση με συνθήματα για τον Κατσίφα, άλλοι κάνουν πορείες με συνθήματα για το Ζακ Κωστόπουλο. Η κάθε πλευρά έχεις τους ήρωες της. Και τα επιχειρήματα της βεβαίως-βεβαίως.

3 Likes

Τρομερη η σχεση μεταξυ των δυο περιστατικων.

3 Likes

Δεν έχουν σχέση αλλά ήρωες δεν είναι κανένας από τους δύο. Την ηρωοποίηση δεν καταλαβαίνω. Ήρωας είναι πχ ένας πυροσβέστης που μπήκε σε ένα φλεγόμενο σπίτι με κίνδυνο της ζωής του για να σώσει ανθρώπους. Αυτός ναι είναι ήρωας.

3 Likes

Κι εσύ είσαι μαλάκας σε κάθε σου ποστ, δεν είναι εκεί το ζητούμενο τώρα.

2 Likes

Μην κοροϊδεύεις, σεβασμός:

75241289_2210653289040106_3863399490220195840_n

5 Likes

Πάντως εγώ πολύ χάρηκα που συνέβησαν και τα δύο σκηνικά. Δηλαδή βλέπεις από τη μία κάποιες κοπέλες (μάλλον όχι μαθήτριες σύμφωνα με τα Μ.Μ.Ε.) να κριτικάρουν με τον πιο ευφάνταστο και προκλητικό (γιατί ήθελε κότσια αυτό που κάνανε) τρόπο το μιλιταρισμό και τα εθνικά ιδεώδη, κι από την άλλη τους Έλληνες λεβέντες να φωνάζουν “Κατσίφα ζεις, εσύ μας οδηγείς” (!). Φυσικά καμία προκλητικότητα στη δεύτερη περίπτωση, τα παιδιά ξέρουν ότι ζουν στη χώρα της οποίας τα Μ.Μ.Ε. αφιερώνουν εκτενή, απόλυτα θετικά και ηρωοποιητικά ρεπορτάζ στον εν λόγω τύπο, και της οποίας η βουλή (υπό αριστερή κυβέρνηση, ε!) κράτησε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του πριν ένα χρόνο (χωρίς κανένα κόμμα να διαμαρτυρηθεί για το παράλογο του γεγονότος).

Και λέω ότι χάρηκα με τα δύο γεγονότα, γιατί δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο δύο κόσμους σε σύγκρουση. Κι από εκεί κι έπειτα ο καθένας διαλέγει πλευρά. Με τη σημαία και το καλάζνικοφ από τη μία, με το χλευασμό των ιερών και όσιων από την άλλη.

Το αστείο είναι, βέβαια, ότι με το δεύτερο δύσκολο να συνταχθεί κανείς. Γελάω από χτες με τον τρόπο που διάφοροι αριστεροί και “προοδευτικοί”, αμήχανοι, προσπαθούν να τονίσουν απλά το ζήτημα της “καλλιτεχνικής παρέμβασης” και της εναντίωσης στο μιλιταρισμό, θάβοντας εντελώς τα ζητήματα έθνους, πατρίδας κλπ. (κι αφήνοντας, φυσικά, όοολο το γήπεδο στη δεξιά να κάνει παιχνίδι). Γιατί σ’ αντίθεση με ό,τι θεωρούν οι δεξιοί, η αριστερά στην Ελλάδα το “πανί” που λέει ο και ο ακέφαλος το είχε και το έχει, δυστυχώς, πολύ ψηλά.

Το ακόμα πιο αστείο, βέβαια, είναι άτομα σαν τον καημένο το Μανδαρίνο που σε κάθε τέτοια περίπτωση προσπαθούν να ψελλίσουν “μετριοπαθείς” αντίλογους και επιχειρήματα, και μάλλον τσατίζονται τόσο ΜΑ ΤΟΣΟ πολύ που δεν μπορούν να βγουν και να πουν ξάστερα τι νιώθουν πραγματικά μες στην ψυχή τους. Αυτό, όντως, πρέπει να είναι πολύ εκνευριστικό.

9 Likes

Συμφωνώ σε γενικές γραμμές, αλλά όχι στο τελευταίο. Ο καθένας να λέει ξάστερα τι συμβαίνει στην ψυχή του και τι πιστεύει.
Θα το πω κι εγώ τώρα.

Τα κορίτσια αυτά δεν ήταν μαθήτριες, αλλά ηθοποιοί. Και έβγαλαν και ανακοίνωση, εξηγώντας την πράξη τους. Η όλη κίνηση λοιπόν ήταν μία performance art. Για όποιον δεν είναι εξοικειωμένος με τον όρο, να πούμε για παράδειγμα ότι performance art ήταν όταν η κ. Αμπράμοβιτς παρήγγειλε ένα τόνο σάπια κόκκαλα αγελάδων και τα καθάριζε όλη μέρα τραγουδώντας παραδοσιακά σέρβικα τραγούδια. Αυτό ήταν το statement της για τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία. http://www.dilettantearmy.com/articles/ritual-repetition-mourning-part-1

Τα κορίτσια αυτά μιμήθηκαν ένα γνωστό και ήδη ιστορικό σκετσάκι, που από μόνο του είχε έντονο μήνυμα, και το έφεραν στην Ελλάδα του σήμερα, σε ένα συγκεκριμένο έθιμο της ελληνικής κοινωνίας και μάλιστα αιτιολόγησαν και την πράξη τους συνοδεύοντας την με “γλώσσα”, όπως μια φωτογραφία έχει τίτλο για παράδειγμα.

Προκάλεσαν ντόρο, προκάλεσαν συζήτηση, έκαναν αυτό που πρέπει να κάνει η τέχνη. Ένας από τους δρόμους προς την πρόοδο είναι η σύγκρουση με αυτό που θεωρείται κατεστημένο και “ιερό”. Όχι, δεν είναι ιερό και όσοι δεν το θεωρούμε ιερό (δεν είμαστε και τόσοι λίγοι σε αυτήν την χώρα) πρέπει να κάνουμε πράγματα. Μπράβο τους πραγματικά.

2 Likes

Νομίζω, Ακέφαλε, ότι αυτή είναι η βασική διαφωνία μου. Δε θεωρώ ότι “απλά” έφεραν ένα σκετσάκι σ’ ένα “έθιμο” της ελληνικής κοινωνίας (και θεωρώ και λάθος τον όρο που χρησιμοποίησες -οι παρελάσεις δεν είναι ένα έθιμο, είναι ένας επίσημος θεσμός του ελληνικού κράτους). Ούτε ότι ήταν απλά “τέχνη” (άσχετα αν είχε στοιχεία της). Οι κοπέλες διάλεξαν συγκεκριμένο χρόνο και τόπο για να κάνουν ό,τι έκαναν. Και στο κείμενο τους αφιερώνουν μια γραμμή στους Monty Pythons, αλλά 15 που αναρωτιούνται τι σημαίνει πατρίδα, ποιοι χωράνε μέσα σ’ αυτήν και ποιες αποκλείονται, τι είναι ο μιλιταρισμός, τι σημαίνει οι μαθητές να παριστάνουν τα στρατιωτάκια κλπ. κλπ. Το να προσπαθούμε (ηθελημένα ή άθελα -δεν αναφέρομαι σε ‘σένα) να “λειάνουμε” τα πολιτικά, αιχμηρά κι επιθετικά (γιατί ήταν μία επιθετική κίνηση, κι ας μην περιείχε βία, όπως αναφέρουν οι ίδιες) χαρακτηριστικά μίας τέτοιας κίνησης, μάλλον πετάει την μπάλα αλλού -αλλού απ’ όπου την έστησαν οι ίδιες με την κίνηση τους.

4 Likes